Espena_Sway

I wołają - nadpływa. Ostrzeżenie coraz dalej, a zielony wieloryb zbliża się; otwierając paszczę połyka fiord. W nim zaczynają życie nasze dzieci, kiedy pewnej nocy odrywasz żebro i wkładasz gdzie pasuje. Następuje pasmo wcieleń wody; pęcznieją płuca i pęcherze, wychodzą bokiem tętnice. Tutaj pijemy tylko morze, czasami niestrawione resztki perfum na bazie ambry. Rorbur powoli kapituluje, wilgotnieje od krwi i śluzu, a przez okna otwarcie nawiedzają nas ryby. W kącie rozkładam się na dziurawym tapczanie niezależnie obok ciebie. I teraz mogą śmiało zaczynać, uczta gotowa. [październik 2007]

tak to widzę :) przepraszam za cięcia pozdrawiam Espena :)

Witaj Bielaczku :) czytam, czytam i jestem peŁna szacunku do wiersza. spójny od początku do końca, nieprzekombinowany. mam tylko jedną sugestię; wyrzucić ostatnią zwrotkę. moim zdaniem końcowe dopowiedzenie niepotrzebne. ale to tylko moje gadanie :P pozdrawiam Łejeczka :*

hmm, dobrze, że caŁkiem nie zamąciŁ ;) pozdrawiam Espena :)

Pancolku, Twoje mrowienie mówi mi wszystko :P. a sŁownictwem możesz zapodawać jakim Ci się podoba :) pozdrawiam wiernego czytelnika Karolcia :)

dziękuję za tak pochlebny komentarz. pozdrawiam również Espena :)

Pancolku, już wyjaśniam "Wolny duch" - to tytuŁ jednego z pierwszych obrazów Emila Nolde. tekst pisany kursywą odnosi się do niego. Seelull - nazwa miejscowości w której malarz umarŁ. a rok, jest datą jego śmierci. pozdrawiam i dzięki za komentarz - Karolcia :)

Oto nadchodzi, jest. Kropla za kroplą zaczyna swój taniec, cały ten bieg - mówią, że dał początek wszystkiemu. Stoję pośród was. Jestem. Horyzontalnie rozgrzebuję ziemię, zapisując niewyraźne charakterystyki. Tak blisko. Pusty wiatr je rozprasza, ostatnim oddechem posyła do środka, na dno czyśćca. Jestem przystojny, tak, z lewej w dodatku prosty, pracowity. Pochwalony zawsze. Wolno drętwieją konczyny. Tutaj pochłaniasz Noldego łapczywie, aż do ostatniej piany. Krzywo wyglądam od prawej, podobno nie potrafię, choć mogę. Sam wyrzut. Śmierć wychodzi szybko, jak miłość, zawsze w tym samym miejscu. Stoi głębokim otworem. [wrzesień 2007]

tak, masz rację. wiadomo - nabrałam dystansu. trochę przemyślałam. dziękuję pozdrawiam Karolina :) ale... mam nadzieję ze tam ten "bez dystansu "zostawiłaś? bo miło czasem wracać... smook gorący!!! zostawiŁam :]. zresztą, dlaczego miaŁabym go usuwać, skoro nawet gniociki-debiuciki są :P

dwa lata temu, to byŁy czasy :P

tak, masz rację. wiadomo - nabrałam dystansu. trochę przemyślałam. dziękuję pozdrawiam Karolina :)

MiŁoszu, wróciŁeś do formy. wiersz krótki, nieprzegadany, dla mnie bez zastrzeżeń. pozdrawiam Karolina :)

Bielaczku, erotycznie i wieloznacznie. zaskakujesz, eksperymentujesz; lubię to, więc + i do ula :) pozdrawiam Łejeczka :)

hehe, masz rację zmieniony i to dość sporo. dzięki za docenienie :P pozdrawiam Karolcia :)

Tomku, dzięki za pomysŁowość i w ogóle poświęcony mi czas :P. sŁuchaj, Twoja propozycja warta przemyślenia, tym bardziej, że wiersz miaŁ już x wersji :]. pozdrawiam Karolcia :)

hehe, wtedy byŁby to inny wiesz ;) dzięki za :) pozdrawiam Espena :)

Pancolku, cieszę się, że jesteś moim staŁym czytelnikiem i tak dzielnie komentujesz poczynania :P. serdecznie Espena :)

Perełko, dzięki za pochwałę. nie ma to jak nostalgia :P pozdrawiam Espena :)

cieszę się, że tak uważasz :) ja chciaŁam przedtem napisać, że ten wiersz, to poprawa starszego tekstu pt. "List wyprostowany [na skrzyżowaniu w Tromso]". dzięki za odwiedziny Jerzy pozdrawiam Karolcia :)

tyle ode mnie. momentami za bardzo rozbudowane, ale po korektach powinno być dobrze. pozdrawiam Espena :)

Drogi Eryku! Za oknem siecze mocniej niż zwykle, pioruny rozdzierają niebo a ja siedzę i wspominam. Zastanawia mnie, czy pamiętasz, jak przeszywaliśmy most, pozostawiając za sobą kilka oprószonych dymem chat? Zdumiewała mnie twoja szczerość, kiedy opowiedziałeś o wypranych z marzeń kołderkach zwisających z ust i tamtej kobiecie. Lateksowy dom. Czy ona wciąż tam mieszka, prostuje pod okiem artysty zarośnięte płótna? A przecież miała zaśpiewać Stairway to heaven wśród niebieskich neonów i wyjechać. Czytam dzienniki; szukam wiadomości o masowych samobójstwach. Burza coraz dalej, jak ja od siebie. Czasami czuję się jak pracocholiczka, całe szczęście zdarzają się niedziele. Są bezbolesne. [czerwiec 2007]

dzięki za pozytywa :) pozdrawiam Espena :)

Gasparku, schlebiasz mi takim komentarzem :P dzięki za wyczajenie literówki, widać, żeś urodzony malarz-ekspresjonista ;) serdeczności Karspena :)

o zdrobnieniach już pisaŁam MiŁoszu, to wiersz osobisty. jeśli chodzi o rym, to jeszcze nad nim podumam i zapewne jakiś zamiennik wpadnie w oko :P. dzięki za caŁoksztaŁt pozdrawiam Karolina :)

Pancolku, rozumiem, różnie się pisze. zapraszam do siebie i proponuję przejść 'na TY' :P pozdrawiam Espena :)