Małgorzata_Jaworek

zaskakujący, ciekawy, smutny, ale też ironiczny... no tak... stało się... ten wiersz wprawił mnie w dziwny nastrój...powiem więc krótko: wiersz jest świetny :)

dla mnie genialny wiersz ( w całości - a nie tylko dwa pierwsze wersy). Mocne środki wyrazu, "obleśny" naturalizm, aż trafia do trzewi.Niesamowity w swej odrażającej treści (chyba tak miało być)!!! A ostatni wers zapiera dech w piersiach (bo nie ma kobiety, która choć raz nie płakała do poduszki). Pan jest moim Guru. Podziwiam pańskie cudne wiersze i cenię za obiektywne komentarze. Gocha

Piękny... refleksyjny i tak cudownie wieloznaczny. Przeczytałam dwukrotnie i spostrzegłam, że robiąc w różnych miejscach przerwę na oddech wiersz ten zmienia sens (różne są oblicza miłości) :)

cóż za nastrój... Piękny wiersz... i zobaczyłam te ptaki i wolność i bunt... spostrzegłam też w lustrze zmęczoną twarz pod mydlaną pianą... Cudowny wiersz, moją wyobraźnię aż przeszył dreszcz

Dziękuję za ten uroczy wierszyk. Przeczytałam, uśmiechnęłam się i przyszedł czas na krótką refleksję, choć słów nie padło wiele- widać było ich dość. Śliczny wiersz. Pozdrawiam :)

czarujący, piękny, ujmujący wiersz. Masz olbrzymi talent i wielką wyobraznię. Zrobiło sie słodko od tego zachwytu, ale nie ma w tym przesady. Cudooooownyyyyyyyyyy!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Szczerze??? Chyba nie miałeś pomysłu. Słowa z trudem upchane w strofy (piękne ale czegoś tutaj nie ma). Brak wymowy. Nic nie czuję. Cóż jest jesień. Liście żółkną. Opis przyrody ładny, ale poza słowami "treści" brak.