Franek Kikuta

Dziekuję bardzo za komentarz i uwagi, szybciutko poprawiłem. Pozdrawiam.

Dziękuję. Wiersz to stara historia kobiety po ciężkim wypadku, (kręgosłup) która zaczęła malować i żyć normalnie, bez kompleksów choroby. "Most nadziei" to jeden z jej obrazów, który mną wstrząsnął. Pasja i wiara jeszcze raz udowodniły o swoim leczniczym wpływie. Pozdrawiam.

Los zarządził przypadkowo, złamał ziemskie ciało, tak skazane wyrywkowo z bólu wyło i płakało. Życie kocha niespodzianki, gdzie tu jest powaga!? A z tragedią idzie w szranki prawda smutna, naga. Plany snuła nad przyszłością, przed oczyma błysk nieznany, ból pożegnał ją z radością - zniknął świat kochany. Został smutek, ten skazaniec duet z bólem razem, czas już przerwać losu taniec wewnętrznym rozkazem. Podświadomość most buduje świeci on nadzieją, a w ciemności ciało czuje, że się cuda dzieją. Jeszcze trochę czasu minie droga niedaleka, ból ze smutkiem szybko zginie, dowód - most i rzeka.

"Dusza kobiety płacze", ale któż zrozumie do końca duszę kobiety. Pogodzenie się z przemijaniem, nie jest łatwą sztuką. Głęboka puenta. Pozdrawiam.

Dziękuję, że chciałes przeczytać i skomentować moje pisanie. Pozdrawiam.

...i dobrze, konstruktywny komentarz jest mile widziany, nie jest to czepialstwo, ale życzliwe rady, dzięki. Krosna, niestety tkają stare wzory. Jak powiadają mędrcy; "stare to dobre skrzypki i wino". Oczywiscie to żart. Pozdrawiam. uf widzę że mam do czynienia z myślącą personą dzięki Ci Panie za Twe hojne dary Dziękuję.

Smutkiem przemijania zawiało od magicznej filiżanki przeszłosci. Wg. mnie dobry wiersz zasługujący na uznanie, taki malutki wycinek z codziennosci...pozdrawiam.

...i dobrze, konstruktywny komentarz jest mile widziany, nie jest to czepialstwo, ale życzliwe rady, dzięki. Krosna, niestety tkają stare wzory. Jak powiadają mędrcy; "stare to dobre skrzypki i wino". Oczywiscie to żart. Pozdrawiam.

Sądzisz, że "zalewanie robaka", a na skorupiaki modlitwa pomaga; - to indywidualne lekarstwa. Pozdrawiam. kto zalewa robak to nie wiem, bo napewno nie ja, a pytam czy ten utwór jest o peelu jako o konstruującym pająku czy nie?czy autor ma coś z tym wspólnego? bo tak jakby to opisywał stąd przyszedł mi do głowy areozol ...co do pajęczaków- skorupowych to trudno niektórych !? się pozbyć mówię oczywiście o wyjątkach pozdrawiam Niniejszy wiersz nie ma nic wspólnego z politycznymi manewrami. Mieszkam daleko i niekiedy mam swój czas na nostalgię, no i czasem o tym piszę. Temat ten jakos się przewija w moim pisaniu. Dziękuję za zainteresowanie i pozdrawiam serdecznie.

Sądzę, że każdy z nas w jakims stopniu jest tkaczem, tylko tka inne wzory. Pozdrawiam. to prawda, fajowo (: tylko tych myślników za dużo albo tkacz dużo myślał..(żart) J. dobrego dnia, myk Przesoliłem troszeczkę myslnikami tę wierszową zupę, ale to wina myslenia.

Sądzisz, że "zalewanie robaka", a na skorupiaki modlitwa pomaga; - to indywidualne lekarstwa. Pozdrawiam.

Sądzę, że każdy z nas w jakims stopniu jest tkaczem, tylko tka inne wzory. Pozdrawiam.

...to życie utkało, ja byłem i jestem tylko widzem. Pozdrawiam cieplutko.

Rozmyty, stary ląd nietknięty czasem wcale, dlaczego ten natury błąd zostawił mnie detale? Energia wytworzona tam została gdzie ojczyzna, a ja po świecie gnam, jak krwawiąca blizna. Nowość plącze marzeniami zastawia jak pająk sidła, służy natury konfliktami topi sztuczne skrzydła. W nieznane pędzi świat zostawia to, co stare, pamięć nie wymarze lat, choć były smutne, szare. Piękne jest nieznane - tworzy nowe ja, zostawia co kochane inne prawdy tka. Stara energia nie wybacza właściciela przecież ma!? - nęka wspomnieniami tkacza, aż się skończy życia gra.

To jest satyra pewnej imprezy i nic więcej, impreza nie związana z poezją, a forma użyta w przenosni. Pozdrawiam. wiersz - znaczy poezja, o której nie mam zbyt pojęcia ironiczny ma się rozumkować, J.(:płoniaście Też uważam, że płoniascie.

Ziarenka prawdy nie nakarmią wszystkich, bo ona "prawda" jest wielką indywidualistką. Ciekawy wiersz, zmusza do zastanowienia się i przemysleń. Pozdrawiam.

Dla mnie dobry trochę trudny wiersz, który musiałem przeczytać parę razy i zrozumieć go po "swojemu", jak to nieraz w poezji bywa. Pozdrawiam.

To jest satyra pewnej imprezy i nic więcej, impreza nie związana z poezją, a forma użyta w przenosni. Pozdrawiam.

Wiersz dedykowałem przyjacielowi, z którym od wielu lat celebruję najważniejsze uroczystosci. O portalu poezja. org. jeszcze nie miałem pojęcia. To było ok. dwóch lat temu. "Stół poetów", to zwykła mistyfikacja imprezowiczów, którzy po głębszym czują się artystami....i bardzo ważnymi ludźmi. Oczywiscie, przyjaciel wie o wierszu, który starałem się pisać w niepoważnej formie satyry. Facet wcale się nie obraził, przyznając mi rację, że po paru głębszych jest "artystą". Czy jest to autoportret, czy piszę o sobie? - na to pytanie znają odpowiedź czytelnicy. Wiersz nieznacznie zmieniłem zgodnie z literą czasu i nabytego doswiadczenia. Z wyrazami szacunku, pozdrawiam.

Wiersz w formie "luzaka", mnie się podoba. Troszkę niedzielny humor poprawił, to odskocznia od nadętej powagi. Pozdrawiam.

"....uwierzyć jak dziecko", to eliksir młodosci i więcej. Dla mnie są to wielkie słowa i jestem pewny , że wtedy nie nastąpi "przeterminowanie staroscią, obłudnym losem, itp. Jestem skąpcem w pochwałach, ale ten wiersz mnie "powalił". Pozdrawiam.

Przy "stole poetów" siedzi mądrala Obciera wąsy i bardzo przechwala. Trzyma w swej ręce pełny kieliszek Wybiera ofiarę jak "bazyliszek". Namaszcza pochlebstwem, czujność zabija Delikwenta pajęczyną swych racji owija Swoje życiorysy trzyma pod ręką Opowiada o życiu znaczonym męką. "Boski" napitek strumieniem płynie W złotoustych wnękach mądrali ginie Ha, ha, ha - jak dobrze na tym świecie Słowami rządzić jak w starym powiecie. Mądrala sukcesy natrętnie miętoli Nie widzi, że bliskich bardzo to boli. Operetka życia płynie namiętnie Kraszona seksem trochę natrętnie. Zmartwiony mądrala - nie pomogą czary Na nowe przygody jest już za stary. Zebrani goście czują się mali On ciągle mówi i bardzo się żali. Czas pożegnać marzenia gaduły Jest on dla siebie coraz bardziej czuły. ................................................. Aż tryśnie uczucie łzami żałości Żegnamy mądralę bez żadnej złości.

Dziękuję, dla niektórych muzyka jest sposobem na życie.

Dzięki za komentarz, krótki, ale tresciwy. Muzyka wiele potrafi. To lekarstwo duszy - potrafi moderować "chorobę". Pisząc ten wiersz próbowałem to udawadniać. Czy się udała, ta próba sił? - ocena nie należy do mnie. Wiersz jest na wskros prawdziwy w realiach. To prawdziwe odczucia nauczycielki tańca ; porzuconej, osamotnionej walczącej z małomiasteczkowym, zakompleksionym srodowiskiem. Pozdrawiam. cos w tym jest co napisałes...bardzo mi zależy nieraz na wytłumaczeniu, że wiara w wartości jest konieczna, zeby mogło coś istnieć prawdziwego, co czyni życie szczęśliwszym i pełniejszym, Dążenie młodych ludzi pozbawionych nieraz prawdziwych i z szacunkiem uczuć może doprowadzić do życiowych klęsk, jak również prowadzi do zagubienia w otaczajacych trendach z wyimaginowanych modami stylami życia , namowami ludzi żyjącymi beztrosko. Czas leci a droga do prawdziwego szczęścia nie chce się przyblizać ...A przeciez miłość jest tym szczęściem, które daje w wiarę dwojgu ludziom na wypełnione życie. W pogoni za legendarnym szczęsciem wiara w wartosci jest konieczna...ale, jakich wartosci. Tutaj według mnie drogi rozumienia wartosci się rozchodzą, tylko miłosć, najpotężniejsza z uczuć jest jedna. Pozdrawiam.

Dzięki za komentarz, krótki, ale tresciwy. Muzyka wiele potrafi. To lekarstwo duszy - potrafi moderować "chorobę". Pisząc ten wiersz próbowałem to udawadniać. Czy się udała, ta próba sił? - ocena nie należy do mnie. Wiersz jest na wskros prawdziwy w realiach. To prawdziwe odczucia nauczycielki tańca ; porzuconej, osamotnionej walczącej z małomiasteczkowym, zakompleksionym srodowiskiem. Pozdrawiam.