Michał Kosiński

Podoba mi się. Ładnie, choć mam te samo zastrzeżenie, co pan Jacek Suchowicz. Cóż poradzić można, jeżeli ludzkość po tylu latach cywilizacji jeszcze nie oduczyła się lewactwa? Ech. Zakręt cały czas w lewo, kiedy w prawo wreszcie będzie? Kiedy zygzak??

Start > Settings > Control Panel > Regional and language options > Languages > Details > Z wysuwanego menu wybieramy "Polish, programmers". To nie wina klawiatury, lecz źłych ustawień systemowych. Ta ścieżka, którą podałem jest dla Windowsa XP - jeżeli posiadasz inny system, służę pomocą w znalezieniu rozwiązania :)

Huh, podmiot tu nie tylko przeczy wierze w Boga, ale również najzwyklejszej świeckiej, ateistycznej moralności. Chociażby takiemu Sokratesowi :P Ja tu widzę wręcz satyrę na "pogana z katechizmu". Książkowy (i niezwykle wypaczony) obraz niewiernego. Typu, który zaprzecza z samej konieczności zaprzeczenia, buntuje się dla samej wartości buntu. Hum, tyle o treści i co tam widzę ;P Rytm tutaj niezbyt wypracowany, ale przede wszystkim razi to w drugiej strofie. W reszcie - da się to w miarę przetrwać. Na jakości i 'wyszukanowości' rymów to samemu się nie znam (zapewne wciąż Częstochowy nowe buduję), więc nie wypowiem się. No i "czuję", nie "czuje". Plus - na początku widzę interpunkcję, potem znika. Konsekwencji się domagam, konsekwencji! Albo tak, albo ni ;) Forma do szlifu jeszcze, jednym słowem. Takie kajanie się, to jak nie kajanie.

Opis i refleksja nad obrazem "Autoportret z maskami" Wojciecha Weissa Pytasz czemu tak ściskam wciąż masek stos, Do ukrycia czy cokolwiek mam? Przecież szczerość rozświetli wnet wszelki mrok! - Ale krytyk i tak zada kłam. Czekasz również i ty na najmniejszy błąd, By go wytknąć, roześmiać się w twarz. Nie ocali mnie przed tym najcięższa z klątw, Nie odżyje umarły raz czas. Bo to teatr, to jest tylko wielka gra: Komedia, tragedia - ot dramat! Deska sceny pod butem ze śmiechu łka... Póki gram, póki trwam - będzie łkała. "Odrzuć maski, te więżą wciąż Boży lud!" Zaraz krzyknie prawy jakiś gach. "Prosty jesteś, krakać masz jak prosty kruk" ...Obiektywizm budujący w snach. Znów pretensja o lekki, cyniczny wzrok - Jakbym istniał, nie w teatrze grał! I tak wezwie mnie z cienia zmartwiały głos, Gdy chwili mej zakończy się dział. Bo to teatr, rozpiska tych ról i scen - Bez kłamstwa, bez prawdy, bez strachu - Będzie istnieć na przekór widowni łez, Jak maski, jak aktor - w poklasku.

To nie samej forsy wada Lecz tym jak człek ową włada, Która nie jest jemu dana: Weźmie wsadzi do kieszeni Miast do drugiej podać dłoni: Myśli, że się świat nie zmieni Marszcząc zmarszczkę na swej skroni. Bo się pieniądz do człowieka (Czasem człowiek do pieniądza) Lepi jak do tego rzepa Ogon nieraz się przypląta. Honor idzie dziś w odstawkę Lepiej trzecią zjeść przystawkę.

Moralny sierpowy bardziej boli, niż fizyczny - to fakt. A siniak może długo schodzić nieraz... Ciekawe. Tylko czy kiedykolwiek ktokolwiek może przestać być "czyimś niepowodzeniem"? Wszak w nas "chwyta się za ręce tylu ludzi sprzed wczoraj".

Z tym irlandzkim skrzatem muszę pomyśleć, skoro takowe uskarżanie na niego występuję... A i dziękuję za wgląd i zwrócenie uwagi również :) Pewnie ciekawie by wyglądało jako piosenka.. ale nie potrafię śpiewać ni grać na żadnym instrumencie - odbiór audialny odpada, niestety - lub stety! :) Pozdrawiam!

Czytać między wierszami, hum? Wiesz Waści co - przekornie mogę rzec, że schemat znany! Forma bez zarzutu. Treść też (choć szkoda braku konceptyzmu i ten moralizujący ton... taki oświeceniowy ;D). Trafny temat. Pozdrawiam :)

Co do gloryfikacji tygla rewolucji byłbym ostrożny... jak i stwierdzenia całkowitego upodlenia zjednoczonego kolosa... Choć na pewno kołysze się i na pewno nie jest wesoło ;) Pozdrawiam!

"Zaczerpniętę" to literówka.. Zdarza się i najlepszym ;) Idej - jak najbardziej nie błąd. Dopełniacz liczby mnogiej wyrazu "idea": Kogo? Czego? (nie ma): Idej. Nie 'idei', jak to powszechnie przyjęte i dozwolone, bo dopuszcza to jedną ideę. A tu tych jest ich wiele... Pozdrawiam :) Bardzo mi miło! Pozdrawiam również :D Mój Boże, dużo trudnych słów i zawiłych epitetów, tak że mało co wyrozumiem... Znaczy - podobało się chyba, tak zrozumiałem? :) Dziękuję za pochlebną opinię, choć jeszcze poprawki nie zaszły, a zajść muszą. Niedoskonałość muszę wyplewić ;) Edit: poprawki już zaszły :D

Oj, zamieszały niewątpliwie :)

[quote]znawcy tematu (krytycy) Twojego formatu Krucafiks, toś mi waści zapodał ironizowanym komplementem ;o [quote]Zaznaczam, że nie będę ironizować starymi formami grzecznościowymi Wybacz - nie ironizuję owymi formami grzecznościowymi... [quote]i zostałem wyśmiany, za zbyt elegancką formę pożyczoną od starych mistrzów poezji. ...ni też nie wyśmiewam, tym bardziej za staroświecką Formę. Sam staram się jedynie regularnie pisać i dodatkowym szacunkiem przyznawanym "z urzędu" wszystkich rymujących "po staremu" obdarzam :) Po prostu uważam, że jak już pisać regularnie... no to pisać regularnie, z pełnymi konsekwencjami. Oczywiście nie jestem Alfą i Omegą - to jest jedynie moje subiektywne zdanie, które tutaj wyrażam... [quote]Albo wycofać niniejszy "wiersz", albo zostawić taki jaki jest. Chcąc go poprawiać, musiałbym napisać nowy, kierując się Twoimi wskazówkami. Śmiem podejrzewać, że jednak dałby sobie waćpan doskonale radę poprawić to, co wytknąłem... Jedynie dwa drobne potknięcia w rytmie... Oczywiście - nie jest to obowiązek - ja tu tylko się pomóc starałem - a odniosłem wrażenie, jakby mój komentarz został niby atak odebrany. Hmm, Panno Kamertonko... Dobra uwaga, ale - wydaje mi się, że jednak najważniejsza jest treść, którą przekazać chcemy (nie możemy chyba przekazać nic samemu sobie?), a forma w jaką zostanie ona zamknięta... hmm... Sam staram się dążyć do jej doskonalenia i trafna krytyka już nieraz pomogła mi pisać trochę lepiej, choć dalej dużo do życzenia pozostawiają moje własne wypociny. Ale jednak nie chciałbym, żeby pozostawała ona bez komentarza, a błędy wytykane - wedle zdania "nie czyń bliźniemu co Tobie nie miłe" - nie mogę osobiście pozostawić bez słowa coś, co w formie 'zaklekotało'... Autor już sam opinię może zweryfkować - część przemyśleć i zachować, resztę wyrzucić na śmietnik historii :) Moje egoistyczne i subiektywne zdanie takowe jest. Pozdrawiam :) Życzę przede wszystkim płodności twórczej! Im więcej, tym lepiej - a im lepiej, tym większa szansa zaspokojenia Filistra ;)

Hmm, rytm trochę się łamie w niektórych momentach... Ciekawa satyra polityczno-społeczna, spotęgowana włożeniem Prawa i Sprawiedliwości do praworządnej prawicy, oderwaniem od niej liberałów... Sposób na pozbycie się postkomuny z Polski? Wysłanie wszystkich obecnych rządzących priorytetem na Kubę :) Pozdrawiam!

Brak weny, więc brak wierszy :) Jak będzie coś nowego, to zapodam - obiecuję ;)

Witam, mospanie! Pierwszy post, tak? :) Bardzo dobry start, z tego co mniemam. A teraz to, co mi nie pasuje. Najpierw złe wiadomości, potem dobre, ok? Tym bardziej, że tego pierwszego mniej :) "do więzienia przeszłość wsadzisz," i "niepotrzebna była głowa." strasznie psują rytm. Za długie są - całych osiem sylab, podobnie jak pierwszy i trzeci wers każdej strofy - podczas gdy wygląda na to, iż sześć owych mieć powinny :/ Co do wiadomości dobrych: bardzo dobre wierszydło. Dopracowane, będzie bez skazy :) Gratuluję celności i talentu... Pisz waści dalej, z chęcią przeczytam następne stworzenia :D Trudno zawsze od przeszłości Uciec i zapomnieć; Zagrać z diabłem w trefne kości, Przegrać kufer wspomnień. Trudno od przeszłości zawsze Odciąć się zupełnie; Machnąć nożem, odciąć nasze Z wschodem zespolenie. Tak tą przeszłość zawsze trudno Zmylić i oszukać; By na sprzedaż oddać futro Z grzbietu nim zapuka...

Akurat przechodziłem, więc zahaczyłem ;) I pierwszy! Hehe :)

Heh, dziękuje tak szanownemu panu Pablo (czy tam tak... hmm, relatywizm poezji i dowolna interpretacja górą :D Nie będę przecież pisał, co było bezpośrednią inspiracją. Miałem coś innego na myśli, ale te spojrzenie... hehe, jeszcze lepsze ;) Co do przebogatego życia podmiotu jestem w stanie się nie zgodzić na całej linii jednakże...) jak i przemiłej waśćce Alicji (dokładnie rytmu serca nie chciałem oddawać - po prostocie coś dynamicznego chciałem nabazgrolić. Momenty 'biegu' przeplatane z chwilami 'oddechu'. Ale jak rytm taki, że przekaz nieczytelny.. kurka wodna, przerost formy nad treścią?! Krucafiks!) za dłuższą chwilę, jaką musieliście, drodzy czytańcy, poświęcić mi tutaj :) Jednocześnie zauważyłem zgrzyty w tymże zachwalanym rytmie.. oj, niedobrze, niedobrze. Jutro zajdą modyfikacje ;)

No tak - wręcz "praca organiczna" :) Jedna część organizmu chora, to i reszta cierpi. Lepiej zawsze zrobić "ino roz" :) Sytuacja bardzo podobna u mnie w domu obecnie - prace wykończeniowe, a tu drzwi do pokoju w złym miejscu postawione - i co teraz? Wywalać obręcz ze ściany, wstawiać gdzie indziej? A i pieniędzy brak na to... A wystarczyło pomyśleć więcej wcześniej, ech... Ładnie. Do formy brak zastrzeżeń ;D Pozdrowienia szanownemu waćpanu z ukłonami przesyłane :)

Hmm - na pewno "kończyny", nie "koniczyny"? Tak się upewniam, czy literówka, czy zamierzony 'chłyt'. Sentymenta, sentymenta wypływają. Dzieci wzięły swoje zabawki i poszły do innej piaskownicy. A im więcej za sobą zostawione, tym częściej się tam spogląda. A co z bajką o zamku na szklanej górze? "Idź do przodu, nie patrz na boki ni za siebie". A tam źródło Wody Życia i księżniczka w zamku na szczycie!

Zatrzymać się? Już? Jeszcze tak kilkadziesiąt lat planuję być :) Hum, dłużyzna? Podejrzewam, że niewielu w dzisiejszych czasach czyta poematy Słowackiego czy Tuwima, liczące sobie kilka tysięcy wersów... Cieszę się, że cenna myśl zawarta. Jest to właściwie autobiograficzny, nieco ozdobiony opis prawdziwych wydarzeń :) Proszę na dygresje zwrócić uwagę - tu puenta jest właściwie najmniej ważna :P

Ja Ciebie proszę bardzo, mój drogi wielmożu: Zmarłym krzywdy nie czyń, nie plwaj na idee, Sprawa ciagle stoi na pstrym majchra ostrzu, Lepiej, żebyś stał hardo gdy wiatr ostro wieje - Tak jak "memento mori" nudą się maluje, Jednako "carpe diem" radość życia truje. Bzdura zdaje się bzdurną tylko na początku (Gdy pierwsze kształty oczy w umysł napakują), Jednak gdy już dojrzeje, kwiat wyrośnie z pąku W bzdurze sens zawidnieje, myśli się wyklują. Com ja zrobił - nie zmyślę - lecz acan podołał, Zwabić grono czytańców - rzecz wcale czcigodna. Proszę - bzdurnie pleć dalej. (Ale mnie usłuchaj: W Formule - ład i czystość - jest to rzecz niekrucha.)

Poranek. Pobudka. Budzik zepsuty Nie dzwonił. Zaspałem. Wstać i wzuć buty. Śniadanie - pal licho. Pacierz - do diabła! Czas ruszyć. Czas biegnąć. Łap leprekauna! Ulica. Z płyt chodnik. Bieg do przystanku Tam spocznę. Uchwycę. Zwariuję z żartu. Bileter - automat. Człowiek - mi wrogi. Chce ukraść. Chce wygrać. Podłożyć nogi. Drzwi za mną zatrzaśnięte - Autobus ruszył w rejs! Powietrze zaczerpnięte Zapiera w piersiach dech. Plan dalej układany Bez błędów oraz skaz. Wtem z myślim ocucony Otwarte drzwi - to znak! Już w centrum. Harmider. Stęchły Babilon Nie zginął. Przeklnąłem. Pierwszy wiek minął. Na lewo - kolory. Prawo - kły prawdy. Biec dalej. Biec szybciej. Tlen wciąż wtłaczany. Rubieże. Śpiew fałszów. Swojskość pijana Upadła. Westchnęła. Hepnęła zgrana. Mur stoi - czerwony. Za nim - szum biegu Do mety! Do końca! Do bram i celu! Dreszcz spłynął wnet po ciele Gdym sobą przebył próg. Przez cmentarz droga wiedzie; Ujada na mnie kruk. Pomimo czasu biegu W spokoju zwalniam krok: Stąpam wśród przodków jęku - Ich planów, idej, klątw. Rytm serca. Biec dalej! Mili truposze Wybaczą. Dobiegnę! Klęski nie zniosę. Grób szary - cichosza. Hałas - myśl złota. Znak krzyża. Modlitwa. Draka grobowa! Już tutaj! Cel widzę - w zasięgu ręki Dosięgnę! Hosanna! To koniec udręki! Czas-sędzia - dokładny. Bije godzina. I brama. Rozewrzę. Nie strącę wina. Lecz tylko dalej wszedłem - Pokłonił mi się stróż. "Zaspałeś. Dziś zamknięte - Odźwierny zniknął już... Przyjdź później. Za rok, kwartał Lub miesiąc. Nie drzyj snów!" A siły mnie nie zbywa Pobiec nie zdołam znów! Tak rzekłem. Skłamałem. Wybiegłem wściekle: Bieg tylko! Bieg tylko! W pląs idą ręce. Nie ma mnie! Was nie ma! Nie istnieje nic - Bieg tylko. W pośpiechu - jeden życia sprint.

Dla mnie również status, wiek, czy znamię na lewym podudziu znaczenia większego nie ma - jak w sieci, tak również 'na żywo'. Wedle "Wielkiego słownika poprawnej polszczyzny" wydawnictwa PWN - słowo "pan" znaczy tyle co: "mężczyzna". Wydedukowałem, iżeś właśnie mężczyzna w pełnym słowa tego znaczeniu. Miast koleżeństwa, które szkolną ławką lśni niczym Gombrowiczowska pupa, wolę partnerstwo ;) Są aż tak poważne przeciwskazania ku temu? Doceniam wysiłki waści, lecz tego przerobić szans nie mam - ni sprzedać, broń Jezu Kryste! (rynek konsumencki jest zbyt szeroki i nazbytnim oportunizmem w celu przeżycia należy się cechować). W formię mogę próbować rytm naprawić, rymy, błąd rzeczowy. Ale swojego piśmiennictwa, przynajmniej na razie... Wśród moich narzędzi nie widzę rozróżnień między "archaizmem", "anachonizmem" czy "współczesnym". O wybaczenie proszę - inspiracje zbyt odległe w czasie. Poza tem stwór ten również dosyć stary - z kilku miesięcy temu, na fali fascynacji poezyi sarmackiej i odległejszej również powstały - acana Kowalskiego Jacka mogę oskarżyć za zapodanie tychże "ksiąg zbójeckich". Ogólnie dziękuję mimo wszystko za uwagi poświęcenie - choć z tym kierunkiem to tak czy siak ni wiem co będzie: śliwki na wierzbie, czy gruszki na sośnie? Nosem ziemi tykam i przewracam się podczas ukłonu. ;)

Całkiem ładnie, ale coś z rytmem zdaje się w niektórych momentach utykać. Proponowałbym to zreperować (chyba, że coś mi się przywidziało). Ciekawe i trafne spojrzenie. (Światłość wiekuistą racz jej dać panie Niechaj spoczywa na wieki Wedle sprawiedliwego wyroku twojego).

Dziękuję za komentarz, z pewnością wezmę sobie Pańskie uwagi... pod uwagę :) Szczególnie tę pierwszą, gdyż archaizm jest zbytnio wrośnięty w mój (skromny) warsztat. Współczesność mdli i dławi.