teresa943

Elu, masz rację. dorosłym najtrudniej "być sobą" zawsze i wszędzie, bo "co powiedzą inni", więc stosujemy "zamordyzm" na sobie... dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

dzięki za podobanie :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

po tych wszystkich "achach" powiem tylko: CUDEŃKO! :))) serdecznie pozdrawiam zgraną "spółkę" - Krysia

niezależnie od aury pod wozem na wozie w szponach sępa pluń w ślepia zszarganej doli do lamusa hamletyzm nie jesteś kamikadze nikt nie jest doskonały przebacz sobie wyjdź z zaklętego kręgu prostotą dziecka przymierz innowację pomogę wgrać rekwizyty

raz gorzko kwaśne cytryny innym razem słodkie pomarańcze trzeba nam każdy owoc "teraz" przymować jako niepowtarzalny Bolku, serdecznie dziękuję i pozdrawiam :)) Krysia

i dlatego się rozumiemy :) dziękuję, Aniu :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

Tomku, dziękuję, że znalazłeś w tym wierszu, coś, co "wolisz" ale i resztę "trawisz":) wiesz? bez radosnych nut, choćby były tylko w głębi, nie potrafiłabym żyć, więc i w wierszach nie da się tego ukryć :) cieszę się, że to wychwyciłeś :) dziękuję i pozdrawiam - Krysia

Jestem wzruszona, że zechciałaś mieć ten wiersz "pod własną lampą", dziękuję, Aniu:))))) cieplutko pozdrawiam - Krysia

Elu, bardzo plastycznie opisałaś swoją "wizję"... wystarczy ciut wyobraźni i obraz gotowy :) dziękuję :) Buziaki! Krysia

właśnie tak dziękuję, Jacku serdecznie pozdrawiam :)) Krysia

dziękuję, Judytko :))) cieplutko pozdrawiam - Krysia

Emm, cieszę się, że rozumiesz. dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

masz rację. ona tak czy siak gotowa spalić się "teraz". dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam Lo - Krysia

Oxyvio, cieszę się, że tak szeroko interpretujesz - to jest pomysł, ale w tym wierszu akurat "ona" i "teraz" odgrywają dużą rolę. troszkę szerzej wyjaśniłam wyżej. dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

ale dzisiaj cieszmy się chwilą, pomimo ceny jaką przyjdzie zapłacić jutro...tak odebrałam twój wiersz...podoba mi się:) pozdrawiam no i właśnie, Elizo, najważniejsze jest teraz dziękuję :)) serdecznie pozdrawiam - Krysia

witaj Macieju:) cieszę się, że zainteresowałeś się wierszem. jeśli chodzi o niedosyt to tylko podpowiem, że wystarczy połączyć zakończenie z tytułem a zrobi się "nieco jaśniej". dla ułatwienia wyróżniłam kursywą zaakcentowane słowo. bardzo lubię "subiektywne marudzenia" :) dziękuję serdecznie pozdrawiam - Krysia

skąpa doza marcepanów w sennych sreberkach zwodzi powrotem słońca ale przez okno widać tylko siność zakurzone szyby jeszcze marzą lecz roje myśli kraczą złowrogo gdy zza firanki zielony strzępek dotąd wierzy naiwna ćma opala skrzydła ale dopóki czuje światło leci na oślep nieważne czy po niej zapłaczesz ona teraz kocha

zaglądam tu już któryś tam raz. odnoszę wrażenie jakbym z Peelem przemierzała życie (gdzieś tam w głębi swoje własne) i tu zatrzymuję się na dłuższą zadumę poranki przemknęły ukradkiem. przeszedłeś grę upokorzony, czy zwycięski czas niepostrzeżenie cię odmierzył myślisz czy jeszcze będzie kolejny level a po nim następny… prawdę mówiąc nie lubię długich wierszy ale ten uważam za wyjątkowy, więc zostaw go w takim "stanie" jak jest:) cieplutko pozdrawiam, Grażynko - Krysia

głęboki sens w tym mini, Judytko - wszystko, co trudne, choć wartościowe, często budzi niechęć, kiedy człowiek nastawia się na łatwiznę. przypomniały mi się słowa piosenki "gorzki lek najlepiej leczy". i to jest prawda. cieplutko pozdrawiam :)) Krysia

niechaj niebo skrapia ziemię i nawadnia drzew korzenie ty zaś rozpal w sobie słońce byś zachował radość dziecka serdecznie pozdrawiam :)) Krysia

otóż to! wciąż wierzyć, że "chcieć to móc" i do przodu! dziękuję Jacku :) serdecznie pozdrawiam - Krysia

muzie oddać ludzkie troski niech przełoży je na wersy tak nadziejnie tak radośnie by w sens życia ktoś uwierzył dziękuję Bolku i ciepło pozdrawiam :-) Krysia

dziękuję Tomku za "takie" wczytanie się w to, co piszę. to bardzo buduje i zachęca:) serdecznie pozdrawiam - Krysia

powiem krotko: najwymowniejsza jest tu "sielanka" i nie przypadkowo ją powtarzasz...jakby z przekąsem, czego wyrazem jest tytuł - "konfesjonał" kojarzy się ze spowiedzią - tu jest "spowiedź" z życia (pożycia???), chyba, że poszłam nie tym tropem... oczywiście wiersz "podobasie" :) cieplutko pozdrawiam - Krysia

właśnie tędy droga - chcieć i czuć to móc! dziękuję, Grażynko :)) cieplutko z buziakiem - Krysia