Bartosz Wojciechowski

Mon Dieu! Toż to obraza dla artysty, wspominać w jego obecności o pieniądzach... tak marnych! Co innego gdyby płaciła pani 2 grosze za piksel;))) Ale tak poza tym, to rzecz jasna po zakończeniu prac przy freskach u Alicji, mogę przerzucić rusztowania do pani:) Ale czy przypadkiem nie wolałaby pani jakiegoś pejzażu zimowego, z krukami?

Jaki on tam malarz, ja go znam, psze pani! - lekkoduch i kawalarz, pędzluje do bani. Lepiej ja się za to wezmę, ocalę od bolączki - jestem pędzla jazzman, i całuję rączki. Odtworzę na suficie "Pożegnanie z Afryką", pomarańcze w rozkwicie i małą małpkę Cziko. (motyw od Cezanne'a. Ha, troszku znam obrazy! Małpka je banana... Pani nie kojarzy?) Na ścianach dla ochłody "Witaj Antarktyko!" - pingwiny, morsy, lody, a wszystko to za friko! Wszystko po darmówce, dla pani Alicji - naprzód Ochotnicze Hufce Współpracy Poetyckiej!

A ja tam wciąż widzę literówkę w pierwszym wersie:) Odważny zapis, faktycznie ilość przerzutni może zbijać z tropu. Wiersz o dzieciństwie, w smutnym raczej tonie, tak ja go odbieram... Ale zgadzam się, że można czytać i czytać i nie posuwać się do przodu z interpretacją - bazuję na własnej impresji:) Tak czy inaczej - może się podobać:) Pzdr!

Piaście, powiem szczerze - w pierwszej chwili mnie zatkało po twoim komentarzu, ale teraz już miewam się lepiej, powoli wracam do równowagi. Korzystając z twej - niezmierzonej, odnoszę wrażenie - życzliwości zapytam: czy sądzisz, że ten wiersz można odczytać, jakby to powiedzieć, bardziej "metaforycznie"? "na dnie popiołu - gwiaździsty diament", co ty na to? Pzdr. i wielkie dzięki za wielką pomoc:)

Drogi Panie Fei, pański komentarz jest dla mnie cenny z co najmniej dwu powodów. Po pierwsze ma dla mnie wymierne znaczenie, hmm... prestiżowe powiedzmy - pod pana ostatnim wierszem ktoś napisał, że jest pan zawodowcem, i ja, całkowicie się z tym zgadzając, biorę pana opinię za dobry sygnał na temat własnego wierszoklecenia. Po drugie powyższa wypowiedź jest solidna i szczera. Najbardziej dziękuję panu za te wytknięte elementy - sądzę, że w przyszłości będę miał w pamięci pańskie uwagi. Właściwie zgadzam się ze wszystkim (tzn. można by następnym razem unikać tego typu zwrotów itp.), prócz czarnego diamentu - chciałem, by Czytelnik odebrał to dosłownie, a więc jako diament o czarnej barwie (jak np. czarna perła), co mogłoby nasunąć skojarzenie z Wszechświatem. Pisząc nie wiedziałem, że tymi słowami określa się niekiedy węgiel. Ech... zobaczymy, może jakoś to zmienię. Jeszcze raz dzięki za odwiedziny, pzdr!

Ja go kupuję w całości - krótki, trafny, zgrabnie napisany i jeszcze z przewrotką; fajny szyk słów; lekko, ale nie bezrefleksyjnie:) Idealny na takie niedzielne popołudnie. Pzdr!

Heh, myślałem, że mi się z tym "kamieniem" upiecze (no popatrz, i tak długo mi uchodziło płazem;) Męczyłem się dość długo, żadna z opcji zamiennych nie była na tyle dobra, ale pomyślę jeszcze. Dzięki za uwagę i ogólną aprobatę dla tekstu:) Pzdr!

"Bo fantazja, fantazja, bo fantazja jest od tego aby bawić się, aby bawić się, aby aby bawić się na całego!" - pamiętasz taką pioseneczkę? Z lat dziecinnych mi zostało:) Wyobraźnia jest wg mnie jedną z najważniejszych cech kształtujących artystó. Pzdr. i dzięki za odwiedziny:)

To prawda, proporcje dobrych tekstów chyba rzeczywiście na korzyść P. Miło mi niezmiernie, żę wg ciebie również i ten można zaliczyć do udanych. Pzdr:)

Jesteś okrutny! Być może nic już nie zdążę napisać, bo zeżre mnie ciekawość:) Nie, a tak na serio: może jednak się skusisz już teraz? Miałbym możliwość ew. poprawki... Pzdr!

"Fachowców" nie wzywać, nie zdadzą się na nic - w kolorach popływać, z krańca na kraniec tęczy. :) Remontik? W taki upał?! Alicjo, uważaj na siebie (dlatego też proponuję kąpiel:) Pzdr!

Zostaję:) Ale wobec tych rzeczywiście "bezsensownych" upałów zastanawiam się, czy nie zejść pod ziemię;)

Na samym początku muszę powiedzieć, Leszku, że ostatnia strofka powinna być zmieniona odrobinę i dopracowana - nie mogę oprzeć się wrażeniu, że Autorowi nie starczyło już cierpliwości w łaczeniu upartych słów w zgrabne wersy (co wcześniej udawało się całkiem zgrabnie). Wiersz jest stonowany, z pewnym dystansem do siebie, może nawet odrobiną autoironii? Ciutkę długi, ale przyjemnie, dość płynnie się czyta. Najładniejsze pierwsze dwie strofki, do tego momentu przejścia od opisu emocji z pomocą obrazów do refleksji nad tymi emocjami. Pzdr! :)

Beenie, radości Ty moja:) Może i ten tekst nie jest "jednowymiarowy", ale żeby od razu do Z? Zresztą tutaj czuję się świetnie, zwłaszcza po takich komentarzach;)))

o teleportowanie możesz być spokojny, starania nie poszły na marne jeżeli chodzi o Barbórkę, myślę, że i tu z odbiorem nie byłoby problemu Heh, po kilku głębszych (o! jaka zbierzność z tytułem;) na pewno odbiór byłby łatwiejszy. Właściwie to nadal mam pewien elementarny szacunek dla górników, nawet po tym co wyprawiają średnio raz do roku na ulicach Wawy (rozumiem też, że nie wszyscy są tępymi pieniaczami i lubią po pijanemu rzucać kamieniami). Ale żebyś Beenie nie miała wątpliwości - wiersz tylko luźno nawiązuje do postaci górnika, to tylko symbol (sorki, że tak dosłownie ci napisałem;)

Przyklaskuję, tylko kto miałby to koordynować? To zapewne spore przedsiemwzięcie mimo wszystko:)

To dobrze:) Piszmy swoje:)

No jest lepiej, może nawet znacznie lepiej, choć nie pojmuję, czemu piszesz Stronę z dużej, ale niech ci będzie, że taka modlitwa rządzi się własnymi prawami;) Wciąż masz rym w trzeciej strofce - fakt, że nie razi tak jak te z drugiej poprzednio, ale... no nie wiem... taki jeden rym? Zastanawiam się też nad sensem zaczynania wersów raz z dużej, raz z małej litery - sorki, że taki upierdliwy jestem, nie przeszkadza ci taki galimatias w tym krótkim przecież tekście? Ale wszystko co sugeruję - przemyśl 10 razy, to twój wiersz, a ja mogę źle radzić i nie rozumieć np. jego istoty.

Starałem się was teleportować do wnętrza, to nic, że sam też tam nigdy nie byłem (no chyba, że zaliczymy szkolną wycieczkę do Wieliczki:) Poza tym, droga Beenie też myślałem o Barbórce, choć nie wiem jaki byłby odbiór wśród słuchaczy:) Co do cdn. to spróbuję wyrobić się na przyszły tydzień:) Dziękuję za tradycyjną wizytę (tradycyjnie przemiłą), głęboki ukłon dla Ciebie! Pzdr:)

A ty pięknie to nazwałaś:) Dzięki za miłe dla serca słowa!

Heh, no jasne! Wybierajmy proste rozwiązania, skoro są na wyciągnięcie ręki:) Myślę, że tak będzie ok.

Heh, pamiętam, że ze dwa miesiące temu w W też o tę amforę były pytania... Nie pamiętam natomiast, co zdążyłeś od tamtego czasu pozmieniać w tym tekście, przeczytałem go więc "od nowa" i wiem, że to utwór godny nazwiska w tytule. Napisany z dystansu (z dystansem?), a jednocześnie chirurgiczną precyzją, trafia do mnie i zatrzymuje na wcale niekrótką chwilę. Pzdr!

U ciebie, kumie Nagietko, to zawsze można odetchnąć, a teraz wieczór upragniony się zbliża i miło do jednej z Twoich wiosek przed nocką trafić. A tak na stronie zapytam: dużo tam jeszcze tych przysiółków macie do opisania? Tak z ciekawości tylko... :) ps. zgadzam się z Piastem całkowicie - jakaś plaga małych "bogów" ostatnio... Kłaniam się!

Przy takich temperaturach przyjdzie nam zamienić się w stwory nocne:) Jeśli ten "Astronauta" podoba ci się, milady, "nawet chyba bardziej od pierwszego", to jestem z niego dumny - spełnił swoją misję wzorowo:) Pzdr!

Znakomity jest ten sentencjonalny niemalże, powtarzający się dwuwers. Zresztą cały tekst obfituje w taką przystępną, bo przemycaną z pewnym dystansem, mądrość; ten dystans z kolei wynika chyba przede wszystkim z "eleganckiej powściągliwości" języka - nawet te wspomniane przez Lady Supay pokusy nie są przecież przedstawione krzykliwie czy nachalnie. Odnoszę wrażenie, że to taki "Faust" w pigułce... :) Brawo!