Krzysztof_Kurc

mężczyźni żyją nieuleczalnie szybciej przestają patrzeć z wysoka zginając karki pokornie odchodzą za miedzę pani domu zostaje sama z podcieni modli się cicho do jastrzębi wbitych w ciemne niebo patrzy prosząc o noc snów

Wyczytasz go do cna. ;) Pozdrawiam Krzysiek

Jest więcej "wielkich słów" które wymagają zastanowienia się. Bez przyjaźni umysłu i ciała życie jet trudne. Pozdrawiam Krzysiek

Dziękuję za czytanie i opinię Pozdrawiam Krzyiek

Cieszę się, próbuję innego sposobu pisania swoich tekstów. Pozdrawiam Krzysiek

Mnie się podoba Twoje pisanie, a tekst powyżej jest ciekawy. Inny klimat niz zwykle. Pozdrawiam Krzysiek

Taaa, a gdzie kropki, przecinki i te tamte? Wiem, głupi dowcip. kurwa jest na miejscu, i nic a nic mnie nie razi. Hehehee, chyba przecinek wrąbałem nie tu gdzie trzeba, Dobry tekst Pozdrawiam Anno. Krzysiek

Jest w tym wierszu coś urzekającego, będę szukał cierpliwie. Pozdrawiam. Leszek Poszukiwania są ekscytujące, ja czytam Twoje wiersze kilka razy, bo warto. Pozdrawiam Krzysiek

Cieszy mnie, że coś z mojego gryzmolenia może Cy się podobać. Pozdrawiam Januszu Krzysiek

Dziękuję, to miłe jeśli można sprawić przyjemność. Pozdrawiam Krzysiek

Krzyś pisałam Ci już na W o tym wierszu. Warto było przeczytać jeszcio raz :) Hej Agato, cieszy że warto przeczytać więcej niż raz. Pozdrawiam Krzysiek

Hej , kropki sa pozostałością po opowiadaniu o śmierci. Nie mam cierpliwości do opowiadań, a może nie umiem, bardziej nie umiem. Więc tyle się uchowało, i te kropki też. Pozdrawiam Rafale całą rodzinkę Krzysiek

Lubię warsztat, przecież tu są prawdziwi czytelnicy tekstów, cenię wszystkie uwagi tego grona. Cieszy mnie jeżeli moje myśli trafiają do odbiorcy. Pozdrawiam Januszu Krzysiek

wiem, jest na pewno, w marszu żałobnym płynie przez Żelazową Wolę jak rzeka.. nie chcę jej słuchać, mogę tylko patrzeć na pomarszczoną wodę o nazwie Utrata senność, ucieczka przed przymusem, zamknąć oczy i udawać, że się śpi. ciało to zdrajca, tyle lat w przyjaźni i co? kiedyś były te same problemy, z równowagą. . nocne mary i smak wytrawnego wina, zbiegają się czerwono na krawędziach kieliszka. Słowo, kropla, nic więcej, nic mniej. nikt jej nie wymyślił, bardzo chcę w to wierzyć, inaczej wynalazcę musiałbym nazwać mordercą

coś, co potrafię ci dać, mam głęboko za „wiem to”, daleko poza "do widzenia" stawanie się dorosłym ma dziecięcą twarz, w cieniu ukryte rozstaje się z płaczem na palcach odlicza przyjaźnie, i zamyka miłość w klatce zaprasza do niej spragnionych pieniędzy, szczęścia i oklasków ulepione latem, obrączki z plasteliny rozpływają się razem z "aż do śmierci" przecież i tak wszyscy skończymy na jednej wysokości, plus minus kilka pięter z poczuciem przedwczesnego rozliczenia jednego dnia kiedy myję twoje nogi żałuję, że nie ma w tym nic mistycznego później pozostaje tylko oczekiwanie, aż wszyscy martwi powstaną

Acha, lubisz takie pisanie. Może jeszcze kiedyś coś rymnę. ;) Nie zabiorą. Pozdrawiam Krzysiek

"Sześć stóp pod ziemią" to podobno dobry film. Jak nie zobaczę, to nie uwierzę.;) Pozdrawiam Grażyno ciepło Krzysiek

Przyjmuję do wiadomości wszystkie dobre rady. Interpunkcja zmieniona. A inwersje...hm...chyba zostaną. Dziękuję i pozdrawiam Krzysiek

Tak, tajemnica, nie zagadka. Lubię kiedy obraz intryguje, jako facet od urodzenia jestem wzrokowcem, to chyba widać. ;) Pozdrawiam Krzysiek

Dwie trzecie tekstu odkroiłem i wyrzuciłem, leży koło mnie razem z psem. Kilka słow ma jeszcze szansę wrócić aby zmienić sens. ale chyba zostanie pożarte przez malamuta. ;) Cieszę się, że sposób opowiadania jest dobry. Pozdrawiam Krzysiek

Jeszcze jest czas na wyrzucanie wszelakich znaczków. ;) Pomyślę. Pozdrawiam Krzysiek

Mieszanina smutku i nadziei smakuje jak mojito, trochę też tak wygląda. Rozszyfrowywanie to przyjemność. ;) Pozdrawiam Anno Krzysiek

Ho ho ho,rozpuszczanie się jest przyjemne, ja chyba jestem rozpuszczony. ;) Pozdrawiam Krzysiek

Masz rację , bo te zdrady to nie takie zdrady. ;) Pozdrawiam Krzysiek

coś, co potrafię ci dać, mam głęboko za „wiem to”, daleko poza "do widzenia" stawanie się dorosłym ma dziecięcą twarz, w cieniu ukryte rozstaje się z płaczem na palcach odlicza przyjaźnie, i zamyka miłość w klatce zaprasza do niej spragnionych pieniędzy, szczęścia i oklasków ulepione latem, obrączki z plasteliny rozpływają się razem z aż do śmierci przecież i tak wszyscy skończymy na jednej wysokości, plus minus kilka pięter z poczuciem przedwczesnego rozliczenia jednego dnia kiedy myję twoje nogi żałuję, że nie ma w tym nic mistycznego później pozostaje tylko oczekiwanie, aż wszyscy martwi powstaną