WarszawiAnka

Bardzo dziękuję za zdjęcie i wyjaśnienia - właśnie o to mi chodziło! :) Uzupełniony w ten sposób wiersz nabiera głębi, pozwala czytelnikowi do pewnego stopnia znaleźć się na miejscu Autora, spróbować wczuć się w jego emocje i percepcję danego fragmentu rzeczywistości. Niejednokrotnie nosimy w sobie takie zapamiętane (niekoniecznie sfotografowane) "kadry", które żywo przypominają nam wyjątkowe chwile - i nasze odczucia. A propos króla Artura - przypomniałam sobie wizytę w ruinach zamku Tintagel w Kornwalii (gdzie według legendy Artur się urodził) i zapierającą dech scenerię wokół tego miejsca... Wywołałeś całą lawinę wspomnień... Pozdrawiam :)

Bardzo dziękuję, Iwonko, cieszę się, że Ci się podobało. :) Mój limeryk powstał, gdy czytałam artykuł na temat wytrwania na diecie i przypomniał mi się pewien bardzo stary dowcip (dla odmiany - wodny :) : Rozmawia dwóch kolegów. Jeden mówi: - Podobno pływanie wyszczupla... Drugi odpowiada: - Teoretycznie tak, ale z drugiej strony, popatrz na wieloryby... Pozdrawiam :)

Dziękuję, cieszę się, że się podobało. :) Przyznam szczerze, że tego kontrastu między "jarzynkami" a "słoniem" nie zauważyłam. Jakoś tak samo wyszło... :) A w upale rośliny mogą sie "ugotować" na słońcu... Pozdrawiam

"Arthur" zawsze kojarzy mi się z królem Arturem - i nie pomyliłam się. :) Czy zilustrowałbyś wiersz własnym zdjęciem (chociaż obejrzałam już kilka w sieci :). Rozmarzyłam się czytając Twój wiersz - i oglądając fotki.... Słowo "wpasowany" zamieniłabym jednak na " oprawiony". Pozdrawiam

@Justyna Adamczewska : Dziękuję za Twój głos. :)

@Marlett : Dziękuję. :)

@iwonaroma : Dziękuję za Twój głos. :)

Takie ostrzeżenia są czasem potrzebne. Można uniknąć niepotrzebnego bólu obchodząc się ostrożnie w koło. Pozdrawiam

Wet za wet? :)))

Wuczułam tę przewrotność, ale jest ona subtelnie zasugerowana, bo Peel mówi w pierwszej osobie. Mimo to wiersz mi sie podoba. Co do burzy - i kataklizmów w ogóle - występują w różnych miejscach i nieraz nie dają się przewidzieć. Ludzie od zaranie dziejów starali się przed nimi chronić. Pozdrawiam

Odnośnie cytatu: Woda spływa ku wilgoci, woda w wodzie tonie; jednak to, co nasycone, więcej już nie wchłonie. Wiersz bardzo metafizyczny w wymowie. Zestawienie nieba i nudy to wręcz zderzenie. Zamieniłabym jednak słowo "rajcuje" na coś poważniejszego. Usunęłabym również znak zapytania z końca wiersza i powtórzyła stwierdzenie. Pozdrawiam :)

Tak też bywa... :) Pozdrawiam

Pewna pani ze wsi pod Olsztynem użerała się z otyłym synem: jarzynki mu gotowała, aż raz sobie sprawę zdała, że słoń też jest wegetarianinem.

Przejmująct wiersz, ból Peelki odczuwalny. Kojarzy się z okruchami diabelskiego lustra z baśni Andersena. Niełatwo odsączyć zło, ale niewinność trzeba odszukać gdzie indziej... Na szczęście świat jest duży. :) Pozdrawiam P.S. Widzę, że awatar nabiera barw - to dobrze. :)

Zgadzam się, czyta się płynnie. :) Pozdrawiam

@Neftyda : Dziękuję. :)

Jeśli na twarzy często, jak na scenie, spektakl emocji trwa nieokiełznanych, co widzów wciąga w namiętności wiry, aby przyjść mogło uczuć ochłodzenie i uciszenie okrzyków ogranych - maska zastąpi kurtyny kaszmiry.

@Justyna Adamczewska : Dziękuję. :)

@Liryk : Dziękuję za Twój głos. :)

Ciekawe spojrzenie z nietypowej perspektywy. Kiedy zalewamy się łzami, czujemu, że my toniemy... Pozdrawiam

Jeszcze różowy krem truskawkowy, różowe lody wiśniowe i różowe niebo po zachodzie słońca... :) Pozdrawiam

@ester Dziękuję za Twój głos. :)

@ester : Dziękuję za Twój głos. :)

@ester : Dziękuję za Twój głos. :)

Bardzo lubię łany zbóż, wśród których kwitną chabry i maki. Twój tekst to bardzo plastyczny, wręcz pachnący obraz. Forma jednak kuleje, wiersz nie ma płynności, czytelnik potyka się czytając. Trzeba ją uporządkować zachowując treść. Pozdrawiam