Witold_Adam_Rosołowski

Pani Jowito - spróbuję się tego podjąć - nie wiem tylko w jak szerokim i długim czasie uda mi się samotnie zasiąć i z mikrofonem poćwiczyć - gwarno mam codziennie - ale może w międzyczasie ktoś jeszcze by spróbował - Dorma napisała coś o wokalu ... pozdrówko W_A_R

arigato sayonara W_A_R

troszkę nie zrozumiałem - Dormo - kto Kamikadze - kto cel - mogłabyś przybliżyć - proszę .... pozdrówko W_A_R

rzucać ... jak karateka na człowieka - jak ufoidalność ... ps. piszę żeby się nie kojarzyło z tamtym "rz"

Panie Romanie - bawić to Pan się może - ale tu w czapę kilku dostało - ja też - wodolej napisał wodoleja i wodogłowie w rury wchodzi - rebus - zagadka - eeeeech - Pan Marcin powinien się zastanowić nad tym co tu wpisuje - bo się nad krzyżówką czy trójnikiem fachowcy namęczyli a hydraulika ogólnie poszła w czapę forma i styl - Panie Macinie jak z krainy bez miny - wie Pan gdzie to jest - proszę o wybaczenie - bo zaraz ten wyraz na "rz" padnie i w moim kierunku - parodia - o czemu poezjo musisz współczesnością "rz"... pozdrówko W_A_R

Dormo - czasami to co śpiewne trudno powiedzieć - napisać - a to co wierszem zaśpiewać - może i jest tu mnóstwo mankamentów - ale pieśń do tego mogłaby być niezła pozdrówko W_A_R ps. spróbuję coś - może się uda i jesli autorka pozwoli

wystukaj Piotrze na myszce lub na biurku - może nie roztrzaskasz pozdrówko W_A_R

Piękne - Yourku - forma - styl - treść - nie będę się rozpisywał - masz talent - do ulubionych pozdrówko W_A_R

Grzegorzu - może nie wiem jak to jest - ale w Twoich wierszach bardzo dużo motyli - pozwalasz by czytający kolorował je i chadzał i fruwał z nimi - a tu widzę - zaprowadziłeś nas w uniesieniu w ciemność - do czarnej niewiasty - jakby czarnej wdowy - w pajęczynę - nie wiem czy czarna wdowa potrafii snuć nić - bardzo smutny ten obraz - choć w uniesieniu pozdrówko W_A_R

Panie Sebastianie - tak sobie myślę, że wiersz ten nie jest wysokich lotów, treść bynajmniej zawiera szereg tzw. ukierowywań do wnętrza osoby przedstawionej jednak - tytuł niczego nie sugeruje - myślę, że powinieneś więcej czasu poswięcic na "oznaczanie swej twórczości" bo bagno i treść jakoś do siebie "ni w ząb" - mozna byłoby tylko sama obsesję zostawić - ale wiem, za duzo powiedziałem, najpiekniej brzmi pierwszy wers ...noszę w sobie słabość... - i jest tak daleko od tytułu ... - Panie Sebastianie - Pańska "obsesja" - proszę o wybaczenie - troszkę infantylna - no może i taka jest - jednak czegoś jeszcze brak - wypowiedzi tej słabości, a może tej twarzyczki, a może innego zakończenia ... - to tyle pozdrówko W_A_R ps. łatwo krytykować - trudniej zrozumieć

czasami jest tak, że kobieta w noc wstaje i bezsennymi ustami bez uśmiechu bez słów bez jutra bez siebie - mkabrę odmawia nad mężczyzną - Pan Oyey tego nie rozumie bo mężczyzną jest i jeśliby poetą chciał być to pod fontannę "łeb" (przepraszam - Stachura) a ona musnięciem, powiewem bez szczególnych wymagań odnajdzie swoją drogę - skąd to wiem? eeejjjj - nie będę się przyznawał - duzo musiałbym wydać ze swego zycia pozdrówko W_A_R ps. czemu - tego wiersza bronię? - bo może nie to, że się podoba - ale jeszcze nie wiem (i na tym chyba polega poezja ....)

Panie Marcinie - Pan taki perfekcjonista - myślę - że można byłoby wyrazić to o wiele dosadniej albo nic nie wyrażać - a się czepiać - "w czapę" - nic nie rozumiem z tych Pana zgrzytów - chyba, że sam Pan zgrzytał w ulotności geniuszu dramatycznego - wiersz - posiada oczywiście pewne mankamenty = posiada pewne niedokładności ale cóż mam go bronić skoro kazano jeszcze raz przepisać - Panie Marcinie - wybacz, że do Ciebie Panie - ale ton jaki użyczyłeś swej wypowiedzi jest taki jak te "nagie usta" - można oczywiście się posprzeczać - ale czy wrodzona sugestia poetyckiej braci czyni z nich wilków wyjących o północy???? Współczesny poeta doszukuje się "rebusa" a tu jak "kawa na ławę" - rebus jest na tacce i nieco splamiony cukrem i kawą i wzrokiem geniuszów pijących w "in cafe" poranną czarną - czekających na podmiejski do "skądś do nikąd" a tu jeszcze ten sen platoniczny wprost w oczy - a oczy wolą dymek z czarnej i wróżenie z fusów po małej czarnej w "in cafe" - Panie Marcinie - tak każdy potrafi a ja takie shizy to do bólu i w "czapę" - a tu jest "atu" - rozdano karty pozdrówko W_A_R

nie wiem dlaczego tu nikt niczego nie napisał - wiersz ma w sobie tyle sprytu i upartości, że zwykłemu czytającemu wydałoby się pewnie, ze o bzdurach - więc zabawmy się w tajemnicę, którą odkryłem w "upatości" Pani/Pana Green Silence - forma i styl troszkę kuleją ale już wcześniej napisałem co mogłem w nim jeszcze zauważyć pozdrówko W_A_R

Grzegorzu - wiosna to zabawna sprawa - tylko nie trzeba jej brać na serio - to tylko taki mój wywód i wybacz bo chyba nie do Ciebie - a tak w ogóle to wielkie dzięki za zaglądanie w te oko moje (strony) i za miłe komentarze - Grzegorzu bardzo to jest miłe pozdrówko W_A_R

Dziękuję Seweryno za wejrzenie w tę stronkę jak i za miły komentarz pozdrówko W_A_R

"Wpatrzony w bezdeń światła mógłbym powieki zmrużyć w czas byś poświatą zaszła i mogła dać mi - guzik (...) bym czasem mógł Cię rozpiąć do zycia Cię przywrócić byś mogła wyżej wzrosnąc w noc z nocy - czar obrócić" W_A_R [sub]Tekst był edytowany przez Witold_Adam_Rosołowski dnia 15-03-2004 11:24.[/sub]

Tomku - takie wypłynięcie wiąże się z wielkim ryzykiem - zatopieniem marzeń najczęściej w jakiejś ciemnej głębinie - więc może by odwożyć szkołę marzeń dla tych, któzy chcą tego dokonać, zartuję oczywiście - marny byłby z tego zysk - wiesz - nie każdy podejmuje się tego ryzyka, stojąc na granicy dwóch swiatów - fajnie jest krzyczeć z ideą - lecz nieść ją w dal - to już trudniej pozdrówko W_A_R

Joaxii - gdybym cokolwiek napisał i tak nie zrozumiałabyś (bo wiersz jest cudem pośród innych wierszy - nie obrażając tych innych) - więc krótko bo patrzeć w tę jasność i mrużyć oczy ... - forma i styl i treść skupione w niesamowitej wiązce przekazu - wyczuwał dyfrakcję przechodzące przez szpary myśli - interferencje na rozlanych plamach marzeń i kwantowy rozbiór energii po za wzorami - którz mnie zrozumie - wymądrzyłem się - proszę o wybaczenie - ten wiersz jest wierszem i na cóż go chwalić ... pozdrówko W_A_R

Tomku - ciekawy temat podjąłeś i już Cię można zobaczyć w wierszu - choć mały wątek to stanowi - jesteś - o formie i stylu niech się wersyfikatorzy i krytycy wypowiedzą - ja tylko do treści - jest pełna - ale taka drobna sugestia - budować szalupy z marzeń to każdy potrafi tylko kto nimi wypłynie w dal ... pozdrówko W_A_R

Panie Waldemarze - czytam i czytam i jedno wiem - piękny ten wiersz - i drugie - obym tylko jak ta łyżeczka nie wylądował gdzieś w otchłani pozdrówko W_A_R

Pani Beato - nie mogę zrozumieć choć mówisz wprost pozdrówko W_A_R

docieranie bywa często otoczką wydzielania Ciepła i jeszcze wielu innych czynników - tak więc wiersz Pani Jowity nie wolno traktować w ramach zrozumienia - jest pieśnią kobiety samotnej a może i nie - formą i stylem podąża w krainy intymności - treść przypomina mężczyznom skąd dokąd zmierzają - lecz czy tylko tej płci brzydkiej .... pozdrówko W_A_R

tak sobie dumam - Tomku - przyjaciel to słowo ważne i odważne - tylko zarażać nim ludzi - każdy kto się rano obudzi - niech oddech weźmie i niech odbierze zycia pełnie - eeeechhhh - wymądrzam się - dziękuje że kolejny komentarz napisałeś - przyjacielu jakich niewielu pozdrówko W_A_R

Tomku - o pogrzebie to zdąrzysz jeszcze pomyśleć - tyle przed Tobą jak przed każdym i tak sobie myślę - dałeś czadu w tym wierszu i pewnie gdzieś na jakimś przystanku znów się spotkamy tam już teraz uśmiech rezerwuję dla Ciebie - pomyśl o sobie żywym poetą - bo życie jedno i nikt nie da Ci drugiego jak to juz ktoś mi mówił tu pozdrówko W_A_R

nie umiera Panie Piotrze - tylko więcej smutku w niej lub groteski niż poezji w dzisiejszych czasach - choroba współczesności - ale są lekarze - którzy raczą ją rebusami i zagadkami - że zapomniała swego .. skąd przyszła ... dokąd zmierza - eeechhh - ale to nie o wierszu Pani Seweryny - zastanawiają się wielcy co by tu odkryć w tych czterech zwrotkach - ano chyba tylko Panią Sewerynę lub nadejscie wiosny - więc jesli ktoś nie pamięta ot chocby (nie wiem czy dobry przykład - bo sam w niego nie wierzę) mitu greckiego - o pewnej pani (bez reklamy) i jeszcze chyba Hadesie - jak to raz do roku zstępuje w doliny zapomnienia i powraca - stąd te ... zmysły wymarłe... - stąd - ...słowo pragnienie... - stąd ...wyprostować plecy zgarbione... - interpretacji jest gustem interpretatora - więc zakończę na tym pozdrówko W_A_R ps. jest Pani Seweryno literówka w drugiej zwrotce