Anna_Para

Babo: Dzięki, że się podobuje:) Cieplutko, Para:) Cmok

Witku, jakaż niespodzianka? Wiersz z warsztatu. Miło, że Cię nim rozpieszczam. Cieplutko, Dzięki serdeczne, Para:)

mój prywatny kohelet zamknął budkę z odpustami. cóż, weekend, dlatego ciebie, anno, proszę, odpuszczaj po jednym grzechu na dzień za każdą niesamotną noc. spójrz, nie wstaję z klęczek, łatwiej im pluć w twarz, wkładać palce w jedyne oko, jakie mam, ja – cyklop w sukience, monstrum w zbyt cienkiej, zbyt różowej skórze, zawsze nadto delikatnej wokół brodawek. pamiętam więcej grzechów, niż zdążę wyznać.

Zbyszku: Sugerowałam zmianę w poincie: tylko czy jeszcze tego chcę tak to powinno wyglądać. Masz po prostu niezgrabotę składniową. Poprawisz? Wiem, że nie.... Ok. I tak - cieplutko, Para:)

Taro: Czerwona na niej sukienka, czerwona w sercu udręka... Znam, znam... :) Dziękuję, Taruniu. Cieplutko, Para:)

Bachencjo! Bardzo Ci dziękuję! Kiedy liczę - mam wszędzie równiutko dziewiątkę! Nie wiem, co masz na myśli??? Pomóż! Serdeczności, cieplutko, Para:)

Ewo: Bardzo mi miło. Warkocze - symbol robią swoje zatem! Cieszę się niezmiernie. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Jagodo: Dzięki za "lekkość". Cieszę się, że czytasz i komentujesz. Jeśli się podobało - tym milej autorce, peelce i wierszykowi. Cmok, cieplutko, Para:)

Rafale! Nie posłuchasz, a szkoda! Należy zabrać czwarty wers. Naprawdę, naprawdę. Poza tym - jest doskonale. Bardzo dobry, mocny. Oczywiście - najbardziej podoba mi się to miejsce między piersiami;) Pozdrawiam, cieplutko, Para:)

mateńko ty moja, nadziejo, nie ścinaj mi jeszcze warkoczy, niech jeszcze na wietrze rozwieją, niech jeszcze falują po nocy. a kiedy rozplecie je chłopak ciekawy ich lotów za walcem, gdy spyta mnie znowu, czy kocham, odpowiem: ach tak, chętnie tańczę. rozplatać chcę słowa i włosy, dopóki nie zaśnie orkiestra. nadziejo, mateńko wariatek, nie ścinaj mi jeszcze warkoczy. ja – zawsze tańcząca maestra

Jagódko: Drugi tekst - naprawdę dobry. Pierwszy należałoby obstukać, wyostrzyć, coś z niego wydobyć. Ale poznawczo - ciekawy, "pożyteczny". Formalnie - na nie, niestety. Cieplutko, Para:)

Tomaszu, dzięki piękne. Wiersz przeszedł tornado już... Nie będę już go poprawiać. Ale... czy ja wiem? Nie wiem. Dzięki piękne, że wracasz. Dzięki. Cieplutko, Para:)

To wiersz z ostrością i konkretem, jakie u Ciebie lubię. Pewnie, że powycinałabym to i owo - ale po co? Dobrze, Tomaszu. słabnące skupienie defibrylacja kilka przetarć oczu i powrót do naiwnych zapaści To sobie zabieram. Cieplutko, Para:)

Ewo, podoba mi się to spotkanie. Refleksja z pointy - tak. W życiu - narzekamy na wiek, jaki nas dotyczy. Albośmy za młodzi, albo - zbyt w sam raz....;) Cieplutko, Para:)

Mam Donie awersję do inwersji;) Ale to wiesz, i nadal wywalasz składnię, jak Maria Konopnicka. Trudno. No, jest jedna, więc wybaczam;) Dobry wiersz. A Falbania i Kłosowo - cudne. Zabawy z dzieciństwa... beztroska w mimetycznych dziecięcych grach, powrót do przeszłości - w dobrym pomyśle. Podoba się, Kebabo! Cieplutko, Para:)

Fajne mini, Cezary. Gratuluję. Para:)

Cezary!!!!! Zemdlałam po prostu! Spadłam z krzesła, wstałam potłuczonaaaa. Dzięki, cieplutko się uśmiecham. Ty nie pisz więcej takich komentów, Cezary;) Wdzięczna, Para;)

Adolfie: Wołacz dla rzeczownika "ostrze" brzmi: "ostrze", nie "ostrzu". Wiesz - z jednej strony - patos i pompatyczny styl XIX wieku, z drugiej - błąd fleksyjny... I całą stylizację diabli wzięli. Następnym... Para:)

Znam Twój styl "z mięsem" nie od dziś. Piszesz mocno, zawsze tak, że mam wrażenie niezwykłej bliskości problemów, o których mówisz. Czasem mam ochotę wyrzucić coś z Twojego wiersza, Tym razem - wszystko jest - bez nadmiaru. Nie lubisz wzruszeń i "łzawości". Ale wzruszyłaś mnie, Julio. Powinnam tak to powiedzieć. Komuś. Twój wiersz jest mój, nie pierwszy zresztą (pierwsza była "Wadera") ;) Pozdrawiam, Para.

Mam ten sam problem. Obie mi się podobają!;))))) Uśmiecham się po Twojemu, Taruniu. Dzięki piękne, że jesteś zawsze. Cmok. Cieplutko, Para:)

Mam wrażenie, że łamiemy ciszę wyborczą? ;) Trudna ta miłość, rzeczywiście, a ona - ta nasza macocha, wciąż nierówna, ma nas w pogardzie. Oxy - nie cierpię inwersji, są takie dziewiętnastowieczne! Ale wiersz - stylizacja, zatem - jakoś się to trawi. Pozdrawiam cieplutko, Para:)

Oxyvio: Pięknie dziękuję. Tak, pierwsza - emocyjna, spontaniczna... Masz rację. Dzięki, cieplutko pozdrawiam, Para:)

Ewo, bardzo dziękuję. Miło mi, że zaczęłaś czytać moje wiersze. Cieplutko pozdrawiam, Para:)

Wanesko, miło mi. Dzięki, że czytałaś. Cieplutko, Para:)

W Twoim stylu, Krysiu, jak poetycki telegram. Smutny. A jeśli w dodatku prawdziwy... Szkoda, że nie przeczytałam wcześniej. Ładne, cieplutko, Para;)***