Beata Buła

Przerażający krzyk kobiety, Przeszywający chłód nocy. Błyszczą zakrwawione sztylety. To koniec świata mówią prorocy. Czerń i czerwień świat okryła, Ogień parzy ludzkie skronie. Chcesz bym siłę twą zdobyła Lecz ja ciebie nie dogonię. Dlaczego ludzie muszą to odczuć? Dlaczego musisz być katem? Wołasz do mnie: ”wróć”. Lecz ja żegnam się ze światem.

to taki gorący kochanek;P

Tak Boże myślę Tak Boże czuję Że świat jest pełen martwych dusz Które chorowały na nadzieję Dogłębnie wierzyły Do końca ufały Czekając lepszych dni Tymczasem nawet mgła Po nich nie została Puste ich ciała Jak futerały Błąkają się po świecie Z życiorysem wyrytym na twarzach

a ja uważam, że ten wiersz ma w sobie to "coś"...:) pozdrawiam

Panów trzech w sędziwym wieku Chciało pozbyć się swych leków Długo się zastanawiali Czy im czasem nie odwali By nic złego im nie było I się tylko długo żyło Jeden z nich, choć najeżony Poszedł szukać sobie żony Drugi zabrał swe monety Również ruszył na kobiety Tylko trzeci biedak wielki Zaczął strugać kartofelki Zamyślony nad swym losem Stwierdził – muszę pójść za ciosem No i poszedł w świat daleki Tylko zdradził dziadków dziadek Bo w walizkę schował leki Od tak na wszelki wypadek Minął pierwsze skrzyżowanie I oczom swym nie dowierzał Wziął się za reanimowanie Dziadka II który tam leżał Co się stało z trzecim dziadkiem Czy znalazł sobie żoneczkę Która jako prezent ślubny Wręczyła mu cud apteczkę…

to wszystko przez nieurodzaj życia...

człowiek podobno jest istotą wolną, a jednak tak mało możemy zrobić...potrafisz to przekazać słowami poezji...pozdrawiam

jesteś gdzieś i to wiem czuję to kiedy śpie wiem, że kochasz nie wiem kogo wiem, że idziesz którąś drogą wiem, że sny cię odwiedzają i o mnie przypominają tylko ty wiesz wciąż za malo a mnie czekać pozostało...

cieszę się ponieważ pisałam to z "przymrużeniem oka";) od tak sobie;D

faktycznie jest inaczej...ale zmysłowo i tak wlaśnie powinno się kochać:)

Zatraceni w podnieceniu Goniąc wczorajszego ducha Zbliża pan się w poniżeniu W okolice panny brzucha Ona śmieje się zalotnie Piszczy w śmiechu tym nieziemsko A on zniża się istotnie I całuje ją zwycięsko I choć robi się ciekawie To czas wstawić tu cenzurę Dlatego skłamię i powiem Że pan wrócił na górę

rozdarty tors miłości jedynym dowodem naszego istnienia zabrałeś to co sprawiało że rozumiałam sens istnienia zabiłeś wszystko jednej nocy splamiłeś krwią poczułeś smak zakazanych owoców ale....z nią

dlaczego ta noc jest taka jasna i wszystkie słowa uciekają pytasz poety o istnienie a on próbuje się odnaleźć w wierszu bez rymu który drogą dla mnie ma być i drogowskazem lecz ja mu w twarz się prosto śmieję bo moja matka to jest proza

niedokończony list urwane słowo w połowie i niedomknięte drzwi mieszkanie jak pustkowie to co mi pozostało z tych kilku wspólnych chwil a ile jeszcze nieszczęść i nie przebytych mil i ktoś pewnie mi powie że w życiu tak już jest raz w górę się unosisz raz skamlesz znów jak pies i ja teraz w tej chwili jak połamany anioł upadłam i tak leżę bo znowu tęsknisz za nią

spójrz na mnie konam z miłości do ciebie okryj mnie płaszczem swych ramion utonąć w twych oczach to moje marzenie spójrz na mnie jak na kobietę nie jak na mnie ale tak jak patrzysz na inne kiedy się śmieją do ciebie spójrz na mnie w mych oczach też można utonąć w mych ustach doznać rozkoszy spójrz na mnie jak na kochankę która stoi u bram do raju i czeka na jedno skinienie kocham cię

jak to kto?:D ja;D to wiersz z okresu buntu, który już mi minął;D dziękuje za aprobatę;)

Niech ktoś przyjdzie na mój pogrzeb Niechaj ktoś zapłacze I wypowie z wielkim żalem: Już jej nigdy nie zobaczę. Niechaj zapach chryzantemy unosi się wokół. Moja dusza niech do Boga odleci jak sokół.

Cisza koi moją duszę, Pielęgnuje ją i pieści. Więc zażywać ciszy muszę W chwilach ogromnych boleści.

Piękny wiersz

Ucieka przed światem, Więc tchórz, czy bohater? Czy dadzą mu medal pośmiertnie? Czy wyklną z wspólnoty? Pogrzebu nie zrobią, pogardzą. Lecz nie wiedzą dlaczego zrobił ten krok... Zawisł bo chciał nauczyć się latać pośród swych marzeń, które ulatywały jak dzikie ptaki. Spadł z dziesiątego piętra, bo za bardzo się wychylił, Gdy chciał jeszcze raz spojrzeć na swą ukochaną, idącą ulicą. Podciął sobie żyły, Dlatego, że nóż zsunął mu się podczas krojenia chleba.... A przecież był głodny. Może on chciał żyć, Lecz przypadek sprawił, że nazwano go samobójcą.

Turkusowa sukienka, To wszystko co mam. Turkusowa sukienka Pełna krwistych plam. I me ręce mają kolor czerwony. Moje ręce trzymają nóż zakrwawiony. Kiedyś miałam Ciebie I Ciebie kochałam. Lecz ty nagle odszedłeś Wtedy sama zostałam W turkusowej sukience.

Co się z wami stało Ludzie z lat wojennych? Czy was zniszczył czas Tych nocy bezsennych? Kiedy serca biły Jakby uciec chciały Z ciał nieposkromionych, Z ciałek dzieci małych, Które życie swoje Polsce oddawały I ojczystą ziemię krwią swą zalewały.

Gdy zapada zmrok Serce me się budzi, Bo wie, że nie zniszczy Go żadne z ludzi. Ciemność wszystko skrywa, Smutek i cierpienie, Łza od oka się odrywa, Ujawnia marzenie. Nikt wtedy nie słucha, Nikt o nic nie pyta, Wtedy jestem sama, Jestem bardziej skryta. Krążę nocą po alejach, Walcząc ze swą złością. Może jest jeszcze nadzieja, Że spotkam się z miłością.

Piękny młodzieniec Na ognistym koniu, Uwodzi kobiety swoim spojrzeniem. Choć w oczach czarnych jak heban Tylko zło mieszka, Nikt tego nie widzi. Dłonie ma śniade, Ciało jak rzeźba Fidiasza. Włos czarny złe skrywa zamiary. Uśmiech szyderczy jest bardzo zalotny. Lecz gdyby się zgłębić w jego spojrzenie, To spostrzec można cień porażki, goryczy. Bo ów młodzieniec Szatanem zwany, Wie, iż jest ktoś, Kto wyższy od niego jest rangą, Kto trzyma pieczę nad światem.

Powinnaś być bardziej zwięzła...i porzuć te rymy, które jedynie psują efekt...pozdrawiam