Szkic Tylko

chichot zdarzeń wściekły pomiędzy słowami odnajdujemy się za starzy by czekać i wciąż za młodzi by przestać oto listopad powtarzamy

mnie też zatrzymała druga zwrotka. ale całościowo również bardzo się podoba. pozdrwiam:)

pierwsza zwrotka szczególnie mnie poruszyla. może dlatego, ze teraz sama zmagam sie z podobnymi emocjami. dziękuję i oby dobry czas nadszedł jak najprędzej!:)

jednym slowem słowem: piękny :) przeczytałam kilka razy i pewnie jeszcze tu zerknę. serdecznie:)

Lubię taką zwięzłość:) I tylko to "bo" wydaje sie zbędne. Pozdrawiam:)

Pięęęęęknie Kasiu! Od tytułu ,przekaz i niesamowitą puntę! Gratuluję! Serdecznie! Ania Podpisuję się ;) I ja ;)

kiedyś ilu przyszło teraz ile pozostało do końca pytałeś sztuki za dużo życia za mało jesteśmy prowincjonalni pomiędzy monodramami wygwiżdże nas ostatni reżyser to wiatr

przepięknie dziękuję Krysiu:) uśmiechy!

dziękuję Judyt:)

cieszy komentarz i odwiedziny serdecznie pozdrawiam:)

Przemyślę, ale chyba dwa ostatnie wersy są dla mnie zbyt ważne by je wyrzucić ;)

pojmuję sens milczenia z serca do serca niełatwo o milczeniu pisać i unikać banałów. a Ty czarujesz nie nadużywając słów. podoba się. a nawet bardzo :)

piękny refleksyjny obraz. zatrzymuje. serdecznie:)

od twarzy oderwane imiona czas bywa nieczuły choć mija ogrody znowu detale osób sumuje w jedno zapomniałam więc jestem pomiędzy opowieściami powroty moje bezdomne

przewidywalności królestwo oddychamy wewnątrz wypchanych liter obojętnością i myśli odchodzą tylko bez rozkładu twój pogrzeb zwielokrotniony

niezdyscyplinowane marzenia wytańczyłam obrażona na zegary i łaskotki słońce miało przez chwilę by przekłamać bladość w sukienkach kwiecistych błądzę pomiędzy porami roku

Nic dodać, nic ująć. Się podoba. Pozdrawiam:)

na nocnej stacji twojego uśmiechu ostatni łapię pociąg zawsze spóźniona w plecaku wyprasowana i poskładana wiosna o czarnych smugach pomilczmy gdy zdradzi świt oboje wiemy przecież to tylko deszcz tylko

wywietrzyłam kwieciste sukienki bezdomnymi czyniąc wspomnienia jeszcze poskładam tęczę obietnic w plastelinową szarość oto małe zwycięstwo nad czasem nieteraźniejszym znowu mam oczy niebieskie i pokój pusty po syntetycznej królowej

i tak mogę sie cieszyć ze cokolwiek na plus;) przemyślę to poszatkowanie. pozdrawiam:)

dziekuję Judyt, też cenię oszczędnosć w słowach:) słonecznie:)

Dziękuję za odwiedziny:) Serdecznie:)

Każdy dzień może być tak wyjątkowy. I idealnie byłoby gdyby witał ich świt. Niestety on przynosi czasami rozczarowanie, stąd "znowu". Choć gdy zmieni się jeden z szalenieców może warto znów zaryzykować obłąkańczy taniec?.. Ale na Twoje odczytanie też muszę sie zgodzić:) Dziękuję za wnikliwą analizę i pozdrawiam

" male zgrabne" :) dziękuję i do poczytania:)

świetny, zaskakująca puenta :)pozdr. dziekuję i za komentarz i za chwilkę poświęconą :)