Znajdź zawartość

Władco szyderstwa Daj nam choć godzinę magii My od fioletowych rękawiczek To my od lotu szpaka, aksamitnej godziny My z ras arabskich przyjemności Z kopuły słońca i nocy Daj kredo do wiary Noc pożądania i rozpusty Daj wiarę w noc I mandalę stu odcieni bogatą Jak i dla mnie tak dla niego A z domu twego jedwabnego Miękkimi poduszkami usłane Łoże - swą mądrość i głowę Na dekret nasz żałosny Tyś niewzruszony Zawładnięty szyderstwem… Wierzyliśmy kiedyś To jest w starych dobrych czasach A mimo to objawiasz się Tu i ówdzie w uczynkach małych W rzeczach o uprzejmości lekko oko przymykasz na grzechy nasze Odpuść nam za winy… Resident mockery Give us an hour for magic We of the purple glove We of the starling flight and velvet hour We of arabic pleasure's breed We of sundome and the night Give us a creed To believe A night of Lust Give us trust in The Night Give of color Hundred hues A rich Mandala For me and you And for your silky Pillowed house A head, wisdom And a bed Troubled decree Resilent mockery Has claimed thee We used to believe In the good old days We still receive In little ways The Things of Kindness And unsporting brow Forget and allow

Tyś muzyką, lecz słuchasz z przykrością? Słodycz nie wojuje ze słodyczą, A radość zachwyca się radością; Czemu dobre przyjmujesz z goryczą? Kiedy dźwięków zgodne zestrojenie, w więzach melodii twe uszy dręczy, Karcą cię one, za pomylenie z solową, partii co wspólnie dźwięczy. Spójrz! Struna, dla drugiej jak mąż tkliwa, gdy we wzajemnym porządku drgają; Jak ojciec, dziecko, matka szczęśliwa, Co wspólnie jedną nutę śpiewają: Ich pieśń bez słów, jednako brzmi nam, śpiewają ci - Jesteś nikim, gdyś sam. Dziś słowno-muzycznie. Podwójne struny ma mandolina, zapewne stąd ta inspiracja. I William: Music to hear, why hear'st thou music sadly? Sweets with sweets war not, joy delights in joy: Why lov'st thou that which thou receiv'st not gladly, Or else receiv'st with pleasure thine annoy? If the true concord of well-tuned sounds, By unions married, do offend thine ear, They do but sweetly chide thee, who confounds In singleness the parts that thou shouldst bear. Mark how one string, sweet husband to another, Strikes each in each by mutual ordering; Resembling sire and child and happy mother, Who, all in one, one pleasing note do sing: Whose speechless song being many, seeming one, Sings this to thee: 'Thou single wilt prove none.' Ten sonet był trudny, a szczególnie dwa wersy wytarły mną podłogę: Sweets with sweets war not, joy delights in joy: i Whose speechless song being many, seeming one,

Nie chcę sprzedać ci duszy bez niej nic nie znaczę chcę tylko abyś mnie kochała podziwiała

Justinas Marcinkevičius W koronach drzew - leciuchno drgają liście: one już widzą, one wiedzą! Długie cienie - na Zachód. Tam będzie noc. Gdy obudzimy się wcześniej, wyruszymy. Woda jest w ruchu, ale milczy. Rzekłbyś, rozważa, czy warto wypuścić na brzeg człowieka zngiłą trawę, ryby, pełzającego gada bądź jakiś inny wzór. A my nawet nie wiemy po raz który to się odbywa. Tłum. Alwida Antonina Bajor