WarszawiAnka

@Leszczym : Dziękuję za Twój głos. :) Bardzo dziękuję, cieszę się. :) Na wzmiankę o Panu Tadeuszu zarumieniłam się po uszy. :) Ursuli Le Guin praktycznie nie znam, więc jakiekolwiek podobieństwa są przypadkowe. Ciąg dalszy nastąpi - zapraszam i pozdrawiam :)

A ŁYSY WALI! MA NOGI! PENELOPA AKTY TKA. A PO LEN EPIGONA MILA WYSYŁA.

@error_erros : Dziękuję. :)

OTO CIAŁO: KOSTKA I AKT SOKOŁA. I CO TO? O, MODA! I WOŁA: MAŁA DANKA PAK NADAŁA MAŁO, WIADOMO.

@A-typowa-b : Dziękuję za Twój głos. :) Dziękuję za pozytywny odbiór. :) To prawda, utwór jest długi, ale dzieje się tak głównie dlatego, że w trakcie pisania postacie zaczynają mi jakby żyć własnym życiem. Zapraszam na ciąg dalszy i pozdrawiam. :)

@Marianna_ : Dziękuję. :)

UL. ATENA PRAŻY NAUKOWO: DO WOKU - ANYŻ. ARPANET, ALU?

Tak to jest: narkomania zmienia nie do poznania...

ABSOLUT? TU LOS, BA. O, NADA ISO PANDA. DNA POSIADA, NO.

Pośród dwudziestu siedmiu jedną można przeoczyć... :) Pozdrawiam

@Marianna_ : Dziękuję za Twój głos. :) Zwiedzania jeszcze nie było, tylko sam widok. Lądowanie - na dwunastej planecie spośród dwudziestu siedmiu. A do Ziemi - daleko... Pozdrawiam

ONI NAKŁU - BILETY. PYTEL I BUŁKA, NINO A BABILON? NOL I I BABA,

KUPIŁA I MA I BAR GRUBA. A BURGRABIA MIAŁ - I PUK!

Dziękuję za pozytywny odbiór. Jeśli udało mi się wynaleźć nowy gatunek, czy choćby podgatunek - bardzo się cieszę. :) Pozdrawiam

@error_erros : Dziękuję za Twój głos. :)

CZĘŚĆ II Gdy Sven otworzył oczy znów, krew w żyłach mu krążyła; zerwał się, krzepki, rad i zdrów; czy katastrofa z jego snów nigdy się nie zdarzyła? Wszak serce bije mu jak dzwon, otacza go załoga, okrzyków brzmi radosny ton, jak przy toaście z winnych gron - i wszyscy są na nogach. „Ach, kapitanie,” - mówią mu - „szczęściem, w ostatniej chwili statek z obsadą obcych stu znalazł nas – i umieścił tu: oni nas ocalili!” A wtedy Sven (wiadoma rzecz) gestem wprawnego gracza, którego dłoń zna świetlny miecz szybko do biodra sięgnął, lecz nie znalazł tam miotacza. Znacząco spojrzał nań w mig Locke z głębi swych czarnych źrenic: „Nie przeczę – dla mnie to był szok, ale z ich strony sprytny krok: jesteśmy rozbrojeni.” Na to android Delta wstał: „Kimkolwiek są ci „oni”, czujnik mi właśnie pewność dał, że choć mężczyźni to na schwał, nie noszą znanej broni.” Nagle subtelny światła blask roztopił jakby ściany i wnet ujawnił istot kształt w postaciach męskich, rosłych ciał zmaterializowany. Śmiało wystąpił naprzód ten, co statkiem ich dowodził; włosy miał jasne, niby len i rzekł: „Witajcie! Jestem Fenn, przewodnik gwiezdnej łodzi.” Choć był wyniosły jego wzrost - twarz pełna łagodności; dwa światy obce złączył most, kiedy powiedział do nich wprost: „Niech prawo gościnności odwiecznej służy teraz wam, których to na granicy zabrałem z wraku tu ja sam, by wskazać szlak do naszych bram, wy, cudzogalaktycy. Dlatego też poddano was promieniom Seiq i Qeni, byście przez wyznaczony czas mogli rozumieć dobrze nas i w naszej żyć przestrzeni." Skłaniając głowę na znak czci rzekł Sven: "Nie zmieszczą słowa wdzięczności za wasz dzielny czyn; chcę za wrócone życie mi też czynem podziękować." Rzekł Fenn: "Wystarczy szczerość słów za szczery dar pomocy; zakończliśmy gwiezdny łów, do domu więc dotrzemy znów przed zapadnięciem nocy. A teraz chodźcie stąd na dziób i rozweselcie twarze, bo po upływie wielu dób i szlaku waszych licznych prób nasz cel się wam ukaże." Locke chciał natychmiast ruszyć z nim; Sven chwycił go za przegub: „Nie ufam gładkim słowom tym, nie idź za nimi tak jak w dym, czujności nigdy nie gub.” Lecz sam podejrzeń zgubił trop, po wejściu do kokpitu: gdy zgasł jasnego światła snop wydali okrzyk aż po strop, a był to głos zachwytu. Ujrzeli w blasku czterech słońc dwadzieścia siedem planet widocznych jak na dłoni stąd, świetlistych, jak klejnotów rząd - a wszystkie zamieszkane. "Oto Altarven, 'Jedność Gwiazd', nasz układ macierzysty; jedno z cywilizacji gniazd, świadek wszechświata wszystkich faz, kosmosu klejnot czysty. Dwunasta z planet, Irion Tal, przystanią wam się stanie; ukoi serca puls jej fal nim przyjdzie znów wam ruszyć w dal - za chwilę lądowanie." *

OT, METRAŻ I ULE MONIKI. Z DRUTU TUR DZIKI? NO, MELU! I ŻARTEM TO.

ADA, POTOP! POT OPADA! E, JUTRA ŻAL, A? STRAŻAK, A ŻART? SALA ŻARTUJE! POŻARTUJ! = POŻAR TUJ.

@JWFA : Dziękuję.

@JWFA : Dziękuję.

@Nata_Kruk : Dziękuję. :)

A FARGO? TOFU U FOTOGRAFA. I OT, SAMA LATAŁA ŁATA. LAMA STOI.

OHO - HUK! OTO WAWEL. OPALE ELA POLEWA W OTOKU - HO, HO!

@A-typowa-b : Dziękuję. :)

SAMA DAJ, ELA! DAWAJ, MATOŁ O, TAM JAWA - DALEJ, ADAM! AS!