Waldemar_Talar_Talar

dorosłość przereklamowana bardziej dziecinna niż dzieci nie potrafi być tylko sobą płacze gorzej niż maleństwo gdy zabierze mu się zabawkę dorosłość nas przerasta zbyt często się jej poddajemy wstydzimy się uśmiechu wmawiamy sobie powagę w której ukryta niemoc dorosłość udaje odwagę która drobnostek się boi a nawet własnego cienia stoi na straży swych racji nawet wówczas gdy ich nie ma dorosłość puste słowo które musi kiedyś umrzeć a dzieciństwo zostaje bezlitośnie z nią wygrywa mimo że mniej dojrzałe

@ja_wochen - @Łukasz Jasiński - dziękuje -

Witam - ciekawie piszesz - Pzdr.serdecznie.

@Ewelina - @Domysły Monika - dzięki -

Witaj - nie małpa - dzięcioł - miło że czytasz - Pzdr.

chodził po ludziach skupował grzechy myślał że łatwiej im będzie żyć potem sprzedawał je diabłu mówiąc mu rób z nimi co chcesz tylko ich nie uwalniaj dość napsuły ludzkiej krwi - więc uważaj nie igraj z losem - niech noc spokojnie śpi

na skraju lasu od rana pełni dyżur doktor od drzew

czary to czy magia za drzwiami drugie widzę za nimi trzecie są mało tego to nie koniec - kolejne czuję - więc się boję czy wyjdę czy znowu niebo ujrzę - ptasi śpiew usłyszę - będę widział to i tamto a nie te cholerne drzwi które są smutne głuche nie mają klamek w tym świecie co jestem nie ma okien więc muszę się obudzić by wyjść

Witaj - oczywiście że nie - w moim rejonie zima szara - tym bardziej cieszy taki widok - dziękuje za przeczytanie - Pzdr.uśmiechem. @violetta - @Bożena Tatara - Paszko - @Domysły Monika - dziękuje -

Witam - fajnie że zabawił - Pzdr. @iwonaroma - dziękuje -

żółte tulipany czerwone maki białe bzy patrząc na nie uśmiecham się nie mam czasu na łzy żyć mi się chce świat mnie cieszy mam fajne sny żółte tulipany czerwone maki białe bzy kraina jak z bajki która wyraźne ma drzwi

jabłoń przy drodze na asfalcie powidła niedosłodzone

wczoraj kochał dziś mówi mam to gdzieś więc muszę odejść wczoraj mówił jesteś melodią tylko ciebie umiem słuchać wczoraj płakał gdy była smutna dziś się śmieje zamykając drzwi drzwi za którymi było dużo słońca wesoły wiatr przytulny deszcz gdzie śniadanie witała małość uśmiech smakował jak chleb

@Poezja to życie - @Sylwester_Lasota - @Domysły Monika - dzięki -

Witaj - dziękuje za ową meta metaforyczność - Pzdr.

@foreach - dziękuje -

@Andrzej_Wojnowski - dziękuje -

wieczorem się rozliczam z dobrego i zła umysł i ciało oczyszczam z zamazanego dnia wieczorem się rozliczam z minionego dnia niczego nie przemilczam prawda ulgę mi da tak wygląda ma modlitwa którą księżyc podgląda wieczorna z dniem bitwa szczera i swobodna

leśna polana nagłe zaćmienie słońca ofiara w szponach

Witaj - trudno uwierzyć - a może kiedyś odpuści - Pzdr. Witaj - miło że czytasz - dziękuje - Pzdr. Witam - podoba mi się twoje podobanie - dzięki - Pzdr.

Witaj - miła Alicjo wyciągam stare haiku - lata 2005 - 2010 - dziś piszę tylko sporadycznie - - nie które z tych starych chyba warte przeczytania bo podobają się czytającym - miło że zajrzałaś - Pzdr.zadowoleniem.

nie sztuką zgubić młodość gdy do jesieni tylko krok zgubić wspomnienie gdy obok czarne drzwi nie sztuką iść prosto gdy nie ma zakrętów - być tylko sobą nie bać się lustra nie sztuką jest kochać gdy miłość obok umrzeć gdy trumna szeroko otwarta nie sztuką okłamywać bo prawda daleko coś sobie zaśpiewać gdy harfa gra nie sztuką zrobić sztuczkę gdy kapelusz ma dwa dna dogoń to co było skoro jest coś warte

gdy śmierć umrze nikt po niej nie będzie płakał otworzą się drzwi za którymi tylko uśmiech myśli oraz sny nie będą już tak bolały gdy śmierć umrze na jej mogile nie będzie bzu tylko czarny krzyż mówiący tu leży koniec krzywd

Witam - uśmiecham się - Pzdr. serdecznie.

porwane przez wir znikają bezpowrotnie jesienne barwy