teresa943

wiesz, Judytko? zastanowiłam się "dla kogo piszę" - bardzo subtelnie nakreśliłaś nie dopowiadając. podoba mi się :) cieplutko pozdrawiam - Krysia

wyczuwam w tym wierszu "drugie" (znacznie głębsze) dno i dlatego jestem na tak - bardzo ciekawie i niezwykle subtelnie ukazałeś relacje pojednania. podoba mi się także tytuł - rzeczywiście pierwszy krok wymaga odwagi ale potem już o wiele łatwiej. Serdecznie Cię pozdrawiam, Zbyszku :))))) Krysia ps Szkoda, że tak rzadko tu bywasz :)

Cieszę się, Dawidzie, że znalazłeś coś ulubionego :) Dziękuję za "tak". Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Zgadłaś, lubię się delektować kolorami a dokoła aż się od nich mieni :), bo życie to nie tylko kłody pod nogi ale także ogrom radości na każdym kroku, tylko trzeba mieć "otwarte" oczy a wtedy nawet zwykłe przedmioty mogą inspirować :)) Dziękuję Grażynko. :)) Cieplutko pozdrawiam - Krysia

Ela, takich to u mnie "dostatek" :) a te inne to tak, żeby było inaczej :) cieszę się, że sobie coś wybrałaś :) dziękuje i cieplutko pozdrawiam - Krysia. Buziak!

ale wyliczanka niedozwolonych! ale co mi tam :) nie wyobrażam sobie liryki (a tym bardziej miłosnej, bez tych jakże ludzkich słów) - jestem "dziwoląg" i niech tak zaostanie :) a Tobie, kochana Madziuś, dziękuję za "brawo, Kryśka" - to dla mnie więcej znaczy niż jakieś tam punkty :) ciepluśko pozdrawiam :-) Krycha

Aniu, bardzo miło mi się z Tobą przechadza po nadziei :)) Dzięki za "wielki podobaś". :))) Pozdrawiam słonecznie - Krysia

uwielbiam purpurę postronni szufladkują barwy według sezonów o zmierzchu przystoi szarzyzna samotny chłód czarnej nocy to norma populacji (jestem paranormalna) kocham gorący piasek pieszczoty wieczorną bryzą w tysiącu pożądań wsysam nadzieję wersami wciąż żyję trzepotem budzę ptaki igram śmiechem na lotni niedługo rozkołyszę lato podaruj mi kwiecistość szalonych impresji niech mówią co chcą

pokuszę się o subiektywną interpretację - dla mnie jest to wiersz o konflikcie w związku, który doszedł do zenitu, co sugeruje tytuł. zabrakło bliskości, która jest spoiwem. wiersz jest "ulaniem" żalu kogoś, kto jest uwikłany w sytuację, zdaje się, bez wyjścia. pragnę dodać, że czasami los płata "dobre" figle i zaskakakuje niemożliwym. tego życzyłabym Peelowi :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

to, że umiesz sarkastycznie przedstawiać realne życie, Rafał, tego nie można Ci odmówić tzn. "po Twojemu" i dobrze :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

jeśli mogę, to sugerowałabym Warsztat, ale to tylko koleżeńska rada życzę powodzenia i serdecznie pozdrawiam - Krysia

kojarzy mi się z życiem pod jednym dachem dwojga "rozdwojonych". "koty" to mogą być stałe pretensje o byle co - "nigdy nie wiadomo skąd przychodzą". "śpią nawet w pudełku zapałek" - bardzo wymowna metafora (sytuacyjna). dobry wiersz o prawdziwym życiu, które się jakoś tak ..."zwichnęło" serdecznie pozdrawiam, Dawidzie - Krysia

wiem, że nie Twoja forma ale cieszę się, że zaglądasz dziękuję serdecznie pozdrawiam, Jacku :) Krysia

Cieszę się, że "zrozumiały"i że podoba się. Dziękuję za komentarz. :)) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

(...) zawiedziony nie umiem zatrzymać w płucach lekkości lasów nie wyciętą część zapomnianą chętnie bym przygarnął na dłużej niż spacer w tę i z powrotem to brzmi jak rozpaczliwe, choć nieme, wołanie czegoś (kogoś?), co (kto?) kiedyś było (był) wparciem, otuchą i ciepłem - zamknięcie się w sobie to życie pomiędzy "wdechem i wydechem", psychiczny stan "duszenia się" wiersz poruszający do tego stopnia, że budzi ludzki odruch - chciałoby się przytulić Peela i "nakarmić" sercem :) ciepło pozdrawiam, Tomku - Krysia

Ale marzenia, nasze marzenia Czas zawsze tęczą maluje. tak. człowiek marzył i marzyć będzie. dopóki są marzenia, świat będzie się zmieniał. na tym opiera się postęp. przeczytałam z przyjemnością :) Krysia

och, wiem, co to "być na oku", nawet, gdy nie widzę powodu :) uśmiechnęłam się...ciekawie to zaobserwowałaś - kto "odstaje" od "szablonu", ten dostaje miano "dziwoląga" :) serdecznie pozdrawiam Lo :) Krysia

Jacku, masz prawdziwe poczucie humoru i ten "bez" taki wieloznaczny:)))) zaglądam tu już drugi raz, fajnie! serdecznie pozdrawiam :) Krysia

Oxyvio, zinterpretowałaś "na ostro" i bardzo dobrze. każde odczucie Czytelnika jest dla mnie b.cenne. wprawdzie niezupełnie "to" było w moim zamyśle ale...zgadzam się z Tobą, bywa tak jak piszesz. jednak wiersz zachęca do "pozostania sobą" wbrew i pomimo takiej czy innej opinii...z nadzieją, że ... ale o tym wiersz:-) dziękuję i cieplutko pozdrawiam :)) Krysia

może krytyczny, a może dopingujący "tych romantycznych"? i tak i tak - dobrze :) cieszę się, że są różne interpretacje. dziękuję, Januszu :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

tak. jest tu jakiś podział, ale wytworzony przez zbytnią interesowność "dociekliwych". czy kogoś oskarża? nie. raczej gości tu pobłażliwość z nadzieją, że i "tamci" odnajdą smak radości we własnym życiu. czytałam Twój wiersz, Oxy. powtórzę się: bardzo "misie" ta poetycka ziemia:) cieplutko pozdrawiam - Krysia

zgadzam się. jeść trzeba, ale żeby delektować się do szaleństwa w duchu, trzeba "urodzić się" poetą/ką i iść "na całość" :) dziękuję Grażynko :))))) cieplutko pozdrawiam buziakiem - Krysia

Ela, cieszę się, że znalazłaś w wierszu coś dla siebie, coś, co "wyjęłam Ci z ust i myśli". Bardzo dziękuję, że chcesz mnie czytać. :))) Cieplutko pozdrawiam - Krysia

"dobranoc, mówię, i dopiero wtedy zaczyna się rozmowa na dwa księżyce. rozwija partyturę pytań. więc jednak mnie kochasz – nie dopowiadam. pomyłka - nie odpowiadasz, bo po co. jesteś mądrą dziewczynką." wspólne "oddzielne" spanie - rozmowa na dwa księżyce ech, jak ja to rozumiem. cieplutko pozdrawiam - Krysia

nie wszystko można poznać zmysłami. są "sprawy" ponadzmysłowe i te najlepiej "zanurzać" w wiarę - łatwiej uśmierzyć to wszystko, co tak bardzo boli. Elu, serdecznie pozdrawiam :))) Krysia