teresa943

promieniami mansardowego światła mieszał barwy na palecie zachwytem przetykał wzory dobierał z rozmysłem nanosił na płótno rozpięte na sztalugach pociągał pędzlem ze smakiem czarował tęczowe obrazy poetyckie dusze odkrywały ich piękno

Masz rację Adamie. Jedni się cieszą, inni płaczą. Takie jest życie. A życie to codzienność. Dziękuję i pozdrawiam -teresa

Tak jak myślisz też mogłby być, choć niezupełnie... Nie chcę do końca zdradzać zamiaru autora, aby nie odbierać satysfakcji czytelnikom. A z tym, że smutno, zgadzam się. Cieszy, że pochyliłeś się jeszcze raz. Dzięki. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Poczytałam jeszcze, więc coś w sobie ma skoro przyciagnął. Peel relacjonuje bardzo delikatnie i z uczuciem swoje spostrzeżenia: śmierć zabrała matkę cicho jak tchnienie, ale matczyna troska o dzieci jest zawsze, jakby jej duch unosił się nad nimi... tak niepozorna jak wcale a bez niej niewiele Matkę rzadko zdarza się przez kogokolwiek zastąpić. To tak po mojemu. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Robercie, nie mam nic przeciwko imprezom. Nie ma tu negacji balangi. Chodzi o coś innego. Ta dziewczyna też była młoda...pewnie uwielbiała taniec i imprezy, tu zacytuję twoje słowa ...jeżeli są dobre i w dobrym guście No cóż, tym razem karioka... dalej pozostawiam swobodę interpretacji czytelnikowi. Dziękuję, że podoba ci się wiersz. Spąsowiałam, że nie masz do czego się przyczepić. Przyznam, że miło usłyszeć. Przekaz? Jeśli znajdziesz chwilkę, spróbuj się wczytać. Jeśli pozostanie nadal "średnio", też nie najgorzej. Dziękuję :) Serdecznie pozdrawiam -teresa

Angie, nic tu nie ma o śmierci ani o zasypianiu. Peelka raczej będzie dalej żyła z dźwiękami karioki, której pewnie nigdy nie zapomni. (Karioka to południowoamerykańska odmiana fokstrota charakteryzująca się bardzo skocznym rytmem). Dlaczego? To już pozostawiam czytelnikowi. Cieszę się, że wiersz się podobał. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam -teresa

wyobraźnia się kurczy w zmaganiach ze słowem jest za mała wobec wszechrzeczy cieplutkie pozdrówko -teresa

Dziękuję Marlett. Na szczęście już ich nie ma. Problem społeczny jest. Serdecznie pozdrawiam -teresa

"idę, gdzie idę..." życzę, obyś dotarła do właściwego celu... sory, byłoby nieźle, gdyby nie te rymy, wydają się, w moim odczuciu, takie na siłę serdecznie i ciepło pozdrawiam -teresa

Peelka rozmyśla nad życiem w bezsenną noc. Dostrzega nieubłagany upływ czasu. Choć wierzy w istnienie piekła (wyrzuty sumienia), jednak wciąż powracają radosne chwile, które jakoby zasłaniają piekielny ogień tak skutecznie, że nawet sumienie wydaje się czyste... No i ta pointa rewelacyjna niepokorni recydywiści smarkate recydywistki a puenta jak ucięty warkocz Bardzo ładny wierz, Angie. Serdecznie pozdrawiam -teresa

maj oddechem jest Dionizosa leżącego w szczyrach i makach a ja jego ekstazą senną zapatrzoną w amforę słońca Widać, że Autor ma zainteresowania botaniczne. Wiersz bardzo mi się podoba - jest obrazowy; każda zwrotka odkrywa kolejny obraz, jakby peel spacerując podziwiał piękno przyrody i relacjonował; na końcu odnosi się siebie jako do maleńkiej cząstki cudownej przyrody (stworzenia). Tak mi się skojarzyło. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Marusiu, cieszy, że się podoba. Już poprawione. Dziękuję. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Dziękuję, że się podoba (wiersz nie balanga), dobrze odczytujesz, miało być "sięgał" bez "y", pomyłka, zaraz poprawię. Serdeczności cały bukiet -teresa

I nadal ujmujący za serce. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Pamiętam z W. Bardzo mi się podoba zaduma (nad przemijaniem) i spokój (zgdoda na nieuchronność?). Tak ja to odbieram. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Dlaczego peel nie?;] pzdr Sory, małe sprostowanie. Myślę, że peel już mi wybaczył. Pochodziłam sobie z pointą, pogawędziłam z peelem i inaczej teraz go widzę. Przypadł mi w całości. Umie przyciągać myśli, a to plus. Serdecznie pozdrawiam -teresa

Ważne, żeby czytelnik zapamiętał, dla wiersza i dla Autora :) serdecznie pozdrawiam -teresa

dziękuję pozdrawiam serdecznie -teresa

zza ściany dobiegały żywiołowe dźwięki raz po raz strzelały śmiechowe petardy na balkonie przyparta do pelargonii piszczała dziewczyna w głębi gwar zakrapianej biesiady piął się po murze bluszczem zasilonym trawką oplatał wężowo dusił krzyk rozdzierający salwami toastów na zdrowie w bloku za szczelnością okien spała obojętność ze strachu kuliła się odarta ze wszystkiego na stole rosła temperatura w rytmie muzyki wirował sufit bezradny pokój sięgał zenitu nad ranem ucichło dla niej wciąż w uszach szlała karioka

rzeźba zawoła sama. rzeźbiarz to ma dobrze, kiedy umrą godziny, ramion czekanie... ma chociaż rzeźbę. :) serdecznie pozdrawiam -teresa

wiersz jak najbardziej, Peel nie... pozdrawiam -teresa

po prostu bądź warto o tym pamiętać serdecznie pozdrawiam -teresa

wylane żale, dobrze potem przychodzi ulga pozdrawiam -teresa

kto umie marzyć, temu wiele się spełnia, trochę już wiem na ten temat; podoba mi się, taka odskocznia do normalności... serdecznie pozdrawiam -teresa

za pierwszą częścią tekstu podpisuję się obiema rękoma, choć szkarłat sam w sobie jast rozpalony, nie trzeba mu pomocy, wzmocnienia wyrazowego...potem żonaty amor i nieszczęsny pociąg...mam nadzieję, że to blef/bluf, żart żartem, ale uśmiecham się grzecznościowo...pozdrawiam, b.podobają się wyrojone osy, są takie pojedyncze, wyraziste, chce się ich kolorów.... hmm...wiem, szkarłat jest rozpalony czyli intensywny, ale tu chodzi o przyczynę (spojrzenie sprawcą rozpalenia - wywołanie szkarłatnego rumieńca u zawstydzonej dziewczyny)...potem...właśnie okazało się, że wcale nie był żonaty (blef) i pociąg - tu wiele znaczeń; nota bene historia autentyczna, hehe... a osy...słowa mogą być podobnie wyraziste i brzęczące... dzięki za uśmiech nawet "grzecznościowy" serdecznie pozdrawiam -teresa