Bezimienny z Nikąd

Umyka czas, a my cierpimiy wraz z nim Nie godząc się ze światem złym. Sił nam brakuje by go naprawić, Cóż nam przyjdzie po sobie zostawić? Zostanie po nas nasza poezja, Zostanie wspomnienie przyjaźni. Zostanie dobre słowo nadziei, Zostanie obraz w naszej wyobraźni. Przyjaciółko Damo bądź, nie przemijaj...

Witaj Duksie, pięknie napisałeś. Poetą jest ten co potrafi zauważyć to czego inni nie widzą. Poetą jest ten co potrafi wydobyć piękno nawet z najmniejszej marności. Poetą jest ten co potrafi uczucia swe przelać na papier. Poetą jesteś Ty Duksie...

No cóż wzbudza refleksje... Pozdrawiam równie tajemniczo.

Dopóki człowiek się nie zetknie ze zjawiskiem odliczania czasu mierzonego kolejną kroplówką nie wie czym jest tak naprawdę czas, czym jest życie i zdrowie. Bardzo pięknie napisane... Pozdrawiam ze zrozumieniem.

Jak zawsze pięknie Ryszardzie. Pozdrawiam Bezio. Narazie milczę, czekam na wenę.

Dzięki Jolu i również ciepło pozdrawiam.

Damo Przyjaciółko to jakby sen, lecz strasznie dziwny. Życzę Ci byś mogła znów się uśmiechać w swoim domu.

Witaj Emi i dzięki za odwiedzinki.

Połączenie miłości z przyjaźnią? Tak, to możliwe...

To było dobre! Podobało mi się przedstawienie w jednym wersie rymów, a potem jeszcze te tradycyjne krzyżowe. Super! Beziowi się podobało.

Najpierw Bóg zesłał zieloną miłość, Jakże szaloną wielkim uczuciem. Piękną jak młodość, lecz niedojrzałą, Początkiem poezji w niej zakochanych. Zaczyna kiełkować, wzrasta bujnym kwiatem, Już nie jest maleńka różyczką z ogródka. Teraz piękna, w pełni dojrzała Co przed ołtarzem nas w parę związała. Latami w sercach pielęgnowana Wzajemnym wsparciem i zrozumieniem. W przepiękny bukiet teraz ubrana, Na zawsze w wazonie życia związana. Gdy wreszcie nadejdzie zmierzch czasu naszego Ona wciąż w duszach będzie nam grać. Nazwą ją wtedy przywiązaniem, Lecz ona i tak będzie się tlić iskierką.

W przyjacielskim uścisku Skreślam słów parę Na wyzwolenie dla Ciebie z cierpienia Wciąż czekający zostaję. Trzymaj się Damo Bezimienny

Miłośc uderza z mocą jak burza Rozświetla duszę swą błyskawicą W sercu radosną pieśnią się nurza Gdy nie spełniona wszystko wypala Gdy uwieczniona w myśli się utrwala Pozdrowionka

Witaj Ryszardzie, serce moje znów poruszyłeś Ty o miłości piękne słowa stworzyłeś Zwłaszcza o tej nie byłej, tej tajemniczej Tej nie spełnionej, tej nie odkrytej. Tak pięknie wieczór zaczęty... Pozdrowionka Bezio

Dzięki Jolu, mam ich dwoje. Młodsza córcia ma dwa lata. Pozdrowionka.

Dzięki Ryszardzie, mam, mam i wiesz, że czasem życie nieźle daje się we znaki temu mojemu serduchowi. Jest chyba zbyt uczuciowe... Pozdrawiam Cię serdecznie.

Gdy dziesięć lat temu na świat przybyłeś, Maleńką kruszynką Ciebie widziałem. Do nowej roli mnie wtedy wzbudziłeś, Mam syna z radością w sercu wołałem. Od tamtej pory trochę urosłeś, Małym mężczyzną także się stałeś. Więcej rozumiesz i wiele już umiesz, Ojcu swojemu nadzieję dałeś. Gdy jestem w potrzebie już mi pomagasz, Choć siły w Tobie jeszcze niewiele, Lecz serce wrażliwe i dobre posiadasz Gotowe kochać jak nikt nie potrafi. Dziękuję Ci synku za Twoją miłość, Dziękuję za wsparcie w codziennym życiu, Choć czasu mam mało teraz dla Ciebie, Nieraz ma dusza tęskni w ukryciu. Pamiętaj ja zawsze będę przy Tobie...

Bardzo pięknie i walecznie Taką Damo teraz bądź Porzuć żale, porzuć smutek By do serca wiarę wziąć. Pozdrawiam jak zawsze.

In vino veritas... Trzeba tu wspomnieć. Ładnie napisane, pozdrawiam.

Witaj Ryszardzie skłoniło mnie to trochę do refleksji. Czy tę herbatę można porównać do miłości? Do niespełnionej, ledwie muśniętej nietrwałym uczuciem? Miłego dnia życzę, Bezio

I to dobrze, nadzieja zawsze dodaje skrzydeł ona napędza życie swą mocą gdy w sercu jej nie ma, pustka panuje... Pozdrawiam.

Choć nie jedną próbę jeszcze przejdzie, Choć nie raz przyjdzie zwątpienie, Ona przetrwa wiarą zbudowana, Wzajemnym zrozumieniem wzmacniana. Przyjaźń co nasze dusze złączyła, Nie jest zmyślona jakimś złudzeniem. W niej zawsze na siebie liczymy, Bez żadnych słów kiedy milczymy. Dziękuję Ci żeś do mnie przybyła Przyjaźni mojej szczęśliwa siostro. Tyś w moim życiu się pojawiła, Jaskółką nadziei, po zimie wiosną. Zostań proszę na zawsze...

Bardzo dobrze jest spojrzeć na stare fotografie. One najczęściej pokazują dobre chwile. Szkoda, że jest już ich tak mało (tych starych zdjęć). Pozdrowionka jak zawsze...

Oh My God! Why are you wrigting in english? My lovely friend? Please talk to me in polish. I'm steel your best friend, but don't make me tired. Yes ii's difficult to me to ride and translation.

Dzięki Ryszardzie pracuję nad tym, ale... Kiedyś nawet było półtora roku przerwy. Pozdrawiam