Ania_Ostrowska

myśli skruszone zwietrzałe od soli i zapominania moszczą nadranne godziny formowania rysów drgnięcie prześniły bez kształtność zakłada że jest punkt odniesienia

Andrzeju, pozwolę sobie nie zgodzić się z Twoją oceną. Zwróciłeś na pewno uwagę, że obrazowanie w wierszu jest celowo oparte na schemacie zmysłów; 1) dotyk "miękkie jak.. 2) słuch "dźwięczne niczym.. 3) powonienie "pachnące pastą... 4) wzrok "urody tak szczodrej że.. 5) smak - "o smaku tak wyrazistym że.. Wydaje mi sie zatem, że powtórzenia/przypomnienia nie wystepują. Pozdrawiam - Ania PS. Przepraszam Pana za nieuprawnione 'tykanie"; dopiero jak przejrzałam więcej komentarzy zorientowałam się, że tutaj bezpośreniość nie jest powszechna

Witaj, Babo :) bardzo wyraźnie ten wiersz do mnie zagadał. Niedawno czytałam opowiadanie Annie Proulx pt. "Dobry mąż i ojciec" (ze zbioru "Dobrze jest, jak jest"), gdzie rzecz się dzieje w tzw. Domu Spokojnej Starości; zwłaszcza ostatnia strofa jest jak żywcem wyjęta z tamtej opowieści. Bardzo podoba mi się określenie "sieroctwo oddechu", ze wzgledu na swoją pojemność. Natomiat gdybym miała się czepiać, to nadmiarowe wydaje mi się słowo "patyną". Pozdrawiam :)

Dziękuję Magda, ale tym razem z Twojej propozycji nie skorzystam bo: 1) "urwipołeć" ma dla mnie silniejsze zabarwienie emocjonalne niż "urwis", 2) przymierzyłam się do usunięcia dwóch "tak" i wydaje mi się, że bez nich tekst się schładza, staje się monotonny (lub - jak ktoś może powiedzieć - bardziej jeszcze monotonny). Ponadto usunięcie "tak" sprawia, że traci sens forma gramatyczna dalszej części tej strofy, więc musiałabym całą przebudować. Pozdrawiam serdecznie :)

cześć Konrad :) próbuję różnych proporcji, w końcu kiedyś przecież musi się udać

"Ziemiste" kojarzy się z kolorem, a jednak ma jeszcze inne znaczenie. Zawierające ziemię, zrobione z ziemi, ziemne. Pozdrawiam Krzysiek tak, oczywiście masz rację, tyle że to rzadko używane znaczenie. I pomyśleć tylko, jak łatwo można dostać etykietkę :)

zielonooka Rózia z Mysiadła przymiotów ciała wiele posiadła starczy za wiano lecz w głowie siano rozumu dziewczyna nie pojadła!

dzięki :)

dziękuję :)

być może masz rację, ale zaufanie do czytelnika; że całkiem nie przeinaczy intencji przychodzi chyba z czasem; kto wie, może to jeden z mierników wychodzenia z grafomaństwa? dziękuje Mariuszu, pozdrawiam :)

powtórzone "z"; pierwsze może na "w"?

coś mi zgrzytnęło w wersie "mogę tak zrobić bo sama jestem Jamalem", ale nie potrafię uchwycić - co, ani jakie brzmienie byłoby gladsze. Pomyślę jeszcze i wócę :) pozdrawiam Magdo :)

pierwsza strofa wydaje mi się niezłym materiałem na odrębną miniaturę, bo daje możliwość różnych obrazów, ale pozostałe dwie zbyt wyraźnie ukierunkowują odbiór. Pozdrawiam - Ania

do tego, co już wcześniej, dodam jeszcze, że zaciekawiającym połączeniem jest "ziemista rzeczywistość"; gdy szukam w pamięci innych przykładów, uparcie podstawia sie tylko "cera" i pokrewne. Pozdrawiam Krzychu - Ania

a wiesz, zaskoczyłeś mnie; dotychczas byłam święcie przekonana, że tak. A teraz patrzę, czytam, i okazuje się, że wcale nie. Zaraz wywalę. Dziękuję :)

znaczy - nic się nie zmieniło. dzięki

ech, warto było pobyć marnotrawną żeby usłyszeć takie ciepłe słowa na powitanie :) co do rozrzedzenia drugiej - muszę się zastanowić, bez pochopnych decyzji, mnie taki układ pasował, z imitującą formą, ale może to kwestia przyzwyczajenia. Wielkie dzięki, i też pozdrawiam - Ania

miękkie jak kędziory urwipołcia z sadzą na buzi dźwięczne niczym śmiech pani od śpiewu pachnące pastą do podłóg i macierzanką na stryszku urody tak szczodrej o smaku tak wyrazistym że sama myśl o was skrzy się jeszcze w gęstniejącym cieniu nie moje nie twoje nie moje nie nasze

Ależ, oczywiście...:-) Minimalizm lubię gdy zerkam na wskazówkę wagi. Wierszyki niekoniecznie muszą się go trzymać. No, chyba, że wiersz to kawałek faktury do zapłacenia;-))) A ja sobie giczołami...:-) Miło mi Cię widzieć i czytać tu wreszcie. Pokaż coś swojego, co widzę gdzie indziej... E. zależy, co rozumieć przez minimalizm, obawiam się, że ja się swojego już nie wyzbędę :) witaj; i mnie miło, próbowałam coś pokazac tutaj, ale mnie nie wpuściło, więc pokornie wycofałam się do poczatkujących. Ale się tutaj pozmieniało, chodzę i kręcę głową z zadziwienia

zainteresował mnie mężczyzna w cytrynowych spodniach mam pięćdziesiąt trzy lata czy to nie dziwne pan pisze wiersze spytałam pilnując by wzrok nie ślizgał się w dół odparł nie proszę pani składam chyba układam sprostowałam odruchowo nim musnął śmiech cytrusowo świeży jakżeby inaczej czy to nie dziwne pani pracuje w oświacie podjął swobodnie nie skądże w finansach pomówmy o wierszeniu a te spodnie prawda spodnie do frontu proszę się odwrócić

czy jesteś pewna, że "nią" jest konieczne?

choć Rózia panienka z Chrubieszowa z obcych języków nie zna ni słowa na dźwięk "dolce vita' uśmiechem rozkwita wszak to ciał najcenniejsza rozmowa!

Nad Obem Iwan stęknął, niebożę - Chłopy! Niech no mi który pomoże! Baba lezie wspak To i chuci brak Wódka stoi. Zagrychę dołożę!

Dziękuję, teraz poszło bez problemów

próbowałam, ale nic z tego, bez adresu z mojego konta nie da się zrobić przelewu. Może mogłabym dostać adres na p.w.? Pozdrawiam - Ania