Nata_Kruk

Wysypisko po co mielić mętne słowa i tak przypominasz jej, że jedyny porządek świata to twój własny. wystarczy kilka celnych ruchów. od zawsze lubiłeś boks, ale teraz jakikolwiek kibic jest zbyteczny. zapluta przerażeniem krztusi się zakotwiczonymi w gardle słowami. przywykła do własnej Atlantydy zamykając słońce już za dnia. z kartek kalendarzy wyłapuje życzenia, z których kilka (nie pamięta kiedy) spełniło się, teraz więdnie jak liść. ściany butwieją w ciemności. skowyt głosu zabija jej źrenice, w dłoni pęka szkło, spazmatyczny bełkot zapada w nicość. a jutro - dzień jak co dzień - jak zacinająca się zawsze w tym samym miejscu płyta. luty, 2007

Oskar, jak dla mnie, ciutkę przy długi tytuł, podoba mi się pierwsza i ostatnia strofka, środek bardzo mieszanie.... choć tu ostatni wers współgra z zakończeniem. Zdecydowanie lepiej czytałoby mi się w zakończeniu zamiast słowa "mną"... sobą... i powtórka tego słowa wcale by mi nie przeszkadzała. Serdecznie pozdrawiam... :)

No właśnie, opowiadanie zapisane.. wierszem. Posmutniałam i tyle. Pozdrowię za to z ... :)

To prawda Piotrze, nie ma nic za nic... za wiersz plus, ciekawy zamysł, miłe czytanie. Pozdrawiam... :)

Ciekawy pomysł na blues'a... prosto i fajnie. Pozdrawiam... :)

Czując na skórze ten skwar, który nas "pieści" od kilku dni, chętnie poczuję ten błysk oka..;) Lubię Twoje rymowane wiersze Beenie, pozdrawiam plusem... :)

Przeczytawszy wiersz, uśmiechnęłam się... dziękuję i pozdrawiam... :)

Jak ładnie... :) Ciepły i miły dla ucha wiersz i nie tylko kołysankowy. Pozdrawiam.

Czytając wiersz do momentu... (...) "wiatr mocno usnął "... poczułam się, jak w scenach z filmu "Władca pierścieni", które wywarły na mnie ogromne wrażenie... mowa o scenerii Nowej Zelandii. Niestety, mnie także nie podoba się zakończenie, sorry. Pozdrawiam... :)

W Twoim świcie są momenty całkiem przyzwoite, ale można to, moim zdaniem, jeszcze dopieścić. Pozdrawiam... :)

Takie miasto wypada tylko pochwalić, plus..! Pozdrawiam.

Czasami dobrze jest zajrzeć na strych. Twój wiersz podoba mi się, nie przeszkadza mi poniedziałek, ani pudełko... może za płytko jeszcze siedzę w poezji, nie wiem. A rozsądku jutra, nikt nie jest w stanie przewidzieć. PS dictum acerbum.... jakbyś zechciała wyjaśnić... :) Pozdrawiam.

Sama puenta może mieć znacznie szerszy wydźwięk, niż treść wiersza. Ogólnie zaplusuję, a czy wiersz pożyje dłużej, niż czas trwania pierwszej strony Forum.. cóz... nie mam na to wpływu. Pozdrawiam Marelett... :)

Anno, czas... moim zdaniem, uczy pogody. Jeżeli z zacytowanymi słowami, masz miłe wspomnienia, cieszy mnie to. Dziękuję za wizytę, pozdrawiam... :)

Piotrze, fajnie, że cały... a to, że uśmiechasz się do ostatniej strofki nie dziwi, oby tylko tych marzeń ktoś przedwcześnie siatką na motyle nie złowił.. ;) Dzięki, pozdrawiam... :)

Marlett, niechże Twoje świty nie potykają sie o kamień...;) Miło, że zaszłaś, dziękuję i pozdrawiam.

Czas nas uczy pogody* czas dzieciństwa już na zawsze odszedł szkoły gwar uśmiech woźnej z kluczami wspólne wyjścia do kina pamiętam i ten strach że zbyt późno wracamy strach o jutro - świtania rozmowy za i przeciw przyszłości zamglonej przyrzeczenia dozgonnych przyjaźni i ta chęć by spróbować gdzieś dalej los tułaczy nie raz łzy wyciskał to znów mannę śliską z nieba sypał włosy rwałeś a byłeś tak blisko paragrafem skreślili ci przyszłość kolejny świt potknął się o kamień na nim perły lśnią jak ułudy ślad w labiryncie życia poszukujesz na nowo przyjaźni z zamierzchłych lat woal myśli kruchą noc oplata pod poduszką schowane sny drzemią na przydrożne łąki jak motyle po cichu przysiadają marzenia * tytuł wiersza zaczerpnięty ze słów piosenki Grażyny Łobaszewskiej grudzień, 2006

Dziękuję za bonus, obejrzałam, dobre, nie ma co...:)) Miłego wieczoru.

Tytułu już nie poprawisz, ale powinno być... uśpiona... nie uspana . Co do treści, cóż... napiszę tylko to, nigdy nie rezygnuj z tego, co Twoim zdaniem jest piękne...! Pozdrawiam... :)

Początek nawet obiecujący, ale dalej Karol... przejechałeś wszytko, sorry, ale dla mnie klapa. Chyba, że czegoś nie łapię.... Serdecznie pozdrawiam... :)

Paulino, pierwsza strofka, jak dla mnie, w porządku... jednak druga, nie jest już tak płynna w czytaniu, poprzestawiałabym ciutkę. W trzeciej (...) "na przepojone widzijejsię" . . . . a może... na jej przepojone widzimisię To chyba nie autoportret, mowa o kimś innym. Debiut całkiem przyzwoity, plusik. Pozdrawiam serdecznie... :)

To prawda Karol, zgodzę się z poprzednikiem, wiersz bardzo dobry, przemyślany, jak to u Ciebie. Czytając go, widzę tego starca siedzącego gdzieś przed chatą i jego zadumę nad tym, co nie wróci... wspomnienia... Znakomita druga zwrotka, całości także duży plus. Pozdrawiam... :)

Bardzo fajna gra wyjaśnień... podział na trzy części, z których każda, jest jakby kolejnym wyjaśnieniem. Do dwójnasób i dwójosób już się nie czepiam, wyjaśniłeś... całość bardzo fajnie wypada. Pozdrawiam... :)

Beenie, czytam, czytam i czuję lekki niedosyt... nie potrafię tego sprecyzować, jakbym oczekiwała rymów w tym wierszu. Nie chcę przez to powiedzieć, że wiersz jest be, są fragmenty naprawdę miłe dla ucha... ogólnie jednak, odbiór mieszany. W miejsce słów... "a nawet jak się uda"... dałabym... to się nie uda. Serdecznie pozdrawiam, życząc miłego sobotnio niedzielnego wypoczynku... :) PS Wnoszę poprawkę, zagrały mi już słowa.... " a nawet jak się uda"

HAYQ, gdybym była siostrą tego brata, też bym się nie zgodziła na te porządki w alejach. A wierszowi zaplusuję, pozdrawiam... :)