ais

Smutna prawda... Pozdrawiam :)))

jegomość siedzi na kanapie myśli wstaje z kanapy idzie otwiera lodówkę patrzy zamyka lodówkę podpala palnik gazowy stawia mały czajniczek otwiera szafkę wyjmuje ulubiony kubek w peonie sypie ulubioną herbatę z szuflady wyjmuje srebrną łyżeczkę jedyną pamiątkę po zmarłej na obczyźnie prababce obraca łyżeczkę w palcach zgrabnie nurkuje w cukiernicy sypie do kubeczka ziarenka czeka aż dzióbek czajniczka zaśpiewa rytualną pieśń herbacianą podnosi czajniczek zalewa liście chwyta porcelanowe uszko kubka wraca do pokoju siada w fotelu naprzeciw Herberta który mruczy przez sen o Królu Mrówek ___ 15 grudnia obchodzimy Dzień Herbaty ;)

@Gathas Niektórzy autorzy, zarówno prozaicy, jak i poeci, sprytnie przemycają informacje, które dla innych są niedostepne, z różnych powodów. Nie chcę na Tobie wywierać żadnej presji, bo pisanie to nie obowiązek, ani usługa. Pisanie, to chęć dzielenia się, albo swoim sercem, albo swoim umysłem... Dlatego nie mogę napisać nic konkretnego. Aczkolwiek... Jeśli w przyszłości napiszesz opowiadanie na kanwie wydarzeń historycznych, a ja będę jeszcze żyła, to chętnie przeczytam ☺️ Trzymaj się! Baju :)))

@Gathas O, kurczaki! Wybacz, ale nie miałam pojęcia i nawet do głowy mi nie przyszło, że możesz być taki młodyyy. Chyba naskoczyłam na Ciebie za kolory w opowiadaniu, ale uwierz, że jasne barwy nie sprzyjają czytaniu, zwłaszcza, gdy ktoś nie za dobrze widzi... Dziękuję za podobanie! I gdybyś mógł napisać coś z czasów Edo byłoby cudnie, bo np moja wiedza jest bardziej filmowa niż książkowa. Pozdrowionka! @Antoine W Fajowo! Osobiście uwielbiam żywe dyskusje pod utworami, chociaż niektórzy uważają je za spam. Dupa a nie spam, kurde, w ten sposób ludzie się poznają i dowiadują czegoś nowego. Pozdrowionka!

@Gathas ile masz lat, jeśli zamierzasz w przyszłości studiowac historię?! Jesteś nastolatkiem?! ? Twoja wiedza jest imponująca! Gratuluję! @Antoine W Ładny wierszyk. Gratuluję! Miłego wieczoru Panom ?

W ten sposób możemy powiedzieć także o naszych rodakach, jacy byli polscy szlachcice, a jacy żołnierze Armii Krajowej, tylko tu akurat odwrotnie, bo na plus dla tych drugich. Dziękuję za czytanie i podobanie. Pozdrawiam :))) Pozdrawiam!

@Gathas Dziękuję i pozdrawiam!

czterdziestu siedmiu chwyciło za katany zemsta w kabuki ___ 14 grudnia obchodzony jest Dzień Pamięci 47 Roninów

@Gathas Dziękuję! Pozdrawiam :)))

[Tekścidło konkursowe o tematyce: Drzewo, lub Drzwi; Nie miałam pomysłu, więc przerobiłam stare wierszydełko ;)] ___ W szczerym polu pod lasem rośnie wierzba płacząca. Listki ma zielone, gibkie i wiotkie pnącza. Chociaż sama tam stoi na czarnej, glinianej ziemi, to smutku nie czuje, gdy las barwą się mieni. Zasłuchała się wierzba przez czas długi, miniony, że las zmienia swą szatę, a drzewa korony. I tak stała i rosła i była szczęśliwa, bo świat, który znała ciągle ją zadziwiał. Przychodziły zwierzęta małe, trochę większe i snuły opowieści odważne i śmielsze. Mówiły o drzwiach w lesie prowadzących do domu, a w tym domku cuda… ciiii, nie mówcie nikomu. Ptaki wiły gniazda wśród wierzbowych liści i snuły wieści, że coś złego się ziści. Roztrzęsione drzewko słuchało i truchlało, a czasami sobie po cichu zapłakało. Mijały wiosny, lata, a także jesienie i zimy mijały i wierzby płaczenie. Choć listki zielone, choć pnącza wciąż gibkie, to czuła się wierzba jakby po bitwie. Bo biła się co dzień ze swemi myślami, co będzie teraz, co będzie z nami… Gdy się okazało, że zbrakło kilku drzew, zadumała się wierzba – wnet zabraknie mnie. Ciężko jej było słyszeć o metamorfozie wokół, więc skarżyła się cicho do mglistych obłoków. W końcu przyszedł dwunożny i wyrąbał drzewko, machał i ciachał bez namysłu, krewko. Zasmucił się las, ptaki i zwięrzęta, nie ma z nami wierzby, niech każdy pamięta! W szczerym polu pod lasem rosła wierzba płacząca, rosła w polu samotnie, ale była znacząca. Czy to koniec historii? Co się stało z wierzbą? Czy skończyła w ogniu, co z jej dalszą ścieżką? Jeśli chcesz wiedzieć, to już służę klechdą, może też inni posłuchać mnie zechcą? Pamiętacie domek, w którym cuda były, a które nikomu się nigdy nie śniły? Drzwi do tego domku dwunożny uszkodził i tak w jego głowie pomysł się narodził. Bowiem był to czarodziej, co o wszystkim wiedział i o wierzbie i o tym, co jej kto powiedział. Pomyślał, więc sobie, że dobrze mieć drzewko, które wie o wszystkim i myśli wciąż trzeźwo. I takim sposobem płacząca wierzba stała się pomocnicą, piękna była z niej rzeźba. I oko dostała, by bacznie spoglądać, co dzieje się wokół, by wnioski wyciągać. Czarodziej w tym czasie mógł podróżować, z innymi się spotykać, o świecie dyskutować. Wierzył, że jak wróci, to wszystko zastanie w idealnym porządku, w swoim domowym zakątku. Tak było. Niewiadomo, czy komuś to się przyśniło, ale wierzba już nie płakała, tylko nad wszystkim czuwała. Znowu zwierzęta przychodziły i o różnych cudach prawiły, a wierzba słuchała, oko przymykała i wzdychała...

Teraz rozumiem, ale wobec Twoich słów tytuł powinien brzmieć Nieznajoma i nie bój się myśli czytelników, niech się wstydzi ten, kto widzi. Opisałaś bardzo intymną relację, poniższe słowo oddaje stan emocjonalny: Takie mamy czasy, że wszystko spłycamy i podciągamy pod relacje czysto fizyczne, pomijając sferę duchową i mentalną. Czasami fizyczność przeszkadza, dlatego niektórzy artyści posługują się innymi środkami, np tiulem, który przy silnych podmuchach pieknie tańczy w powietrzu, a już od wyobraźni odbiorcy zależy, co zobaczy. W każdym razie przeczytaj jeszcze raz dokładnie swój wiersz, a poźniej opis tańca, nie wszystko w wierszu zostało ukazane. Postaraj się użyć takiego środka wyrazu, aby czytelnik sam zobaczył scenę, którą chcesz opisać. I pisz w myśl zasady: im mniej, tym więcej :)))

Jako wielka miłośniczka bajek, baśni, bajuszek, ambajek jestem na tak! :)))

O! To dziecię ma tytuł! Fantastycznie :) Szkoda tylko, że mówi o smutnych sprawach. Pozastaje jedynie wierzyć, że ponownie zaświeci słońce, które rozgrzeje serduszka, a słowa okraszone będą radością i niekończącycm się szczęściem... :)))

@Radek78 Tak, masz stuprocentową rację, dziękuję, za OŚWIECENIE :)))

Przyznam, że nie znałam, ale już się zapoznałam i uważam, że Twoja propozycja jest FENOMENALNA!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :)))

@joanna53 Dziękuję bardzo :))) Pozdrawiam! @Antoine W Zostawiłam pierwszą wersję. @iwonaroma Hahahaha, co zrobić, jak inspiracja przyciśnie do muru :] Dziękuję :))) Pozdrawiam!

@valeria ? @Antoine W Serio takie maleństwo ma iść do Warsztatu? Żartujesz chyba? Ktoś namnożył tych szuflad w tej komodzie w jakimś celu, co nie? Jestem w odpowiedniej szufladzie, a jak nie, to na szufli mnie wynieście... hahahaha ?

- Przeciąg. - ... - No, przeciąg. - ? - Przeciąg mnie na swoją stronę, w końcu! - !

Najnowsze info: Boga nie ma... :]

@Lidia Maria Concertina Mimo, iż nie te rejony, to mam skojarzenia z Humphreyem Bogartem. Z dusznym klimatem hotelowych pokoi bez klimatyzacji, nasiąkniętych lepką miłością... :)))

Przeszkadza mi pewna wyczuwalna lekkość, aczkolwiek podoba mi się. :)))

Namiętność i aseksualność nie idą ramię w ramię. Próbuję się wczuć i strasznie mi nie wychodzi. No więc ona se idzie tup tup tup, siada obok NIEGO, tego wyśnionego, wymarzonego, ale skapła się że jest kuźwa aseksualna, to se choć pomarzy o lekkości jego skóry. Lekkość skóry? Co to znaczy, tak wogle? Lekkość skóry... Jakie cechy ma skóra? Przy odpowiedniej pielęgnacji może być miękka, lśniąca, pachnąca, delikatna, albo chrupiąca, jeśli dobrze podsmażymy, ale czy może być lekka? Jest kilka ujmujących fraz o cudownej platonicznej miłości... :)))

@_Marianna, @Annie Dziękuję :)))

Ja nie umie, ja? Ja wszystko umie! ?

@Radosław Wszyscy mają pierwiastek kobiecości, nawet kobiety... ?