Justyna Adamczewska

Silver :)) J.

To super jest. O kształtach i kolorach równocześnie. Wiadomym jest, ze czerń, np. wyszczupla - no optycznie, Twój wiersz, Iwono, jest optyczny - ej, ej, hej, patrz i tylko nie zwiej. Tak mi się napisało.

Dokładnie. Luule.

No to mi się kojarzy z Forrestem Gumpem. Nie głupie. Zawsze jest jakaś przyszłość, a czy zawsze musi się udawać? Zresztą, cóż to znaczy, ze coś się udało? Konsekwencje mogą różne. Dosc kontrowersyjny wiersz. J.

Tak, eh, ale, żeby nie uciekła. No to na razie... J. :))

Zgadza się. Poezja, w o ogóle sztuka, zwalnia, choć z drugiej strony pędzi - w tym jej owa, jak to napisałeś, Wędrowcze: Ojej, tyle myśli mam, trzeba uporządkować.

Wędrowcze, to jest jak terapia, to pomaga w najtrudniejszych chwilach. Tak, powoli, ale dokładnie, myśl, myśl - najważniejsze. I wytrwałość, oj, Wena idzie... Pozdr. Dużo spokoju życzę. J. Toż dopiero to jest to.

betko, gaźniku - dziękuję:))

Luule, dziękuję. Też pozdrawiam. :))

No to trudno ma. Kim ten latarnik? Duchem.

Ale... ło matko.

Inny wymiar, Wędrowcze, eh, lubię czytać Twoje wiersze. Widać w nich Duszę. Duszę poezji - odległą, bo poezja od nas oddala się . Trzeba za nią biec, szukać śladów, tropić... No to tyle na razie. Ja Twoje wiersze bardzo przeżywam. Powracam do nich, wiesz? Do tego tez powrócę. Pokorne one są bardzo, ale nie taką przerażoną pokorą, jeno pokorą szacunku. J.

kumo masz kałamarz, tak i masz marsz - staż

8fun ;))

Wędrowcze, no to jest to, właśnie to: Tak, już. To jest niesamowite uczucie. Dzięki. Mam coś na temat ten: Tak sobie napisałam kiedyś.

Wędrowcze, no to jest to, właśnie to: Tak, już. To jest niesamowite uczucie. Dzięki.

To jest śliczniusie, Aniu. No naprawdę śliczniusi cały wiersz Twój. Ale mi gra w duszy. Tralala - tralala - trawa zielonaaaaa! Pozdrawiam j.

Cześć, Nieznajomy Niewidzialny, tu bym usunęło słowo "się" - tak chyba będzie poprawniej, lepiej, delikatniej, co sądzisz? Bardzo do mnie przemawia: Ciekawe dostrzeganie rzeczywistości przez Peela. Pozdr. J.

Czyli, Waldku, poezja jest wszystkim? Dobranoc. J.

Ozdobić Wena czai się najpierw purpurowo. W koronie złotej zdobi świat wyobraźni. Nadchodzi czas – napada, wymaga, wymusza. Swoje berło i jabłko rzuca... nie czeka. W duszę skłonna wejść, słowa nieposkromione dać. A ja, odbierając przesłanie, pełna pokory ruszam – może wypełnię wolę, rozkazem zwaną zazwyczaj. J.A.

WarszawiAnko, nie, bo chodzi o noc ciemną, afrykańską noc, -wtedy polowania, oczy świecą - drapieżców, ale dziękuję za sugestię. Pozdrawiam j.

Dziękuję, Iwono. No tak naturę dostrzegam - jej niewielkie skrawki ukazałam powyżej, ale tak widzę. Spokój, czasami niebezpieczeństwo, ale tak to juz na ziemi jest. Miłego dnia. j.

Naturalnie I wieczorny koncert świerszcz na zapiecku przysiadł ćmy zasłuchane II Afryka i mrok blask oczu drapieżników to nagły zew krwi III niezaradny świt wynurza cichutko swoje oblicze J. A.

No fajne, Konradzie, tyle przedmiotów zainteresowań. :)