Maria_M

na skraju drogi chałupy z bali wiek pamietają strzechą pokryte dniami zszarzały ściany bielone historie przeszłe w drewnie wyryte przed domem pniaczki deska pozioma udając ławkę wszystkich witała to miejsce myślą zaczarowane gdzie wieczorami z babcią siedziałam poniżej strzechy na ścianie przedniej tej od południa słońcem nagrzanej wiły szelestem się suche wiechy zioła w pobliskim lesie zbierane na sztachet płocie czasem skrzywionym dzbany gliniane żeliwne sagany czyż zapomniane miejsce Roztocza czy sercu bliski Guciów kochany Tak poprawiłam, ale jeszcze pierwszą zwrotkę chcę przerobić. :)

Oczywiście, nie wszystko musi banglać. :)

Marcinie i tak z obierania cebuli wyszła nie lada gratka pomieszane z poplątanym kulinarno- poetycka zagadka :)))

Jednak zgadłam?

Nic się nie dzieje Deonix, ja dopiero się rozkręcam, tzn. nabieram dyskretnie medialnej odwagi. :)

Niech autorka wybaczy, ale z przekory tak napisałam, bo nie widzę tu miłosnej liryki tylko rzeczownikowo- przymiotnikową i przysłówkową relację z określonego wycinka doby.

czyż każdy z nas nie błazen? możesz - nie musisz przyznać błazeństwo i gra cieni to ludzka nie pierwszyzna :))

Nie wszyscy maja niebieskie oczy. Usta w kolorze maliny są w porządku. A jakie mają być? Jagodowe? :))

Niedzielny bigos to innym razem znowu miałam taką potrzebę obrać kapustę z liści na bigos z mięsem do chleba wyrzucam kolejne czarne zniszczone wiadomo skąd kroję nożem, obcinam na koniec został sam głąb smacznego :)))

prawdę oczywistą dajesz wszyscy się owszem zgadzamy wspaniale, że Palec Boży tkwi nad ludzkimi błaznami miłej niedzieli :)

Chciałam napisać przeCudnie czysto, bez zapychaczy biorę zeszyt, ołówek i siadam szybko do pracy. Myślę, wymyślam, przemyślam, skreślam każdy zaimek. Wierszu Cudny! Gdzie jesteś? Została kropka, przecinek.

wspomnienia fundują nam życie a człowiek scenariusz sam tworzy Pan Bóg przypatruje się skrycie nie na darmo dał wolną nam wolę

Dziękuję, postaram się. :)

Słuchaj Kinga, wiersz to przekazanie czegoś opowiedzenie jakiejś historii więc zamiast myśli możesz napisać kroki. Możesz różnie kombinować. Myślę, że masz potencjał. :)

Rytm wygląda tak jak wyżej zaznaczyłam. Oczywiście zawsze wszystko można jeszcze doskonalić. Wiersz jest dobry, a nad rymami możesz popracować w kolejnym. :))

Wybacz, ale nie zgadzam się z tym o czym mówisz, klimat pesymistyczny, to nie może być dar, a w każdym bądź razie ja go nie przyjmuję. Może innym razem, życzę powodzenia :)

Niby dobry, a coś zgrzyta i nie wiem co? Moż ciut przekombinowane? Najładniejsza dla mnie ostatnia zwrotka i ta chwila pośród szumu dni. życzę powodzenia :) I już wiem co Sens i sny, delikatna dłoń i materialista, plany i gry Pomyśl nad tym. :)

Nie wiem jak dziasiaj takie miejsca się nazywają dlatego nazwałam meta - po staremu. Myślę, że to określenie dalej na czasie. :))

Dla mnie- to bardzo dobre :)))

na mecie- chodzi mi o miejsce i wczorajszą informacje z telewizji jak matka zostawiła dzieci ( jedno z nich trafiło do szpitala z oparzeniem, głodne, brudne) a sama na mecie/ narkotyki itp.

Nie czas by więdnąć, nie czas usychać, lepiej natychmiast strzelić kielicha, popitka stoi na wyciągniecie, strzel se kielich, nie marudź więcej. (strzel se kielicha, odtąd pisz wierszem) :))))

Tak, ciekawe ale trop gubię na ostatnich wyrazach, ostatniego wersu. :))

Nudzą się koty na sztachet płocie, więc mruczą dziecku, co leży w becie, dobra mruczanka ta kołysanka. Matka coś wciąga, siedzi na mecie.

Wydaje mi się, ze to wizyta w klinice odnowy estetycznej i zabieg antycelulitowy ? :)

Deonix, trzeba mieć odwagę żeby znurzyć dłonie w XXXL cieście, albo ogromną chęć na wypieki ?