Konrad Koper

Rzuciłem w stronę słońca odrobinę śniegu, zrodziły się cudne iskry.

Życzę powodzenia !

Dowcipny !

Gdzie humor !

Jest głębia ! 5

1 2 3 4 5 6

3-

Poszukiwania : W Kowarach od dawna wydobywa się minerały. Zarobek jest przeciętny. Pewnego razu zjawił się tajemniczy Pan, ubrany na czarno. Zaproponował pracę w nowej kopalni, zarobek był wysoki. Kopalnia : W kopalni było wiele wyrobisk i pięć sztolni. Wraz, ze mną pracowało kilkudziesięciu górników. ( Ja nie schodziłem głębiej.) Były zachowane pozory bezpieczeństwa : znajdował się sprzęt ratowniczy, przychodnia i nawet sypialnia. Mogliśmy odpocząć po ciężkiej pracy i wyleczyć kontuzje. Nie wiedzieliśmy jednak, że wydobywamy uran nieprzygotowani i wielu umrze. W mojej pracy spotykałem przyjaciela, przeważnie rozmawialiśmy o dzieciach i ich przyszłości. Wywóz : Wieś koło Kaliningradu, jechały koleją grube cysterny. Ludzie podejrzewali „ większą” sprawę. Ale nie domyślali się, że „rabowany” jest Uran. Choroby : Wielu w pracy nieraz zasłabło i cierpiało na niedokrwistość oraz miało drgawki. Po latach prawie wszyscy chorowali na : Białaczkę, chłoniaka, Glejaka… Ominęła mnie prędka śmierć, gdyż nie miałem styczności z pierwiastkami promieniotwórczymi. Szczęściarzem też był mój przyjaciel.

Ciekawe przyrodnicze przesłanie. 5

Ciekawy obrazek, początkowo niedopowiedziany. 5

W stylu Szymborskiej ? Nowe ujęcie !

Haiku jest trudną formą- wszyscy ją piszą ? – Po co.

Banał !

5+ Spostrzegawczość

Nie !

Współczesny ! 5

Zabawne mistrzowskie…

Nie haiku, nie limeryk. Raczej aforyzm- kategoria pasuje…

Artysta szuka barwy odmiennej. ( bajecznej) Nie czerwonej, złotej, srebrnej…

Co z tego wynika !? 3- Nie zrażaj się- ostatnio napisałem nie dorzeczny...

Przesłanie + Jest klimacik. 5

Trafne- ciekawe ! 5

Choć pragnę być zbawiony, zrobię kółeczko z diabłem.

Wręcz przewrotne !

Ryby : Spis treści - Wprowadzenie - Nauka łowienia - O rety ! Wprowadzenie Znów wyruszyliśmy na spływ, po rzekach i jeziorach. Na wakacjach rozbijaliśmy namioty. Dowożono nam rzeczy i dostawaliśmy obiady… Wraz z Andrzejem i Elżbietą była rodzina Koprów : Drugi Andrzej ( mój ojciec), Małgorzata ( moja mama) , Jeremiasz- brat, Konrad – ja. Towarzyszyli nam : Agnieszka ( moja siostra) z mężem Jankiem i dziećmi. Wymienieni tworzyli własną grupę wśród innych na wspólnych wakacjach. Zaprzyjaźniony Andrzej łowił ryby, które przygotowywała Elżbieta. Mój ojciec i matka pomagali innym. Na spływie pisałem poematy, młodszy brat mi dokuczał a siostra z mężem i dziećmi spacerowali… Nauka łowienia Trzeciego dnia, po rozbiciu namiotów, Andrzej ( rybak) udzielił lekcji wędkarskiej : Konradowi, Agnieszce i Jeremiaszowi. Nauczał : „ ważny jest spryt i cierpliwość „ Pochwalił moje rodzeństwo a mnie nazwał osłem. Udzielił nam przestrogi : „ ryby nie biorą o pełni księżyca i gdy wieje północno- wschodni wiatr. O rety Następnego dnia zaszły te okoliczności. Wszyscy namówili mnie bym łowił ryby na jeziorze. Niespodziewanie złowiłem mnóstwo ryb. „ Masz jedną rybę” ?, spytała Elżbieta. Odpowiedziałem : mam sto-jeden ryb . ( Nic nie zmyśliłem.) O rety!- zareagowała żona rybaka spoglądając na połów. Wszyscy byli zaskoczeni i żartowali : „pomógł mu duch poetycki”. A komendant spływu - Mirek namówił mnie bym napisał to opowiadanie.