Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

duszka

Mecenasi
  • Postów

    4 215
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

  • Wygrane w rankingu

    21

Treść opublikowana przez duszka

  1. ...ale możemy do bieli dążyć, a więc się na to dążenie zdecydować, bo jej obecność, choć nieczęsta i krucha, to jest realna. To miałam na myśli :)
  2. @Monia Tak, nie zostanie zawsze "za mną" i to w dostatecznej odległości, bo i z tyłu może zranić... Bardzo wymowny wiersz. Poczułam go. Pozdrawiam :)
  3. Ciekawe spostrzeżenie... Pozwalające odróznić dary dobra od grożących zaubieniem pokus. Pozdrawiam :) (i też jestem za "słońca" :) )
  4. Dla mnie nie :) Bo mogę żyć w zgodzie z życiem (jego prawami, jego "naturą") lub nie... I chyba każdy człowiek - w odróżnieniu od innych stworzeń należących do natury. Miłego dnia - w zgodzie z życiem :)
  5. Klawiatura czarna, ale na niej - biłe litery i znaki :) A moja dusza bardzo pragnie byc biała, więc uparcie "pracuję" nad tym. Dziękuję Ci za miłe słowa - cieszą mnie :) Tak, to zestawienie dwóch cech jest chyba konieczne, żeby tak krótki wiersz zaraz po przeczytaniu nie "odleciał i przeminął z wiatrem". Dziękuję Ci za pozytywny odbiór :) Pozdrawiam. On spada z nieba nade mną :) Wierzę, że każdy z nas ma taki kawałek nieba dla siebie. Dziękuję Ci za podzielenie się przemyśleniami i pozdrawiam :) @ja_wochen@Dragaz@Andrzej P. Zajączkowski Serdecznie Wam dziękuję :)
  6. ...i takim radosnym :) Może właśnie dlatego, że jest wolny, ze może swobodnie rozłożyć skrzydła do lotu...
  7. @Corleone 11 Ciekawa uwaga na temat "innych wymiarów"... Tak, są one też w moim rozumieniu w "inny" sposób pozytywne, choć ich odniesienie do równowagi YinYang jest dla mnie niejasne i muszę to jeszcze przemyśleć. A "bez" zamieniam na "i". :) Dziękuję Ci!
  8. @Corleone 11 Dziękuję Ci i pozdrawiam :)
  9. spadł na mnie deszcz oczyścił z wyobrażeń i złudzeń lubię to białe płótno gdy nad ranem piszesz na nim o życiu wstaje dzień
  10. @Starzec Chyba lepiej zawieść się sobą niż życiem... Pozdrawiam :)
  11. @Astrostatysta ...a może jest wiecznie zmienny i dlatego - zawsze rozpędzony? Tylko my- ludzie potrafimy sprzeciwić się temu ruchowi, lecz nie na długo, bo jego siła jest większa od naszej. Ciekawe i ciekawie sformułowanie rozważania. Pozdrawiam :)
  12. @violetta Rozdajesz wolność i miłość... Piękna "kombinacja" :)
  13. @marekg ...a ja widzę obraz :) I jest nastrojowy, piękny. Pozdrawiam
  14. @Dragaz Po utracie kogoś wydaje się, jakby świat dalej, niezmiennie się "toczył", ale tak naprawdę, to nic nie jest już takie samo...Może tylko we śnie. Poruszyła mnie ta myśl. Pozdrawiam :)
  15. Budująca myśl - dziękuję Ci za nią! :) To nieskończoność, wieczność... Pytanie, czy jesteśmy zdolni ich doświadczyć. Dziękuję Ci za miły komentarz i pozdrawiam :)
  16. To samo pytanie słyszę w sobie i zawarłam je też w ostatnim słowie wiersza "chciałabym"... Dziękuję Ci i równiez serdecznie pozdrawiam :) Podziwiam taką wiarę i staram sie na nią otworzyć. Cieszy mnie Twój pozytywny odbiór :) Dziekuję.
  17. Piękny, wymowny i w moich odzuciu bardzo trafny fragment Twojego "wielowątkowego" wiersza :) Pozdrawiam.
  18. Jestem trochę oszołomiona ilością i róznorodnością obrazów, choć może takie wrażenie było przez Ciebie zamierzone, bo czasem właśnie tak odczuwamy rzeczywistość... Bardzo podoba mi sie powyższy wers - niezwykły obraz i niezwykle wymowny. Rozumiem go jako pogrzebanie własnego uwięzienia, jako saodzilny akt wydobycia się na wolność. Chciałabym mieć rację :) Pozdrawiam.
  19. @Dragaz Tak, czyjeś zimne spojrzenie może powodować zmianę w nas, budzić niepewność, zachwianie poczucia wartości... Trochę nie rozumiem tych "blizn na twarzy", a otatnia zwrotka mnie ujęła. Pozdrawiam :)
  20. @Waldemar_Talar_Talar To trudne jest dla nas - nie wiedzieć, a przyszłość to chyba jednyny obszar, wobec którego musimy kapitulować, poddać się tej niewiedzy... Podabają mi sie powtórzenia w Twoim wierszu, bo oddaja własnie tą trudność w pogodzeniu się z tą prawdą. Pozdrawiam :)
  21. @iwonaroma Taka wolność jest piękna i unosi zawsze w górę :) Podoba mi się metafora i emocjonalna otwartość zakończenia. Pozdrawiam :)
  22. @ja_wochen Są takie miejsca, szczególnie te pełne natury, i są takie stany, w których nasz świat wewnętrzny otwiera się na zewnętrzny i oba się przenikają... To odnajduję w Twoim wierszu - tą jedność i całość... To piękny stan - tak jak Twój wiersz :) Pozdrawiam.
  23. Bardzo się cieszę, że tak je odbierasz :) Dziękuję Ci za te otwarte, miłe i motywujące słowa i serdecznie pozdrawiam! Tak :) I bardzo jestem ciekawa tych "innych wymiarów". I mam nadzieję, że niepodzielnie panuje w nich miłość, że tam trafię... Ale przejście z do nich budzi jeszcze mój lęk, bo chyba jeszcze za mało ufam. Dziękuję Ci :) @A-typowa-b@Leszczym@Dragaz@Monia Miło mi i dziękuję Wam serdecznie :)
  24. ulatniamy się z ciała a ono wtula się w ziemię i wzlatujemy - nareszcie bez skrzydeł ze stali i granic tak chciałabym
  25. @orenz Promień słońca budzi nadzieję, a myśli przywołujące znajome obrazy wiosny próbuja ją wzmocnić... A jednak uczucia w wierszu odbieram jako jeszcze stłumione, może dlatego, że wiara w samotność jest zbyt mocna, mocniejsza od tej nadziei... Smutny i zrazem piękny wiersz. Pozdrawiam :)
×
×
  • Dodaj nową pozycję...