Miłka Maj

Wśród codziennych wydarzeń Gościem stałym jest Pan Cień Rozprasza dźwięki dnia i nocy Szeptem swoim Pan Cień Przemyka przez myśli moje Nieobecny Pan Cień Dotyka mego ciała pocałunek Nienamacalny Pan Cień Czuję jego zapach intensywnie Bezwonny Pan Cień Słyszę bliski odgłos kroków Bezszelestny Pan Cień I tak bardzo tęsknię za nim Choć gościem stałym jest Pan Cień…

Dziekuję, bardzo się bałam tego...pierwszego kroku...

Nic się przecież nie stało… tylko drzwi z impetem zamknięte rozbiły świat, tysiące szkieł rzuconych w serce… kogoś zabrakło… kogoś nie było… Nic się przecież nie stało… tylko płacz cichy jak dym usiadł na wodzie… mgła zapomnienia otuliła wszystko wokół… przyszedł mrok… przyszedł chłód… Nic się przecież nie stało… to tylko tragedia śmierci jednego ze słońc… już koniec blasku… już koniec uśmiechu… ktoś skradł radość z jego twarzy…