JWFA

Ależ ciężkie rymy Nie wiem czy wytrzymają włókna tej liny

Jeszce inni wydają z siebie ryki Kiedy im te słoiki w zwieraczu pękną

Najlepsze są takie nie puszczane mimochodem Lecz jakby wspólnie z myśli ciągiem

a potem zapach cebuli leci prosto w teatralną lożę

Może by tak nie milczeli Gdyby zamiast wilczych jagód zjedli krowę

Jak w kalejdoskopie gwiazdy się mienią Jak na złość ci co wiedzą - milczą

Dobrze, że wiosna idzie Trochę się komórki dotlenią

Zobacz jak się krople rosy mienią W słońcu, gdy brak cienia

A ja rano jestem umrzykiem Dopiero po południu zmartwychwstaję

Hę? Zawsze myślałem, że fraszka to rodzaj wiersza.

Ładny wierszyk. Z mojego zakochania nigdy nic nie wynikało.

O duchu poezji, przyjm tę ofiarę Niech na Wieszcza spłynie rymów nowych parę! (grzmot błyskawicy) To rymy spływają prosto z nieba Pokłonić siłom wyższym teraz się trzeba...

Ofiarę składa się na ołtarzu żywą Tam podcina się gardło słowom Nie wymigasz się padliną

Ja przy świecy siedzę :) Nie kłamię :)

By wytrzymać w tym upale Muszę dziury ponawiercać

lepiej nie nadwyrężać serca po zawale

I bardzo płodny Pisze sonety za karę

Zgadzam się w zupełności Bez brody leżę i kwiczę

choć nie tonę, brzytwę chwycę może wiersz ten trochę przytnę

bociek frunie, wrona kracze życie wiodą swoim rytmem

a czasem sprawie łeb się ukręca

Puls siedemdziesiąt i siedem Zegarek do ruchu mnie zachęca

Tak będzie się nad swym ciałem znęcać Ona gibka, ale woda w łazience mętna

wypłacze się, taki jej los przeklęty a potem pójdzie kimać

Zdmuchnął złotych włosów lok Bardzo zawadiacka mina