Wodzu_Wodzu

Jak na moje zdanie, ten wiatr jest wręcz niezwykle istotny. Ukazuje dodatkowy aspekt. Zastanów się głębiej

"W milczeniu najpiękniejsze są słowa" by Paweł Siewert :]

przyszła wreszcie pora na naczyń pozmywanie na pierwszy rzut lecą od śniadania płaskie talerze a później się chwytam za szklanki i kubki ach cholera, stłukł się jeden... a i tak tego kubka nie lubiłem! a teraz zmyję patelnię co tłuszcz ma mocno zapieczony ach skrobię i skrobię kurde no, teflon odpada... patelnia do niczego ... a na koniec umyję miseczki z wierzchu i z zewnątrz bo wiem że tak trzeba, każde naczynie ma dwie strony.

wyrwany ze szponów exitus wracam tu do was nie oszczędzę słowa krytyki i pochwalę wciąż żywych na piedestały wyniosę tych o których zwykliście zapomnieć cichych bohaterów szarych skupisk ludzkich czasem za ciężkie są powieki tak przyjemny przecież sen otwórz swe oczy bo już jest dzień zachwytu szukasz pośród tranzystorów kolejne liczysz jednostki częstotliwości czy nadal jesteś człowiekiem? a może ułomnym systemu dziełem... A dowal plebsowi że widzi uczucia niech naje się swym zachwytem a Ty dalej się bawisz ekranem obleczonym tandetnym plastikiem chodź krzyczę do Ciebie udajesz że to nie Ty idota do siebie mruczy niech da mi już spokój bo ja się nie poryczę nad marnym samozachwytem

ognisko odajcie mój ogień! kto daje i zabiera ten się... wpaniale zabawia ależ to ubaw po pachy nożem duszę pociąć... ...a tlące się resztki żaru warzywnym wywarem zalać niech się topią nikomu nie potrzebne wczoraj czyjeś wartości

czy Ty mówisz o okrucieństwie wojny??? przerażony jestem tym wierszem ...

Nareszcie ktoś zwrócił uwagę na ważne życiowe aspekty. Brawo, brawo. Nie wiem czy słyszysz jak klaszczą nad morzem me potężne ręce, ale wiedz że chylę czoła nad poetami piszącymi o życiu. Sztuka dla sztuki to nie moja brożka. Pozdrawiam, czekam na więcej.

bo początek jest wstępem, a dalsza część jest możliwymi rozwinięciami.

Witaj Wodzu - miło było cię gościć . pozd. "Bo w miłości sens radości morze uczuć,uwielbienia" - "Sensum życia" Paweł Siewert

Ho ho ho ktoś widzę rozkminia "sztańską muzykę" ^_^

Ostatnie dwa wersy są również wskazówką interpretacyjną :) Gdybym zamieścił nieco inną puentę, część by źle rozumiała

"gorączka lata piecze wiśniowe ciasto na chrupko dopieka słońce" tu jest największy haczyk który powinno się wyłapać. Otórz, cały czas jest mowa o człowieku i nie zmieniliśmy podmiotu. Gorączka lata piecze wiśniowe ciasto na chrupko- tu mówi o gorączce jaką wywołały złe myśli. To wiśniowe ciasto to zaczerwieniona ze strachu bądź wściekłości twarz. Dopieka słońce- tu taj bym widział kolejne aspekty życia które je dobijają dalej mówi o oddawaniu snów,chce się wyzbyć tych myśli. Wszystko w następnych 2 wersach pokazuje ucieczkę myśli wszystko aby zapomnieć. "jutro będzie piekielnie ha! żelazko gorące Auuuuł!" -wyraźnie mówi że jutro czeka ją ciężka sprawa. To żelazko gorące to ten bodziec który w niej wywołuje ten strach. Auuuuł! wyraźnie pokazuje ze to będzie coś mocno traumatycznego. Coś co wywoła wewnętrzny ból

Kochać... To bardzo mądry i łatwy apel, a tak ciężki do wykonania...

z zawodu jestem geologiem. Nic nie widać jak nie masz wprawionego oka. Z charakteru jestem altruistą i bardzo lubię dostrzegać ukryte dobro.

ce a de gie ce a d gie melodia ta prosta głowę zaprząta ce a de g ce a de gie o czym basowe te brzmienia ce a de gie c a de gie wciąż kroczy po głowie to ce a de g c a de gie które prawdziwe są słowa ten tylko się do wie co wie co znaczy prostota ce a de gie ca de gie cymbały, analfabeci, debile, gnoje Ciebie ach drogi gościu całym arsenałem dobije... gnuśności ce a de gie ce a de gie całkiem abstrakcyjnie dobije geniuszy co abstrahuje do gamy czysty anonim dobija gitarę ce a de gie ce a de gie czy ambitną dosięgasz górę czy absolutnej dobijasz głupocie coś autor dobitnie grupuje ce a de gie ce a de gie

Chyba ktoś tu nie rozumie przesłania... To nie jest infantylne, a głębokie jak Mariański Rów. Pozdrawiam autorkę, bo fajnie ukryła w prostych słowach ciekawe przesłanie.

Wśród bezwartościowych szkiełek szlachetne kamienie nie błyszczą najmocniej ale najszczerzej to nie uroda, a prawdziwość nadaje im cenę tak mało ich w świecie i tak trudno zobaczyć często niepozorne wręcz matowe w formie lecz specjalista dostrzeże i światu ukaże

bezładny taniec szaleńca w dzikim rytmie serca nikt nie rozumie,każdy się patrzy i nikomu się ten cyrk nie opatrzy lampią sie durnie i kłamcy hipokryzja się leje,wyznawcy czciciele złota i czarów powkładają bliźnich do worów idealne maseczki w idealnym teatrze idealni aktorzy, i idealne powietrze atmosfera bajeczki w ponurym koszmarze ach, zaraz się rozmarzę ... Jak pięknie być ślepym sępem nocami cudnie nie widzieć jasności oczami krzywizny wygładzić fantazją ułana byle by dusza nie była złamana Dokąd ta trupa artystów goni? czy swoją marchewkę frajer dogoni? czas sędzią dla świata będzie bo nikt go nie zdobędzie.

Jestem jak lew walczący zaciekle choć serce łagodnej owieczki i gepardzie ręce waleczne a słonia sentyment Czasem jak małpka skaczę po świecie i jak leniwiec dni mi mijają lecz jak bernardyn do nogi się kleję a głasz mnie jak kocie dziecie Kochać mam chęć jak łabędzie ukochanej przekażę pingwini kamień jak orzeł w obłoki polecę chodź bardziej jestem hipopotam.

wielka moc. I fajnie się czyta. Ma ładną melodyczność. Dobra robota!

Kamienne twarze, kamienny las a ich rzeźbiarzem jest każdy z nas uśmiech nas boli,uczucia się skrywa prawdę swych doznań głęboko ukrywa Życzliwość niemodna to dzisiaj cnota za to cenniejsza pusta głupota żyjesz jak chcą, abyś żyć miał Nigdy jak sam byś tego chciał Zatracasz siebie,pokaz udajesz Masek arsenał ciągle podajesz Niech widzą! Niech widzą co chcą Ucieszą widokiem tego co zechcą! I karmisz frajera piekną bajeczką Mimika najlepszą Twoją aktorką teatrzyk głupoty odstawiasz codziennie byle nie było że żyjesz tak beznadziejnie Co inni widzą, nazywasz prawdą choć jest to Twoją największą krzywdą zabijasz prawdziwe swe życie za cenę zwaną... przeżycie Przeżycie we współćzesnej tej Antartydzie Z byle powodu ciągłym tym wstydzie Że jestem kim jetem i inny nie będę Normalnie uwagi Twej nie zdobędę Cały ten cyrk wymusza życie zanikło w nim całkiem zwyczajne współżycie Tutaj największy to wstyd dobrym człowiekiem być