NowyVega_NowyVega

,,wyobraźnia to zbyt mało abym powstał wiersz jak wesz potrzebuje ludzkiej krwi,, do głowy zabieram jako miniaturę

bez znaczenia przyglądam się latimeriom swoich palców kiedyś wszyscy popłyniemy pod światło a z cywilizacją to będzie tak; w przyszłości nauczymy się obywać bez ognia następnie zrezygnujemy z wynalazku koła idąc o krok dalej wyzbędziemy się własnych delikatnych ciał dla lokum umysłu w syntetycznych nośnikach być może nawet zapanujemy nad nieuchronnością śmierci i równo tykającym mechanizmem czasu chyba że w międzyczasie pierdolnie jakiś kosmiczny paproch albo co jest o wiele bardziej prawdopodobne ja zabiję ciebie ty zabijesz mnie przyglądam się latimeriom swoich palców

nie rozumiem pytania

pomyślę o tym

spójrz niebo krwawi darte szponami biurowców pionowoostrymi kantami podaż-popyt widzisz bruk jak rozgrzany kot łasi się do kroków ostatni promień uciekł w kosmyki fryzury ciągnąc za sobą pożądliwy wzrok panów w średnim wieku czujesz soczystość dojrzałego owocu w opiętej sukience piersi śpiewność karminu ust - idą przed tobą uważaj aniele kratki ściekowe są podstępne można w nich stracić skrzydła znikasz w zaułkach prowadzą cię czerwone latarnie czekasz oparta o zimny pręgierz by zapachem perfum roztrącić komuś noc łzy zostały w szklance wypijesz rano przed snem zmieszane z wódką taka mała przycinka wiosenna - pozdrawiam dire dzięki za wskazanie zbędnych ,,narośli,, do przemyślenia wiosna więc cięcia wskazane pozdrawiam

......................a tytuł jak rozumieć(?) w półcudzysłów? ok dziękuję za opinię dla mnie bardzo ważna między innymi dlatego że tekst jest dość ,,uleżały,, i biorę go na zimno może następnym razem coś utrafi

spójrz niebo już krwawi darte szponami biurowców cięte pionowoostrymi kantami podaż-popyt widzisz bruk jak rozgrzany kot łasi się do kroków ostatni promień uciekł w kosmyki nienagannej fryzury ciągnąc za sobą pożądliwy wzrok panów w średnim wieku czujesz soczystość dojrzałego owocu w opiętej sukience falistość piersi śpiewność karminu ust - idą przed tobą uważaj aniele kratki ściekowe są podstępne można w nich stracić i obcas i skrzydła znikasz w wąskich zaułkach prowadzą cię światła czerwonych latarni czekasz cierpliwie oparta o zimny pręgierz by ulotnym zapachem perfum roztrącić dziś komuś noc łzy zostały w szklance wypijesz je rano przed snem zmieszane z wódką

dobry wiersz temat dość pospolity dlatego trudny do dźwignięcia wg. mojej zupełnie nieprofesjonalnej opinii naturszczyka autor w niewielkiej ilości prostych słów i nieprzekombinowanej filozofii zmieścił co trzeba puenta świetna zamieniłbym jedynie w drugim wersie -ranek- na -mgła- a w ostatnim -ziemi- na -ziemią- ale to takie moje fizdryki czytacza Pozdrawiam :)

,,spode łba patrzy a jeśli wita to wzorkiem kropek na szyi i dłoniach,, szczególnie podoba się ten fragment a i końcówka również :)

mówię wam COŚ wisi w powietrzu jaskółki przenoszą gniazda na wyższe piętra a Noe zamówił w tartaku niebotyczną partię drewna żeby nam to COŚ na łeb nie upadło lepiej zająłbyś się robotą a nie prorokowaniem tamte cumulonimbusy też trzeba zmieścić w sztapel

świetliki z twoich kolczyków schowam na czarną godzinę tak właśnie leżeliśmy i świecili po sobie darci na przemian w złote i granatowe pasy na górce zrzuconej garderoby otwarci na oścież

A choćby po to aby słowem wejść ciszej prościej piękniej nie istotnie Pozdrawiam :)

Oj Chyba nie ma dobrego ,,przepisu,, na wiersz rozpoznać i nazwac po imieniu postać która majaczy w oddali

LUSTRA Śpij ciemna wodo. Wyśnij mi lustro. Wyśnij mi siostrę, wijącą gniazda gwiazdom. Niech topielic włosy jak rybackie sieci, snują się w odmętach pod mgielnym nastojem. Dalekich ognisk scalony blask i dym. Misa polerowanych sreber pełna do dna. Śpij toni siostro. W lustrze wyśnij sen i tam mi podaruj skrzydła do lotu. Zagryzę brzegi do kamienia, do krwi. Ostry piasek w oczach. Daleko do nieba. Zapomnieć dolinę i świadomość domu. Zostawić mosty cienia wparte w drugi brzeg. Obudzić na światło pokryte szronem wiosła. Wejść w sad, jabłonie, w posmak piór na ustach. Srebrny obol - księżyc pulsuje na języku. Lustro kryształowe strzaskane kilwaterem. Cicho... Błądź ciszej po utopiach gwiazdo. Nie czas tu na życie i jeszcze nie na śmierć.

Prośbę niniejszą kieruję do osób zorientowanych w dziedzinie tzw.twórczości prowokacyjnej w poezji Na pewnych warsztatach literackich wyskoczyłem że może raz coś innego niż nobliści i inni wielcy No i się doigrałem Usłyszałem – więc przygotuj coś Owo coś ma się składać z dwóch części W pierwszej będzie wprowadzenie czym jest prowokacja w poezji (poszukuję stron z materiałami podstawowymi i na tyle czytelnymi aby mogły zrozumieć osoby nie parające się piórem zawodowo) W części drugiej mają znaleźć się wiersze Wybrałem (proszę o podpowiedź czy spełniają warunki) ,,Całujcie mnie wszyscy w dupę, J. Tuwima ,,Płonąca żyrafa,, S. Grochowiaka ,,Święty Szymon słupnik,, S. Grochowiaka ,,Kobieta łazarz,, S. Plath ,,Piosenka z najwyższej wieży,, R. Wojaczka Potrzebuję jeszcze dwóch wierszy i bardzo bym chciał aby były to wiersze jeszcze ,,gorące,, Jeżeli ktoś z portalu miałby coś takiego i wyraziłby zgodę na jednorazowe udostępnienie do recytacji (lub mógłby polecić czyjś tekst) przez moją skromną osobę (a recytatorem jestem mocnym na tyle że znajoma stwierdziła ,, nie ma chyba tekstu którego nie potrafisz położyć,,)Naturalnie imię i nazwisko (lub pseudonim) autora zostanie dołączone do wiersza Miejsce Białystok ul. Warszawska 8 Pozdrawiam

dziękuję wszystkim za odwiedziny oraz wrażenia i sugestie pozdrawiam

wersaliki i interpunkcja albo wstawić konsekwentnie albo zrezygnować do poczytania :)

nie sposób nie zgodzić się z przedmówcami kiedyś podczytałem w komentarzu że rym powinien sam wypływać z sokami wiersza a nie dominować nad jego smakiem poczytaj o rymach jeżeli dobrze się czujesz w rymowanych i chcesz rymować to warto je poznać aby móc okiełznać :) będzie lepiej :)))

ktoś barana pędzi w chmurze wypukłej cztery strony świata jedno grzeje słońce leniwieją palce napiłbym się piwa trochę filozofom a trochę poetom obyś pękł ciężkie żółte bąki wracają zza stodół całe utytłane miodową spermą kwiatów planeta twardy orzech kręci patetycznie trochę filozofom a trochę poetom obyś pękł a w dali płoni dachy stutysięczne miasto sztorc ustawia w ostrzu dziadkowa siekiera głosem rdzawym cienkim pojękuje z pieńkiem trochę filozofom a trochę poetom obyś pękł

złap mnie za rękę i sprawdźmy czym nam pióra dedal dokleił za przedmówcami czwarta strofa się nada i może istnieć jako utwór samodzielny reszta zbyt chaotyczna niezdecydowana i czy potrzebna? Pozdrawiam

1 szkic pierwszy rozlewny on i ona jak para bocianów poderwani do lotu nad pokos pastelowych serwetek 2 obraz drugi nieco cięższy rubensowski olejno-śledzikowy żubrówką zalane trzęsawisko pod granatową kapotą 3 trzeci to księżyc miedziany kwasoryt i raz po raz wirujący rylec wyłącznie dla nich prawie jak na wernisażu noc oprawiła ulice w latarnie w okna

"żurawi" nie "żurawie" - chyba? ponoć forma dopuszczalna tak jak gniazda bocianów gniazda bocianie (lecz skorzystam z Twojego zauważenia i zmienię) na haiku oczywiście za długie na choka za krótkie raczej coś jak tanka nie potrafię trzymać rygoru sylab i ścisłości formy a wydało mi się na tyle miniaturowe że właśnie w tym dziale Dzięki na wgląd i pozdrawiam:)

on- ronin oparty o cień dobywa gór złoty hamon ona- ulotna gejsza z mgieł układa origami wracają klucze żurawi otwarta róża nad Fuji

mży i mży a ciebie jeszcze nie ma szlag by trafi te wszystkie satelitarne ustrojstwa noe nabazgrał na zaparowanym bulaju że wymóg czasów - komercja i że wszystkie araraty zarezerwowane

są pytania na które nie uzyskasz jednoznacznej odpowiedzi w słowie pisanym każdy odbiorca szuka czegoś innego więc pytanie czy wiersz jest dobry czy zły jest pytaniem w stylu zebra jest biała w czarne paski czy czarna w paski białe to tak jak z muzyką ktoś słucha Bacha a ktoś disco polo który gatunek muzyki jest lepszy? ilu odbiorców - tyle opinii