Assire__var__Anahid

za mało tu bólu, za dużo wzniosłego piękna za mało szarości za duzo słoneczka mi sie tu przebija. ale i tak jest ok

puk puk kto tam ? mózgojad... nie porzuca sie marzeń chyba ze ( patrz 4 linijki wyrzej ) każdy z nas jest poetą ale cos musi nas poruszyc wystarczająco byśmy mogli o tym piać. nie warto rezygnować bo ktoś bo coś. Idz tam gdzie cie prowadzi serce - banalne ale przeciez tak niewielu z nas pamieta o tym pozdrawiam

czytam i widze, ale co to juz zostawie dla siebie. ciekawy, inrygujący ma drugie dno ? czy moze to moje przywidzenie

trafne, zwyczajnie banalnie trafne nie nie to nie krytyka

CYTAT (Pelman @ Jun 26 2003, 08:02 AM) Dramat, ból matki... dziecko przykute do łóżeczka. I zawiść budzący tupot i śmiech innych dzieci. Skąd we mnie takie obrazy? Tak bardzo chcesz nam coś powiedzieć... Pozdrawiam blisko, ale to może jeszcze nie ta wizja. powiedzieć ? czy ja wiem. kazdy z nas tu cos mówi, pisze, tworzy, zostawia i zapomina - wspomnienia, sny, terazniejszosc. dzieci niewiele dzieli od "dorosłych ludzi" są tylko mniejszym i bardziej wyrazistym wzorcem zachowań, pragnien, marzeń i wspomnień "dorosłych " stąd dzieci w moich wierszach. i ja pozdrawiam

moze. takie po którym juz nie bedzie poczatku. bo to konczy cos ale zaczyna cos zapewne lepszego ( zyciowy optymizm)

ja zaś mysle ze nie ma tu nic niezrozumiałego, z kruchosci ciała, ducha lub umysłu chcemy sie podniesc, znalesc siłe, a najstraszniejsze jest nie potrafić mówic o własnych lękach, pragnieniach i obawach. wiersz kobiecy, delikatny, nieuchwytny jak promyk słońca, może nie zostanie w pamięci ale na pewno na chwile moze dłuzsza przykuje myśli

czyżby miłośc nieszczęsliwie spełniona ? motyle przysiadłe na krawędzi nocy, a moze na słonecznej tarczy.... krótkie, zwięzłe, tresciwe, do mnie trafiające

a mi tu brakuje czegos brakuje, nie wiem czy hałasu w tle ale moze mysli jakiejs utraconej, a moze snu który został nieopatrznie sprzedany na jarmarku, jak by brakowało ostatniego doszlifowania.

dzisiaj moze nie dokonca kontaktuje przytomnie - 1 z czego sie cieszysz ? - 2 inny niz inne ? to brzmi tajemniczo pozdrowienia dla wojownika

czemu ?

Ona, zrodzona z ognia i ciemności. Na parapecie snów zagląda w oczy dzieciom. Ma skrzydła błękitne (jak oczy mego syna) aureole złocistą i białe dłonie. Kroplą spłynie na dno serc zajadłych. (nie przyniesie wybaczenia) tylko ogniem spłoną serca... w chwil obserwacji dzieci

dla misji poświęcic kogoś , coś - życie i śmierc kropelka krwi w zamian za całe zycie. takie skojarzenie mnie naszło. jakbym widziała starą partyzancka baze, złotowłosa kobiete i męzczyze pochylonego nad bronią a może to tlko urywek rzeczywistosci, wspomnień nakładających sie jak sny. nie zmieniaj nic własnie "Nie potrzebne będą" brzmi lżej, bardziej płynnie. niech pozdrowiony bedzie wojownik

poezją jest to co kto za poezje uzna jedni lubią baczyńskiego dla innych to chłam, tak wiec to juz kwestia własnego poglądu na świat ( oj ja zaś kocham baczynskiego) a wiersz zaskakujący, inny , intrygujący - znaczy cos w nim jest bo jak by nie było to by nie miał dwóch stron komentarzy

tamet niby prosty, ale nie dokońca. Piekna wizja. Jakby bajkowa. tak żadko dostrzegamy cos takiego. (maki mam na mysli)

CYTAT (Kai Fist @ Jun 23 2003, 11:24 PM) Try Again, jak mówią słowa piosenki... oj chyba nie rozumiem

nic sie niestało wojownik to juz cecha charakteru jesli nie szukasz to samo cie znajdzie w kazdym bądz razie chce wierzyc ze kiedys podzielisz sie z nami szczesciem

CYTAT (Agnieszka_Gruszko @ Jun 23 2003, 10:53 PM) dobrze to ująłeś: dla ciebie:) chociaz mam nadzieje ( wciąz jeszcze chce w to wierzyć) ze kazdy z nas kiedys znajdzie cos co sprawi ze zycie stanie sie wazne a tak na marginesie to - ujęłaś nie ująłeś.

CYTAT (Agnieszka_Gruszko @ Jun 23 2003, 10:32 PM) a czy nikomu nie przyjdzie do głowy, że ja nie zawsze chcę, żeby ktoś znał mnie, moje życie, mój ból? myśle ze nie ma takiej potrzeby, naszymi troskami dzielimy sie tylko z najblizszymi i tak chyba własnie byc powinno. zas nasze radości mam nadzieje ze bedziesz mogła sie nimi z nami podzielić

CYTAT (Kai Fist @ Jun 23 2003, 10:28 PM) Assire var Anahid! Wiesz mniej niż ja w tym momencie o Agnieszcze. Poznaj Ją, a zrozumiesz. nie przecze, ale przygnebiająco i przygniatająco działa wizja i chęci dązenia do śmierci. dla mnie zycie jest zbyt cenne, zbyt piekne. moze dlatego nie rozumiem.

Najpierw był ból (z niego wszystko zrodzone) ból ból I ogniem wypełnione ciało płomień i krew (początek życia ?) Pierwszy krzyk, rozrywa cisze. Wibruje w umyśle. Usmiech. Błękit. Serce bije cicho. Zmęczenie. Mała dłoń, i juz jest nas dwoje, w tej ciemności świtu. próba druga

smierc, umieranie i jeszcze raz smierc a gdzie w tym wszystkim miejsce dla zycia ?

krytyke jesli jest konstruktywna przyjmować należy z pokorą i zrozumieniem, wszelkie pochwały ze spokojem i dalej cieszyc sie zyciem. A prywatne animozje, cóz one znaczą przy ogromie wszechswiata a wiersz perełką nie jest bo nie traktuje o sprawach wielkich i wzniosłych - to tak w ramach wyjasnień zresztą całe życie doskonalimy siebie i świat wokół nas ( aż wszystko stanie sie sztuczne i plastikowe )

CYTAT (Kai Fist @ Jun 22 2003, 03:37 PM) Szansę musisz znaleźć sobie sam. Nikt Ci jej nie da. to też ją sobie dam ale za jakiś czas

ciekawe