Jego Alter Ego

to ja bardzo dziękuję za komentarz:)

puenta może nie wbija w krzesło ale najrozsądniej podsumowuje podziały...nie widzę tu innej, póki co dzięki za wgląd pozdrawiam

tak wypada pogratulować zagłębienia...uzębienia...a od drugiej to już w ogóle nic nie wypada:) szczególnie od hybrydy...kiedy ja się przyzwyczaję do tych Twoich wierszy? dawno Cię nie czytałam, z tym większą przyjemnością zwłaszcza ta delikatność przy końcu... pozdrawiam /m.

bez nawiasu:) albo chociaż prościej: z kim? bo gdzież to napisane przeca wyżej:))) ładny wiersz, wrócę:) tymczasem pozdrawiam /m.

znak zapytania oznacza też niedowierzanie że być może trzeba będzie...wiersze, dom...ale jak to pisała pewna mądra poetka, nie da się córki na pół...(toteż wynikł trochę niesprawiedliwy podział w ostatnim wersie) no więc trzeba mieć nadzieję że szkwału nie będzie:) pięknie dziękuję za komentarz pozdrawiam /m.

aha, byłabym zapomniała samotne "gdybym" niepotrzebne:)

plus za dwa ostatnie wersy cały wiersz? jest jak pocięty, ta forma mi nie odpowiada, moim zdaniem niszczy odbiór, męczy...a szkoda, bo słowa dobrane starannie i treść prosta i ważna...tylko przez tę formę niespójna. ale może jak poczytam kilka razy to zmienię zdanie:) pozdrawiam /m.

nie zwracamy uwagi na czepialstwo, e tam:) mnie tam nie przeszkadzają małe litery i inne pierdoły wiersz jest idealny sam w sobie (w treści rzecz jasna), niepotrzebne mu ozdobniki pozdrawiam /m.

kocham ten wiersz za trzy ostatnie wersy... i za czekanie bo ja lubię o czekaniu:) tylko bym bardzo chciała więcej o tym berberysie bo nie widzę rozwiązania pierwszego wersu:) zaglądam do reszty Twoich wierszy, coś mi mówi że warto pozdrawiam /m.

wiesz kochanie w tym P mam wrażenie jesteśmy starymi prykami z tymi swoimi morzami:))) znalazłam hasło i wróciłam jako ja:) ale co do wiersza zdania nie zmieniam, jest genialny (w całkowitym odróżnieniu od poprzedniego;)) cium

too much proza in poezja:)) jak dla mnie oczywiście:) ładne to ale przytłaczają mnie te wszystkie niepotrzebne słowa, dałoby się mniej a więcej (treści). treść pojawia się od "ona jest piękniejsza...", a całe naprowadzenie jak dla mnie zbyt ciężkie. plus za piękne momenty, za ciekawe i liryczne zakończenie. zdecydowany minus za tytuł, przekombinowany:)) pozdrawiam! /m.

mówimy o bieli jak o czekaniu a przecież krab wyłuskany ze skał to tylko światło: ani go mniej ani więcej będzie w pół drogi by w porę szkwału na pół podzielić i wiersze i dom? i tylko morze spokojne nie zapowiada dramatu słowa niewzruszone jak kamienie stacjonują na dnie; tymczasem w porcie czułych listów sierpień wisi nad nami powraca czekanie pod porcelaną nieba siedzimy my i ty

jedynym na co dzień widocznym mięśniem zostawiam białe ślady na brzeżkach białych wierszy wieczór ciągnie słońce za horyzont by zrobić z nim to co ty zrobiłeś ze mną wczoraj jak lekka niestrawność trochę bawi trochę smuci ta powtarzalność schyłków a potem zostanie ich wątpliwa uroda brzęki ostatnich filiżanek zaciągnięte żaluzje skromne światło lampki gardzi nim zmierzch i ja i ciemność nawet nie ma nic do powiedzenia

o Boże jakoś tak stawia na baczność, czyta się szybko a tu nagle takie duże O (Boże), wiem, że to będzie istne czepialstwo ciężarnej ale może "mój Boże" ? reszta...hmmm, bez zarzutu:) zdecydowanie trafia pozdr. /m.

Babo serdeczne dzięki:) też pozdrawiam Michale też się stęskniłam.Za orgiem oczywiście, wypadało tu zajrzeć w końcu, miło Cię gościć, dzięki za tak Rachel "ciekawie ujęty temat"...bardzo ciekawy komentarz, ani z niego nie wiem co jest ciekawe, ani czy czytelnik ten temat odczytał:) dzięki tak czy owak, psie oczy zostają, to cecha charakterystyczna, bez nich nie chodziłoby o tego, o kogo chodzi:) Pancuś Fajnie, że wpadłeś:) Martuś czasem szczęście pojawia się dopiero gdy się o czymś (kimś) zapomni, do wyłuskania dla Ciebie: z nim poszłam na całość ciebie dzięki bogu tak łatwo jest zapomnieć ot i cała filozofia:) Tereso czytasz bardzo dobrze:) dzięki za kom, też pozdrawiam! /m.

ja bym zostawiła te zaimki..w tym wierszu akurat jego osobisty charakter dobrze słuzy całosci:)pozdr. ale można napisać "cię, ciebie" a nic to nie zmieni, może tylko list w wiersz...

hm, czytając ten wiersz miałam wrażenie jakbym wzrokiem jak ręką gładziła po szlifowanym drewnie i co jakiś czas trafiała na drzazgi, a one czynią drewno drewnem więc niektóre słowa czynią wiersz wierszem, nadają mu prawdziwość. są wersy, które sobie zabiorę na stałe, cały wiersz bardzo na tak i jedynie "Cię, Ciebie" wielką literą mnie drażni pozdrawiam /m.

ojej, co wam te przecinki przeszkadzają? ja w ogóle nie zwróciłam na nie uwagi podczas czytania, czepianie się dla czepiania... Martuś, dawno mnie nie było tutaj, z resztą mam podobnie, nadmiar szczęścia nie służy wenie:)ale o dziwo Tobie posłużył, chyba trzeba było się na chwilę zatrzymać, wycisnąć z siebie niepokój, chociaż on sam się tworzy gdy wszystko idzie za dobrze, prawda? widać to w wierszu, może się mylę, ale ja to widzę, bo sama tak czasem czuję ale ładnie ubrałaś to w słowa, a najładniej tu: z tej równowagi najprościej jest wytrącić szczęście właśnie to lubię w poezji:) szczerze przyznam, że ostatnio coś nie mogłam się wgryźć w Twoje wiersze, jakby zatrzymały się w martwym dla mnie punkcie, ale ruszyłaś z kopyta i miło było to w końcu zobaczyć na własne oczy, w postaci takiego wiersza. Oby więcej takich, pozdrawiam ciepło:* /m.

układam się na swoim kawałeczku świata jak na poduszce, z nim poszłam na całość; prawda, mam jeszcze w ustach hughesa kilka ostrych nut, smak brandy, nic więcej. bywa, że wciśnięta na palec obietnica onieśmiela, czasem podnieca pewność: w sierpniu dam z siebie wszystko nie będzie miało tych psich oczu, warg, orlego nosa, ciebie dzięki bogu tak łatwo jest zapomnieć dużo łatwiej niż ciągle pamiętać.

wrażenia nie do zastąpienia:) kto tam marudził na puentę? bez jaj, to najmocniejszy fragment tekstu...wiersz ruszył mną na tyle, że pierwszy raz mam ochotę poznać jego powód:) może kiedyś mi opowiesz:) pozdrawiam /m.

to co zaznaczyłam..kaszana, zwłaszcza pierwszy wers problem w tym, że wiem, że Ty to wiesz, ale nie wiem co to tu robi:) kraj, gdzie podobno gramatyka jest trudna gdzie krzykliwe neony maskują historię gdzie często rozmawiamy o nas samych to jedyne co mi się podoba reszta nie tym razem pozdrawiam ciepło m.

to dobrze, że ja tego wcześniej nie widziałam, bo aż mi się śmiać chce jak o tej 'k...' pomyślę:) teraz pointa jest super, tylko reszta jakoś zbyt wzniośle...to by miało sens przy mało wzniosłej poincie, ale teraz pointa jest wzniosła (troszkę) więc resztę powinno się odwznioślić:) a zatem wnoszę (nie wznoszę) o usunięcie 'a' w pierwszym wersie oraz 'bo przecież'. No i lepiej by było napisać 'nie odpowiadać za czyny', jakoś mnie (ale może tylko mnie, w dodatku osobiście) denerwuje w odwrotnej wersji. I będzie good, very good a no i może niepotrzebnie w nawiasie na pointa? dobra dobra idę już, takie tam marudzenia poranne..mdłości... pozdrowionka m.

skoro tak, to cóż ja mogę? trzeba mi zaakceptować wolę poety:) i postarać się wczytać

wracam już kolejny raz i dalej nie bardzo wiem co mam powiedzieć. coś mnie uwiera...niby tak, uniwersalny, ale drażniący w kilku miejscach: pozytywnie - w trzech pierwszych wersach, w parentezie i w wersie "wieczność" definiuje się zbyt długo negatywnie - w piekle, zbawieniu i w dolinie...i ten Los...może jakoś inaczej da się ten wiersz "pogłębić"...jakoś nie mogę podzielić opinii innych czytelników, to jak dobra potrawka ale uporczywie brakuje jakiejś przyprawy pozdrawiam ciepło martyna

dziękuję:) pozdrawiam również i witam przy okazji chyba pierwszy raz u mnie?:)