natalia

uśmiechem zwycięstwa gnieciesz policzki źrenice powiększasz satysfakcją słuchasz najprzyjemniejszych dźwięków tępienia zębów o kant myśli dumnie rzęsami odpychanego strachu słów gubiących w mroku ciszę i rozlanej bezsilności na podłodze nie swoich

Dziękuję pięknie wszystkim za komentarze. Witku dzięki za radę, a z tej wieży to już zeszłam. Joanno na szczeście już chyba po. Tak Mario, masz rację, wiara i czyn są najlepsze w tym wypadku. Michaś pewnie, że nie każdą książę zechce, ale i księciem może być każdy, zależy dla kogo Druckerku! stęskniłam się za Twoją osobą tutaj, dziękuję za ciepłe słowa Dormo no jak za dobra dzięki za uwagi. Dosłowny...no racja Piotrku i Dormo, ale to było taaak dawno temu...jednak będę już ostrożniejsza w tej kwestii. Klaudiuszu no jak za dużo naraz? choć literek to chyba tak, za dużo. Dzięki śliczne za subiektywną opinię Romku kochany nie wiem co powiedzieć, wiersz jest uroczy! szczególnie dla mnie, bo kocham morze, biorę sobie ten Kamyk do serca, dziękuję pięknie. No tak, nad formą popracuję obiecuję Serdecznie wszystkich pozdrawiam Natalia

A może by tak zaniechać czekania na księcia z bajki? Bo jeśli takiego nie ma a nie zadowolą mnie inni… Energię swą i urodę zaprzedam gdziekolwiek, w końcu to nic takiego kochać za pieniądze. Wyzute z uczuć, szczerości, gryzie sumienie i umysł, lecz cóż mi po uczciwości, gdy wiem, że nie czeka nikt na mnie? Nie mają w sobie odwagi przyjaźniej spojrzeć w mą stronę, czyżbym straszyła głodem ciepła, wyrozumiałości? Nie żebrzę o chłopców względy mam honor swój i dumę, jedynie przyjaźni, miłości tak pragnę i potrzebuję. Nieznane mi jeszcze uczucie zastąpić sztuczną namiastką? Może to rozwiązanie jest lepsze niż w wieży czekanie. Czerwiec 2003

"W pełni sie z nimi zgadzam. Rzeczywiście sama nie czuję tego wiersza" a co to niby znaczy?! to po co i jakim sposobem napisałaś ten wiersz Jano? Jak można coś napisać nie czując go...tym bardziej wiersz! chyba tylko na lekcje polskiego, czy to taki wierszyk na pracę domową? wtedy te słowa zrozumiem. co do samego wiersza czasem przeszkadzały mi w odbiorze poprzestawiane słowa w wersach typu "rozrzucił palety farb wokół" dużo lepiej brzmi przecież "rozrzucił wokół(wkoło) palety barw" przynajmniej takie mam odczucie, ale to chyba pod rymy zmieniane... poza tym przyjemny, malowniczy Serdecznie pozdrawiam Natalia

ok, nie będę udawać, że nie widzę i nie przeczytałam. wrażliwi niech nie czytają czuję się tu niepewnie, zastanawiam się do kogo tu rzeczywiscie pijesz i o co w gruncie rzeczy chodzi. Jak przeczytałam o oyeyu i jego głodujących dzieciach w Afryce oraz o innych wymieniaych tylko z używanych czasem zwrotów to chyba masz na myśli ludzi tu piszących. I to miejsce niby jest owym kiblem? Gdzie każdy dorzuca swoje kupy? Pytam: czemu? Ogólnie uważam pisanie o piszących jako mało twórcze, sama kilka razy tak pisałam i wiem, że to nie jest wielka sztuka, tym bardziej dla Ciebie. Myślę, że są lepsze sposoby wyrażania myśli na temat konkretnie tu piszących ludzi i ich prac, było to robione nie raz (lepiej, gorzej, ale było) i przyznam, że jedynie formą, metaforą, której użyłeś do opisania mnie zaskoczyłeś. odnalazłam tu parę nawiązań do innych utworów literackich trochę znańszych ludzi, może błędnie... w każdym razie wydaje mi się niezłe. wiersz pozostawia wrażenie (może błedne) że nie chce Ci się tu nawet wchodzić, może tylko czasem, bo i tak wiesz, co tu spotkasz. chciałam tu znaleźdź jakiś pozytywny wydźwięk i nie udało mi się... pozdrawiam serdecznie Natalia [sub]Tekst był edytowany przez natalia dnia 28-04-2004 13:02.[/sub]

no no Mirek, ciekawie opisane uczucia peelki, tak sobie dorobiłam do tego wierszyka intepretację i w niej całość wydaje mi się naprawdę dobra i pouczająca. Serdecznie pozdrawiam Natalia

chyba jednak nie zapomniałaś niezwykle przyjemny wierszyk Seweryno, czytając czułam się otoczana lekkim wiosennym wiatrem, ech i ta bzowa miłość... śliczna. Serdecznie pozdrawiam Natalia

bardzo dobry, świenie się czyta, dynamicznie, rewelacyjnie zastosowałaś przeskoki tematyczne, podoba mi się niemal cały ..to niemal, bo tytuł nijaki. W sensie nijak się ma do treści. Serdecznie pozdrawiam Natalia

Witam panów, Michaś cieszę się bardzo, że trafił do Ciebie na piękny dzień Romku założę się, że widywałeś jednak takie grudniowe zachody słońca oglądane przez zachuchaną szybę hmm tę radosną formę to ja miewam tak przeplatanie, ale jak widać radość zawsze wychodzi na wierzch dzięki za uwagę w tym znikło,knęło, pomyślę nad nim. Serdecznie pozdrawiam Natalia

mimo powtórzeń (dusza,łaska) podoba mi się ja go po prostu czuję Seweryno, śliczny w swej wymowie. Serdecznie pozdrawiam Natalia

magiczny bardzo mi się podoba, ale czemu mnie znów ostatnim wersem zaginasz?... widać masz to w zwyczaju...a ja tu zupełnie nie rozumiem skąd się Makbet wziął i jaki tu jego bytności cel... Serdecznie pozdrawiam Natalia

ładnie, może tylko międzyświat mi kuleje, nei wiedzieć czemu, ale reszta tworzy całkiem sympatyczną atmosferkę aha, gdzie tytuł!? na drugi raz nie przeczytam i tyle... jak można tak ogołacać wiersz z tytułu i wystawiać nagusieńki? Serdecznie pozdrawiam Natalia

a gdzie tytuł! czym chcesz zachęcić czytelnika gwiazdkami? takich jest tu wiele wierz mi, domagam się tytułu! a co do wiersza... hmm w sumie wiosennie i lekko, ale "wlewam do nozdrzy" naprawdę nie wygląda subtelnie, może tylko mnie się tak wydaje, reszta ładna, choć wydaje mi isę, że skoro to miniaturka to powtórzenia ją psują, więc zostawiłabym np tak: zielone pąki pękają ze szczęścia na widok słońca a ja ze wzruszenia Serdecznie pozdrawiam Natalia

hmmm przypoina mi mrocznym tematem twórczość pewnego autora, który kiedyś tu publikował... troszkę rwany ten tekst, niektóre powtórzenia myślę zbędne, dwie literówki, ogólnie rozbiłabym na parę strof, bo tak wygląda ciężko i ciężko się czyta. wiersz emocjonalnie mocno pesymistyczny z początku, potem dobry, podnoszący na duchu fragment "Rusz przed siebie, niech spełni się słowo, wypełnij przeznaczenie" i czemuś to zepsuł słowem "NĘDZNE życie"? osobiście jestem bardzo na "nie" jeśli chodzi o tego typu sprawy, przecież każde życie jest coś warte! i z pewnością nie ma nędznych żywotów, przynajmniej nie można tego oceniać dopóki się nie zakończyło czyjeś życie...ale kto zmarłym będzie wypominał, że mieli nędzne życie? aha i jeszcze nie wszędzie jestem przekonana do wersyfkacji, czasem uciełabym lub przedłużyła, ale to raczej kwestia gustu. Serdecznie pozdrawiam i czekam na kolejne wiersze Natalia

ma coś w sobie jeśli można to czepnę się 2 rzeczy... "i nagle" skoro piszesz nagle to i chyba zbędne, przynajmniej tak mi się wydaje, poza tym dalej też masz "i" więc po co je powielać "pamięć poszła w niepamięć"... no naprawdę tragiczne, może "pamięć odeszła" i tyle? ech końcówka świetna o kąpielach we wrzątku, bardzo mi się spodobał ten fragment Serdecznie pozdrawiam Natalia

wydaje mi się, że słówko "moje" jest zbędne w 3 wersie. dalej "odchodząc..." czy nie powinno być w marzenia? hmmmm nie wiem, czy nie za dużo o tym samym piszesz, o tej odległości, jednak mnie częściowo przekonałeś jeszcze tylko jednego się uczepię... "daleką łąką" a może daleka łąka, na dalekiej łące, odległa łąka, czy coś takiego, bo daleką łąką brzmi mi jakoś tak niefartownie, ale to tylko moje zdanie. czekam na kolejne Serdecznie pozdrawiam Natalia

mnie również się podoba a zakończyć byś myślę mogła: "i tak znów przebiegnę ulicę na ukos" resztę można sobie dośpiewać. łamanie zasad dla innych jest czasem niezłą zabawą czasem tylko trzeba uważać.. Serdecznie pozdrawiam Natalia

oj Sewek, jakbyś był przy pisaniu tego wiersza tak komentujesz chodzi mi oczywiście o trafność wyczucia tego uskoku po bursztynowym sercu, dobry w tym jesteś Bardzo się cieszę, że wierszyk wzbudza refleksje Serdecznie pozdrawiam Natalia

hmm ciekawsze zakończenie Mario, czyli np jakie? i kolejna amatorka miśków widzę więcej nas niż możnaby było przypuszczać. Dzięki za opinię, serdecznie pozdrawiam Natalia

hej Coolcie nie chciałam by tekst był zbity a nie mogłam zdecydować się na jakiekolwiek strofy, stąd entery, dzięki śliczne za opinię. Serdecznie pozdrawiam Natalia

Bardzo się cieszę Romku, że spodobał Ci się ten wierszyk. Ramka emocjonalna mówisz, coś w tym jest... a co do dystansu to też nie wiem, czy i gdzie miałby on być. No i miśki taaak to ważna sprawa... pozdrawiam serdecznie Natalia

okryta szorstkim powietrzem oddycha fantazjami wodne oczy milczą wargi kąsa złość zaciska wątłe palce na miśku tulącym łzy ogrzewa nim pierś rozedrganą bursztynowym sercem cierpliwie zamyka powieki czeka na lekki sen w takt wszędobylskich piosenek słodko-romantycznych

a nie no coś Ty! ja harcerzy bardzo lubię i cenię :) ja się do tekstu uprzedziłam tylko...

często zadaję sobie to pytanie... mam nadzieję, że nie za długo :) sympatycznie opisałeś tę tęsnotę i trafnie. Serdecznie pozdrawiam Natalia

hmm a tego Michaś to i ja nie wiem, widocznie nie spodobał mi się, jak sobie wyobraziłam co może zawierać, poza tym to "ja" wydawało mi się, tzn nadal wydaje zbędne.