Roklin

Wesoły, zabawny, autoironiczny wiersz. Zawsze dobrze jest umieć się przyznać do własnych słabości. :) Pozdrawiam z plusem :)

Oxyvio, dziękuję za komentarz :) Tu znowu pojawia się pytanie: kogo możemy nazwać bohaterem? Moim zdaniem powinniśmy pracować na siebie (jednostkę bądź grupę), nie przyjmując cudzych zasług. W dzisiejszym świecie ludziom brakuje autorytetów, kogoś, na kim można by się wesprzeć, kogoś, kto góruje doświadczeniem i wiedzą. Wystarczy popatrzeć na zawartość programów w telewizji (ciekawe pytanie: czy ten, kto wymyślił telewizor, przewidział, do czego zostanie on wykorzystany? ;p). Nie podoba mi się polityka imperializmu - najpierw posprzątaj własny dom, zanim zabierzesz się za cudzy. Cóż, w gruncie rzeczy wiele zależy od nas samych... Pozdrawiam :)

Piękny, ciepły wierszyk. Tylko czekać, aż drzewka zaczną kwitnąć :) Pozdrawiam z plusem :)

Mocne - mało słów, wiele treści. Pozdrawiam :)

Bardzo ładny wiersz, powiedziałbym nawet: nastrojowy. Z jednej strony smutny, z drugiej - pełen pozytywnych emocji. Podoba się :) Pozdrawiam

Krótko, a celnie. Dobrze potraktowany temat. Pozdrawiam ciepło :)

To pewnie zależy od tego, gdzie mieszkasz. Rzekę, która przepływa przez miasto, w którym mieszkam (GOP), można nazwać "ofiarą komunizmu", jest całkowicie zanieczyszczona metalami ciężkimi. O ile mi wiadomo, te metale kumulują się w organizmie i nie da się ich stamtąd usunąć - uprawa na własne ryzyko. Na obszarach pozalewowych pewnie plony są wyższe. Tyle dygresji o ochronie środowiska. Pozdrawiam :)

Ciekawe... i całkiem, całkiem. :) Pozdrawiam

Ciekawy utwór, choć nie porwał mnie. Ale doceniam klasę autora. Ja pamiętam powódź z 97', szkody są do dziś widoczne - ziemia nie nadaje się zbytnio pod warzywa... Pozdrawiam Roklin

Napisany prostym językiem, trafił do mnie :) Ciepło pozdrawiam Roklin :)

Wiosna, Słońce świeci, kwiaty kwitną, liście pączkują, nic, tylko się cieszyć. Świetny wiersz w ciepłym klimacie Pozdrawiam Roklin

To rzeczywiście dość ciężki utwór, aczkolwiek lekko napisany :). Ty nie potrafisz pisać dzieł monumentalnych, ja dla odmiany nie potrafię zbytnio tworzyć lekkich miniaturek. Każdy ma swoją część. Rymy gramatyczne? Kiedyś pisałem niemal wyłącznie takie utwory (spójrz na datę!), później trochę mi przeszło. Cały czas się ćwiczę, pomysłów mi nie brakuje... Pozdrawiam ciepło Roklin :)

Tak, wiemy co jest dzisiaj, zaskakuje nas jutro! Należy trenować uśmiechanie się do siebie, by można dać uśmiech innym! Po deszczu oczyszcza się atmosfera! Dziękuję, serdeczności - baba Trzeba mieć dość odwagi, i dość energii, by nieść uśmiech. Odwzajemniony uśmiech jest jak ścieżka w gęstym lesie - by ją znaleźć, trzeba mieć narzędzia. Można też trenować postrzeganie; korzystać ze ścieżek już istniejących, pilnie ich wypatrywać! Najlepszym narzędziem (moim zdaniem), jest poczucie humoru, dystans do siebie samego, próby spoglądania na świat i ludzi z ich punktu widzenia. Las: jest od lat moim wyobrażeniem szczęścia! Lubię wędrówki ścieżkami, odkrywanie nowych miejsc, niekoniecznie dalekich. Serdecznie pozdrawiam - baba Ciekawa sprawa. Ja wyobrażam sobie las jako symbol natury, schronienie przed betonowym światem, miejsce, w którym nikną troski. Też jestem zapalonym podróżnikiem. Lubię odkrywać ludzi, dowiadywać się, co czują. /jestem wiecznym poszukiwaczem/ Ale nie każdą bramę warto otwierać. Czasami lepiej poszukać dłuższych, lecz bezpieczniejszych i barwniejszych szlaków. Pozdrawiam ciepło - Roklin

Tak, wiemy co jest dzisiaj, zaskakuje nas jutro! Należy trenować uśmiechanie się do siebie, by można dać uśmiech innym! Po deszczu oczyszcza się atmosfera! Dziękuję, serdeczności - baba Trzeba mieć dość odwagi, i dość energii, by nieść uśmiech. Odwzajemniony uśmiech jest jak ścieżka w gęstym lesie - by ją znaleźć, trzeba mieć narzędzia.

Za dużo skomplikowanych metafor, w których gubi się treść i sens wiersza. Poradzę Ci coś: zanim wyślesz wiersz, odczekaj dłuższą chwilę i przeczytaj go, by sprawdzić, czy dobrze brzmi, bo trzy pierwsze wersy aż zgrzytają. Pozdrawiam Roklin

Ładny utwór... nastrojowy... Wiele rzeczy trzeba zobaczyć, by być pewnym drugiej osoby... Pozdrawiam z deszczowego miasta R. \ T.

Ależ piękne, ciepłe, kolorowe... Śliczny utworek, i zaskakujący! Ciepło pozdrawiam R. \ T.

E, ja myślę, że ten problem zawsze będzie aktualny, bo i dzisiaj takich ludzi nie brakuje ;p Zawsze lubiłem "Dwójkę"... Dziękuję za plusa i również pozdrawiam :)

Ciche dni to najgorszy możliwy sposób rozwiązywania problemów. Przeciwnie, w ten sposób się je pogłębia. Lepsza szczera, nawet ostra, rozmowa. Znakomita miniaturka. Zawsze lubiłem wiersze pełne treści. Pozdrawiam ciepło, R. / T.

Wspomnienia... dojrzewającej osoby... piękny, przejmujący wiersz... Pozdrawiam, R. / T. :)

Rzeczony utwór znajduje się w tym temacie: http://www.poezja.org/wiersz,1,132012.html Nie ukrywam, miło poznać punkt widzenia poetyckiego z punktu... powiedzmy bardziej doświadczonej osoby (a ja mam od niedawna trzeci krzyżyk na karku). W moim wieku inaczej patrzy się na te sprawy. Pozdrawiam :)

Przyznam, że nie wiem, jak to jest być na kacu i nie mogę nic na ten temat powiedzieć. Ale podoba mi się zamysł, no i konkluzja. Pozdrawiam Tereso ciepło, oby kac minął :)

Zgadzam się z Tobą, Sylwestrze. Muszę tylko dodać, że utwór nie jest nowy, ja go tylko odświeżyłem i nie chciałem już zmieniać formy. Kiedyś pisałem wyłącznie utwory w tej właśnie formie, później postanowiłem zrobić krok do przodu. Żeby było śmiesznie, tamtych dwóch wersów nie było w pierwotnej wersji. A inspirację zaczerpnąłem z historii Rosji. Pozdrawiam, do poczytania :)

Naturalnie, Sławo, nie chodzi o konkretną postać... Miałem na myśli ludzi, którzy znaleźli się na szczycie dzięki nie swoim zasługom... i nie tylko... Miło, że wpadłaś :) Pozdrawiam

Cały czas tam jest... i choćbyśmy bardzo chcieli nigdy nie zniknie. Wspomnienia - dla każdego chętnego ja mam co innego... :) Pozdrawiam :)