Panna Cogito

światłami spłoszony wypuściłem dłonie -żle sie czyta

Podobaja mi sie te "nicnieznaczenia",fajnie jest gdy ktos tworzy takie swoje słowka,nadaje to wierszowi bardzo osobisty charakter,niepowtarzalny rzekła bym nawet:)Ogólnie całość własciwie o niczym ale to jest urokiem utworu... pozdrawiam!

Mnie nie ruszyło nic a nic bo i nic nadzwyczaj nowego nie napisaleś...wiersz jest bardzo prosty- i dobrze bo w prostocie tkwi piekno ale to piekno sie nie przerzuca na twoj utwor..... Dobrze ze są gusty i guściki-moze komus innemu przypadnie... pozdrawiam!

Wiedzialam,ze jak zarzuce tematem o miłości to spotka się to z krytyką,a jednak zaryzykowalam... Staram sie juz o niej nie pisac bo rzeczywiscie temat rzeka-mozna by mazac i mazac a nic z tego nie wynika... Następne utwory z pewnoscią beda o innej tematyce.... Dziekuje za rady i pozdrawiam!

A ja nie lubie takie pisania o niewiadomo czym,dla mnie nic nie trzyma sie kupy,nie jest tajemnicze choc pewnie takie mialo byc....albo inaczej-jest nazbyt tajemnicze az trudno domyslic sie czegokolwiek.Oczywiscie wiersze jak to wiersze sa osobistymi zamysleniami kazdego poety a wiec my niekoniecznie musimy wiedziec o czym piszesz-wystarczy ze ty wiesz.....pozdrawiam! ps:nie jest wytłumaczeniem ze wiersz jest nikjak,i bo pisany dawno temu,czy wszystkie wiersze pisane dawniej sa nijakie?na to wychodzi:)!

Dla mnie kocham jest małowymiarowe nieprzestrzenne Za każdym razem gdy ci to mowię nie porusza moich źrenic ale twoje Nie wierze w mistyczną walkę o miłość jaskrawych rycerzy którzy uwiedzeni urokiem błękitnych nimf zabijają by złapać choć jedno ich tchnienie