Liryk

Ależ proszę, to nic takiego... Przy okazji polecam, być może pomoże, oczekiwanie na wenę spędzić mniej boleśnie

Przepraszam, uwaga od kucharza; spaghetti to makaron.

Kwitnący wiersz... Wspaniała sprawa

@WarszawiAnka Gratuluję smaku, a przy tym podziękowania od białych poprzez różowe, aż do fioletowych:) Z wyrazami szacunku Liryk

Jestem pełen dobrych rad że przypomina mi się - tamta jesień Cudownie lekko ubrana w halucynacje pod lasem zwiewna jak babie lato, śpiew ptaków, ach ciepła jak najczulsze pożegnanie Wielce rozpieszczeni - do nieprzytomności wraz z sumiennym głosem życia błagaliśmy

@WarszawiAnka Wdzięczne dzięki za Twój głos. :)

WarszawiAnko ten głos to czysta przyjmność:)

Dziękuję bardzo i zapraszam pięknie. Oby życie wystarczyło, aby sprzężyc w wiersze - to co w sercu:)

Pokora to bywa piękna cnota Poezja to poszukiwanie wzruszeń; zbawień - zmysłowo odchodząc od zmysłów poza granice - miarowo zmierza do światów gdzie niezbyt jasno niosąc światło... Prawdopodobnie znasz ją gubiąc po drodze serce czy głowę jest cudnie, że zawsze masz ja przy sobie

Dokładnie tak; konstruktywna krytyka bywa przyjemnie budująca, natomiast ta ...powiedzmy dezorientująca boli, i choć cierpienie może nieraz uszlachetniać, w tej kwestii potrafi zabić.

@evicca Dziękuję po stokroć, Twoje słowa są poniekąd zbawienne dla mojej aktywności w tej przestrzeni... Pozdrawiam wzajemnie.

@evicca Dziękuje za Serce - kłaniam się:)

@evicca @Kobra Dziękuję serdecznie:)

Był czas dojrzałości wędrujący tętnicami lasu przy podniebnym podpisie pierzastych migracji Pewne jak chwyt siekiery oburącz zamkniętej jesiennymi barwami otulone zmysły w kalejdoskop bukowej doliny spowity prostuję się od pracy skuszony zapachem goździkowej kawy z miodem, w purpurowym zmierzchu i serc pracowitych dumna postawa

Rozumiem, dziękuję za uwagę.

Dziękuję za uwagę, kłaniam się...

W porządku... występują pewnego rodzaju... utopijne marzenia.

Przepraszam Sylwestrze, ale chyba nie rozumiem, czy mógłbyś nieco jaśniej?

Nie wiem co to znaczy być martwym ani żywym wiem, że jest we mnie taka pożądliwość jaką mają zmarli z głodu do chleba

Przez fizykę gwiezdnych spojrzeń - Księżycowe światło, Garnie się do sadów W pełni; Srebrniejącą barwą. Odcieniami nocy lśniące Polskie polne kwiaty. Senne storczyki oraz róże i maki... Dobrze wiedzą - księżyc karmią Wabiąc go swą czarną magią.

dziękuje za uwagę, przepraszam po stokroć za swoje druzgoczące błędy. Już wkrótce nadrobię braki w wykształceniu... - forma objawiła się samoczynnie:)

chylę czoła Panie Waldemarze.