teresa943

skrupulatnie podajesz arszenik w obelgach narasta gęstość przemoc dręczy napięte struny powróćmy do meritum po co komu przebrzmiałe echa rozbitych skorup nie posklejamy rozdzielmy resztę przyzwoitości na do widzenia otwartą dłonią bez zgrzytów

"te" słowa są jak dobra przyprawa, bez nich nawet najlepszy "kąsek" traci smak dziękuję Jacku :-) serdecznie pozdrawiam - Krysia

czekam aż zerwiesz się ze smyczy ja druga właściwie tu jest wszystko, łącznie z tytułem. poprzedzający tekst stwarza klimat. ciekawy wiersz, bo tak do końca nie wiadomo, kto jest "suką"...ta piersza czy ta druga? serdecznie pozdrawiam, Vica :) Krysia

i o to chodzi :) dzięki serdecznie pozdrawiam - Krysia

tak po męsku - "po gębie" i zaraz można swobodniej oddychać :) pozdrawiam, Pablo - Krysia

Jacku, tak właśnie wygląda "odnowa" ale widzę też odnowę formy :) a "dziesięciostrunowa gitara" SUPER! bardzo "misie" ciepło pozdrawiam :-) Krysia

brzmi bardzo tajemniczo ale to pozwala zanurzyć się we własne "zakamarki" cieplutko pozdrawiam Lo :)) Krysia

Dziękuję serdecznie Krysiu, i dla kogo- Ty? J. ja? jednak chyba dla człowieka. tak wielu ludzi potrzebuje otuchy :) po prostu dzielę się tym, co mam we wnętrzu - "darmo otrzymałam, więc darmo daję" :) tylko tyle a może aż tyle? nie mnie to oceniać. ściskam serdecznie, Judytko :) Krysia

Wiechu, dawno Cię nie było! Witaj! Cieszę się, że znajdujesz w moich wierszach okazję do myślenia. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawiam - Krysia Witaj Krystyna :) A tak, bywam tutaj od czasu do czasu! Zajrzę jeszcze nieraz, a zwłaszcza do ciebie, aby pomyśleć :-))) Pozdrowienia, Wiechu a więc ...serdecznie zapraszam do zakątka dumania :))) pozdrawiam ciepło - Krysia

Marcinie, brzmi niezbyt fajnie (rytm i rym). jak dla mnie wiersz "przegadany" na siłę, ale to Twój wiersz a tu nie warsztat, więc ...zmykam bez "mieszania". życzę powodzenia :) pozdrawiam - Krysia

kojarzy mi się "personalnie" z pewnym wydarzeniem, ale sza... może to tylko moja wyobraźnia? serdecznie pozdrawiam, Rafale :) Krysia

bardzo wymowny tytuł "od niechcenia". wszystko już tak dokuczyło, że zrobiło się wszystko jedno, stąd i wszystko jest ok kiedy jestem tu i krwawię razem z Tobą apatia, zniechęcenie, załamanie i pewnie "krwawiąca" samotność razem z Tobą a może właśnie dlatego ok, że jednak "razem"??? serdecznie pozdrawiam - Krysia

hmm..."jutro" zawsze tajemnicą. choć tyle sobie obiecujemy, tak naprawdę nikt z nas nie wie, czy "jutro" się wybudzi z "żółtej galaretki" forma wiersza i wielość powtórzeń (na siłę) mnie nie zachwyca, ale to Twój wiersz :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

racja! wspomnienia są "trudnopalne" serdecznie pozdrawiam, Aniu :)) Krysia

Aniu, widzę troszkę inaczej to "beznas". jest tu ogrom smutku. niby jest miłość ale ...czyżby dzieliła odległość? tak czy siak - przepiękny wiersz :))))) aha, i jeszcze super tytuł - "dosypuj mnie" to jakby "podtrzymuj, podsycaj, dodawaj do siebie" cieplutko pozdrawiam - Krysia

ta łza to perła oprawiona w diament oszlifowana ciszą nie roztrwoń Twój wiersz, Wiechu, inspiruje :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

Wiechu, dawno Cię nie było! Witaj! Cieszę się, że znajdujesz w moich wierszach okazję do myślenia. Dziękuję. :)) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

"lipa" i "zielona larwa" - ale sprytne! i nieco "zjadliwe" - warto poruszyć korę mózgową, bo jest nad czym pomyśleć dobre to! :) cieplutko pozdrawiam, Elu :-) Krysia

no, no, "rozmiałczała się" ta samotność aż mi jej żal i ...dobrze ją/jego rozumiem podobasie :) serdeczności Babo Zja... Krysia

dla mnie jest to wiersz o duchowej samotności człowieka, niekoniecznie starego. wyobcowanie nie pozwala wyjść "z siebie" a pragnienie kogoś bliskiego wciąż silne, wciąż domaga się tego, co takie ludzkie coraz mocniej boli poczucie żebrania o skrawek własnej ziemi z własną kobietą wytrzeć o pościel skażenie od zewnątrz przyniesione no i zakończenie - puenta w pigułce! super! Tomku, piszesz takie głębokie (psychologiczne) wiersze. można je interpretować na wiele sposobów, ponieważ zawierają bogactwo ludzkich emocji. :) pozdrawiam ciepło - Krysia

Znów taki ciepły,ładny, malowany liryką. Rozkochaj w sobie poranek i kwiecistą szatę włóż te stokrotki i rumianek i te maki pośród zbóż. Serdeczności:))) Bolku, zawsze wzruszasz mnie komentarzem. na poczekaniu "gadasz" wierszem a ja to uwielbiam. prawda, że życie jest piękniejsze, gdy dostrzega się wokół piękno i potrafi nim zachwycać? Ty potrafisz :) dzięki serdeczne. :-) miłego dnia - Krysia

Andrzejku, jak zaciekawił to dobrze :) Dziękuję. :-) Serdecznie pozdrawiam - Krysia

Dobrze czytasz :) tu potrzebny tzw. szósty zmysł...hehe "jestem paranormalna":) Dziękuję Biała Lo... :))) Cieplutkie pozdrówki - Krysia

wiesz, Judytko? zastanowiłam się "dla kogo piszę" - bardzo subtelnie nakreśliłaś nie dopowiadając. podoba mi się :) cieplutko pozdrawiam - Krysia

wyczuwam w tym wierszu "drugie" (znacznie głębsze) dno i dlatego jestem na tak - bardzo ciekawie i niezwykle subtelnie ukazałeś relacje pojednania. podoba mi się także tytuł - rzeczywiście pierwszy krok wymaga odwagi ale potem już o wiele łatwiej. Serdecznie Cię pozdrawiam, Zbyszku :))))) Krysia ps Szkoda, że tak rzadko tu bywasz :)