Tomasz_Biela

to moja wizja...napewno nie skorzystasz...chodź może jakiś element ukradniesz...;) w niewiadomą dnia enty kąt spraw krzywymi słów równanie wyboru skrócono wynikiem trzy kropka z góry ustalono mianowanik życia zogniskowano codzienność podzielono szczęście wyciągnięto pierwiastek z miłości w matematycznym ciągu zostało nagie Ja

NIE NIE NIE...na mądrzejszy i obszerniejszy komentarz mnie nie stać bo nie mam co komentować...

"topią dziury w kieszeniach podatkiem od naiwności" więcej zastrzeżeń nie mam...:)

ostatnia strofa beznadziejna...jak dla mnie to jest wierszyk dla 5-letniego dziecka na gre w słowo DLACZEGO...prostackie.

może lekka (moja) zmiana zaklinała się na kolor nieba czas nie płynie powoli tsunami wchłonęło subtelny dech morza zmaza błękitu życia

Pocałuj mnie raz jeszcze Przywołaj tamtą chwilę zapomnienia Spraw swym dotykiem bym znów znalazła się w naszym świecie Rozniecaj moją niepewność opuszkami delikatnie palców Zabierz kojącymi ustami gdzie tylko Ty i ja i modlitwą pożądanie ------------------ takie na moje oczy fizyczne i wyobrażone...:)

bardzo drapczywie i łaskotliwie ciekawe...:) pozrdawiam T

ojjj dawidzie...nawet nie można tego w takim stanie zmieniać układać...to są słowa które możesz mówić do kolegi albo do przyjaciółki, ale nie poezja. apropo tytułu...to nie powinno się nawet w warsztacie znaleźć przykro mi...coś innego

no to zaproponujmy:) Mamo ... pamiętasz kiedy zawalił się mój świat? nękający ból do dziś? Przeklęty klucz wspomnień ! Gdy wszedł... stwórca piekła mego trzask się rozległ waleczność przegrała Przekreślił mnie Ciebie pozbawiony sumienia Mamo... Czy widzisz mój grób cierniami opleciony? Za późno ... przepaścią oddaleni

ciekawe...czyżby lekko zapożyczony układ z katolika... ;)

to nie jest poezja/ to nadaje się do wygłoszenia na obradach sejmu.

wymyśliłem coś takiego... "agonia wspomnień" każdego dnia wyczekuje na deszcz pierwsza na dłoni topię suszarką zeschnięte krople na twej twarzy znów łkam ku niebu o litość wołając prosząc o serca mego spokój wieczny lub miłość do śmierci ciebie bez końca pragnę i cierpię tęskniąc za tym co mój nie moim bez serca --------------------- to jest połączenie 2 twoich utworów...może coś z tego zrobisz....

a tytuł.....hmmmm może "prostotą ja"

może coś takiego??? spojrzenia moje są jak rzut w dal nigdy nie możesz być pewny że zobaczę mam prawie przeźroczyste ciało to jedna z tych zalet którą dopisuje się do listy bilansu żeby naciągnąć równanie nie umiem robić omletów a rzerzucha wyrasta mi górą od dołu zwyczaj zakrywania nogami uszu wyniosłam jeszcze z domu to taki trik żeby nie słyszeć kiedy połykam pustą łyżkę lub wystukuję nią alfabet mors'a ale to taka luźna myśl i że tak określe łatwiej mi się teraz to czyta...

hmmmm......może sprubój jakoś połączyć te dwa wierszyki...będzie ciekawie....postaraj się ....jak będę miał czas to zbiore te dwa w jeden i spróbuje coś złożyć.....

teraz nie chce mi się myśleć.....nad słowami miniatury....a co do tytułu...hmmmm "godzinami w oknie nieba" ...ale tak rzuciłem tytułem

hmmmm.....ja bym zrobił costakiego ////////pomysł ciekawy znów płaczę do nieba o litość wołając błagam o serca mego spokój wieczny lub miłość do śmierci ciebie bez końca pragnę i cierpię tęskniąc za tym co mój nie moim bez serca

martwe proste pożądanie...gdy czytałem na głos to zapachaniło mi Romeem i Julią...:)....takie...hmm...ciekawe...

dzięki za...wiesz o co chodzi:)...

rozumiem...:)...bez sens który jest sensem ale nim nie jest i tak w kółko...ja też czasami mam bezsensowne myśli które są sensowne nie wim o co chodzi...ehhh...hehe

nie wiem czy szukałaś wskoku na rytmike, ale "nie czuję duszy obok mnie" to mi kompletnie nie pasuje, chyba że to było celowe dusza jest w sercu no ale słuchawka tam ci utknęła wiec dalej nic nie pisze...ja bym ten wers zmienił na nie ma miejsca na duszę zabrakło serca

to zrób coś z moim mixem...może jest dobry...

ojjj... myślałem że dodałeś go do poezji, ale chyba tam też go czytałem...może wykorzystasz mooj mix...i dodasz go do poezji a nie do tego w czym teraz jest...

ja bym proponował coś takiego: Czyżby (bez)sensu? Dlaczego mamy nie wspominać oby tylko nie płakać gdy wracamy Stos marzeń może być ułożony w naszym życiu byle nie płonął Uczuć zwinięta taśma grubieje z każdym kolejnym dniem odcinaj te czarne fragmenty Wybierz własny taśmociag swego życia i rób z nim co chcesz może dla ciebie nawet nie istnieć nie będzie nic czyżby?...

taki poetycki magik z ciebie.. jesli chodzi o ten wiersz...fajne przedstawienie mi się podobało. Bije brawa, chodź lekkie siedząc na wirtualnej sali teatru. Pozdrawiam.