Anna_Myszkin

Myślę, że nie ma w tym nic złego, że dociekamy sedna wiersza, a wręcz samo dobre z tego wynika dla autora - na styku z odbiorcą nie zawsze przepływ ładunku jest uporządkowany, ale przez to też nie polecą przecież głowy. Po żadnej stronie ;) Pozdrawiam :)

Musi, Nato, zostać "mi", bo to ona pękała z radości i z dumy, że może być krzepiącą karmą dla wygłodniałego. Co do związku frazeologicznego "czerpać pełną garścią/pełnymi garściami", to w takiej formie występuje w naszym języku, więc go nie będę rozrywać. A w finale zostawię ją pod postacią "samonakrywającego się stoliczka" ,uruchamianego za sprawą głaśnięcia, (taka trochę lampa Alladyna z niej ;) Dzięki za wnikliwe czytanie, Nato. Pozdrawiam :)

Rozczulający dzięki nadal tętniącej nadziei peelki i jej wierze w ciąg dalszy życia - udany tekst, Elu. Pozdrawiam Cię :)

A jakże - trafione i pływa sprawnie: idiota idiotce nie dorównuje ;) Pozdrawiam w tym (podobno), najbardziej depresyjnym dniu w roku :)

Bardzo dziękuję Wam za wgląd i ślad po nim. Zostawiam "grubszą" wersję tutaj, żeby nie było, że powyżej coś majstrowałam ;) podobało mi się gdy wygłodniały nabierałeś pełną garścią jak w bufecie Brata Alberta rozgrzany do bezpiecznego poziomu wprawnie nabiłeś w butelkę rzecz jasna świecę pustką do następnego głaśnięcia

podobało mi się gdy nabierałeś pełną garścią jak w bufecie u Brata Alberta ogrzaną dłonią nabiłeś w butelkę pustą do następnego przywidzenia

Ładnie mi napisałaś, Nato :) Tytuł, cóż, już zostanie, ale wydał mi się sensowny, gdy czytany po odklejeniu od tej frazy obiegowego znaczenia. Pozdrawiam :)

Oj, nabiło - trafnie bardzo ujęłaś, Magdo. Rozczarowanie dorosłością - świat rośnie, a my coraz mniejsi... Pozdrawiam Cię serdecznie :)

Dedykowany, to wydziwiać nie będę, ale drogę wiodącą do szarlotki troszkę bym ciachnęła. Całość kipi od zapraszających zapachów i przywodzi na myśl to: https://www.youtube.com/watch?v=Tfw22igNYHs&list=PL007670FED7CBAD4C&index=20

Pojechałaś w czerwień, Elu, aż się zakurzyło... ;) Jest też w nim coś smutnego, ale pewnie za daleko poszłam w ten "zjazd"... Pozdrawiam serdecznie :)

Dziękuję za przyjazne czytanie i życzę udanego. Całego :)

Tia, bo lepiej nie myśleć ;) Również pozdrawiam!

To prawda, czasem ściągany do roli drobiazgu na siłę. Wielką ;) Pozdrawiam :)

O wiele częściej niż czasem - w przeciwnym razie codzienność staje się nie do zniesienia. Dzięki za podzielenie się refleksją. Pozdrawiam :)

On taki biedny - potwierdzenia szuka, że to, co mu przeszkadza (zresztą rzadziej niż częściej), to imaginacja niezdrowa ;) Dzięki za zaglądkę. Pozdrawiam równie serdecznie :)

I Ty też mnie rozczytałeś - nie jestem obiektywna, ale czyż nie brakuje takich zrealizownych w pewnych sferach samców, a w innych już niepewnych zupełnie? Dzięki, że zajrzałeś. Pozdrawiam :)

I nie są to drobiazgi, w rzeczy samej. Wkurzenie ma źródło, rzecz jasna - przejrzałaś mnie ;) Pozdrawiam Cię serdecznie, Elu :)

Jeśli tak na niego spojrzeć, to jak najbardziej mówi stop konformizmowi uniwersalnie pojmowanemu, bez podziału na płcie - nie ulegajmy wygodnym pozorom, drążmy. Dziękuję za wizytę i pozdrawiam :)

Oj, tkwi, czasem nie do rozebrania, zwłaszcza gdy ktoś jako ten listek na wietrze albo bluszczyk, co to dociekania unika ;) Do zobaczenia na froncie w nadchodzącym roku :)

Skoro wsparcia w myśleniu potrzebuje, bo "sam" nie wie, to go tak w tytule odmalowałam, biedaczka ;) Za czytanie, jak zwykle, wyrażam wdzięczność. I pozdrawiam w starym roku :)

jesteś ważna jak nikt dałaś mi synów mówisz że kochasz dbasz o porządek swoich rzeczy tylko w drobiazgach się gubimy bo to są drobiazgi prawda?

Daj im, Panie Michale, grzędę a skwapliwie wyżej krakać będą, brakiem głosu krytyki jeszcze bardziej w sobie zakochane - serio, taka księga wyjścia, jedyna w swoim rodzaju ;)

Moje względy zaskarbiłaś, nie po raz pierwszy, Niebiedoto, tym swoistem ukłonem, z podwójnym dygiem: w tamtą stronę i w każdego, nieuchronną... Pozdrawiam i dziękuję za tę chwilę. I następne :)

Nie wierzę: Pani Alina, niedoceniona na "P", przeniosła się na "Z". O "wierszu", niestety, nie da się powiedzieć nic budującego, więc się powstrzymam, bo i tak uzna Pani moje słowa za przejaw braku życzliwości.

Rzeka minus woda daje tylko koryto. No nie wiem, czy to nie fałszywy trop. Człowiek w pojedynkę jest nadal rzeką, tylko bez dopływów. Pozdrawiam.