magdalena maria

poprawnie pisze się 'samobójstwo' przez 'Ó' jeśli udawany... może należy to zmienić?

dziecina jako ogół ludzkości, jako kraina, w której zagościło zło, nienawiść, ciągły pośpiech, ból etc. dziękuję za komentarz, do poczytania.

sama nie wiem, co mam myśleć o moim tworze. proszę o opinie. pozdrawiam (:

onomatopeiczna kraina z braku laku utkana dziecina zła w czerwoną nić utkana tam wszystko jest pozorne znikome przejawy szarości jasne oblicze nocy gdy sen ściska oszpeconych ciemny poranek rażące popołudnie twarze wrogich niemoc moja niemoc twoja ich lodowy szept sklepikarki krzyk warg ścisk trzask! od łzy upadłej kamieniowanie serc gorycz, gorycz, gorycz! matek żal, płacz konny bieg, tup tup onomatopeiczna kraina z braku laku utkana jestem tam ja, zielono różowa, za-kaj-dan-ko-wa-na obszarpana

zatrzymaj więc coś z dziecka, nie dorastaj. patrz i zauważaj...

folia pożądania, ehem, nieźle, Panie Ziołkowski. (;

lekki wierszyk. :) pozdrawiam, serdecznie pozdrawiam.

"wchodzę w zapach natchnienia" całkiem, całkiem. ;) do poczytania.

marzenia brną w niedosyt. coraz to intensywniejszy. niestety, bywa, iż życie jest nieco inne od pragnień i snów. prawdziwe słowa i to najważniejsze. pozdrawiam, do poczytania.

przykuwa uwagę. pytanie... dlaczego mężczyzna płacze i czym jest owa 'czarna przestrzeń'. ? pozdrawiam, dobry wiersz.

Sztuką jest ten problem wyeliminować, wyciągnąć wnioski i żyć dalej. Albo zaakceptować, jeżeli nie da się go wykluczyć. Jeśli nie zawsze się chce, to dlaczego się jest? Przelej swoją problematyczne dotychczasowe 'ja' na papier. Być może dzieło więcej skorzysta, ja wysiadam. Pozdrawiam / Meg

Cieszę się, że się podoba! Pozdrawiam.

"Czy dać sobie krzyżyk na drogę, ku tęczy" strasznie podoba mi się ten fragment. "Ja pragnę poznawać tak wiele najgłębsze chcę znać tajemnice po brzegi wypełniać nadzieję pozrywać niemocy kotwice" ja też chcę...

Wyrachowanie, czy problemy ze sobą? Okej, widzę, że lubisz skrajności. Ja nawet też, ale takie, które leżą w dobrym tonie. Najpierw sygnaturka (olaboga, zmieniona!), teraz komentarz. I to chyba Ty myślisz bardzo płytko, Marcinie, i nie potrafisz znaleźć tego drugiego dna w czymkolwiek. Również pozdrawiam, Martyno. (:

twoje linie papilarne wyznaczają cel półdługie włosy głaszczą moją pępowinę związaną dawno o, Najdroższy! tak rozkosznie jest kochać twe biszkoptowe serce wypić szklankę twoich słów wiem, musisz wznieść się hen, w błękitne bezkresy a ja zamknę w szkatułce garść twoich zalet i negatywnych cech obraz twoich ust kontur twoich barków by odkopać w zimowe popołudnia i wiosenne poranki muskane rosą gdy zabrzmi nokturn samotności i tęsknota odbieranych konsonansów pamiątką najczystszą jest depozyt mojego brzucha tak bardzo podobny do taty

toteż owocnego szukania. dla Ciebie. i dla mnie.

'poszukujący sensu' faktycznie poszukiwania trwają? ^

masz bardzo 'interesującą' sygnaturkę, Marcinie. o.O

gęsto. niekoniecznie smacznie. pozdrawiam, Meg

czytałam również inne Pana wiersze. intrygujące, przyznaję. (;

Nie pytaj czy kocham - gdy guzik poprawiam w sukni niedopięty. wielka troska, jeszcze większa czułość. pozazdrościć owej kobiecie, kochanej.

i tytuł OK.

Podoba mi się!

Podoba mi się.

wiersz z pomysłem. podoba mi się ostatni wers. pozdrawiam.