teresa943

i wtedy całość byłaby tak: gdy chmurne niebo wicher gwałtowny pochłonie radość i gromy schowasz mnie w sobie bardzo głęboko uśmiech zasłoni i zaraz mailem pociechę wyśle splecie garść wonnych marzeń razem zgubimy sobotę w białej pościeli nocka dotrwa aż do niedzieli pozdrawiam śmiejąco;)) Uśmiecham się :)) "nie byłbym sobą, gdybym jednak czegoś tam nie znalazł..." i znalazłeś :)) Nawet fajnie wyglądają Twoje propozycje...i całkiem logiczne (szczególnie w ostatnim wersie...hehe); nad końcówką jeszcze się zastanowię. Dziekuję za pozytywną ocenę wiersza. :))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna.

Chyba masz rację, co do gniazda...zastanowię się. Dziękuję za pozytywną ocenę. :)) Serdecznie pozdrawiam.

Ciekawe spostrzeżenie. Kominek...hmm...mam nadzieję, że będzie :)), choć chleb i te konary zapowiadają ciepło, więc pewnie i tak warto zostać... Dziekuję. :)))) Serdecznie pozdrawiam -Krysia.

dni odcina kalendarz porywa kolejne wieczory i noce coraz bledsze pod bezsenną kołdrą zziębnięte pisklę sieroce w pustym gnieździe na swoim drzewie uwij konarami rąk dziuplę rozjaśnioną brzaskiem ocieplaj chlebem przez próg mnie przenieś zostanę

Libacja? Frustracja? A może filozofia życia? Sama nie wiem...a może medytacja nad przewagą serca nad rozumem? Bo któż tak do końca zrozumie (przejrzy) serce drugiego człowieka? Bardzo refleksyjny wiersz. Pointa zachęcająca do pisania o tym... Nie wiem, czy dobrze zrozumiałam, ale tak mi się pomyślało... :))) Cieplutko i niedzielnie pozdrawiam -Krysia.

Oj, widzę, że Ci się spodobało... hehe...:)) Dziękuję. :))) Serdeczne pozdrówki slę -Krysia.

zamieniliśmy się rolami teraz ja jestem wierzbą nad tobą wypoczywamy tak w sobie zrozpaczeni za otoczenie Tomku! Jak to u Ciebie ogromna wieloznaczność...To powyżej napawa optymizmem, bije z tych wersów ciepło, zrozumienie, gotowość do wsparcia... dwie istoty o podobnych przeżyciach... i ta pointa "wypoczywamy tak w sobie zrozpaczeni za otoczenie" (czytam "los" ,nie wiem, czy dobrze?). Wiersz mi się bardzo podoba. :)) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna.

Tomku! Pięknie czytasz między wierszami :)) Wzruszyłeś mnie tym "jak to u Ciebie". Dziękuję. :))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna.

Marlett! Uwielbiam ciepełko :) Serdecznie dziękuję. Pozdrawiam:)))

Kasiu! Barrdzoo lubię stokrotki :)), a emocje podobne? Wyczuwasz? Noo, nie wiem...pewnego rodzaju emocje przeżywa wielu ludzi, nawet tu na forum, więc może stąd podobieństwo... ale cieszę się, że Ci się podoba. Cieplutkie pozdrowionka -Krysia.

Stasiu! Wiesz? Jakoś nie zauważyłam...tego "-uje":), łomatuchno! w samej rzeczy nazbyt wizualnie...hehe...muszę chyba zmienić :)). O, nawet już zmieniam na "pochłonie"... chyba delikatniej, prawda? Dziękuję. :))))) cmok

O, jak to miło, że są mężczyźni, którzy się rumienią czytając wiersze:)) A skojarzenie masz całkiem, całkiem... urocze :))) Dziękuję. :)) Odpozdrawiam cieplutko -Krystyna.

Wiersz z dużą dozą uczucia. Cieplutki klimat tworzy harmonię z treścią. Bardzo mi się podoba, choć w drugiej strofie dałabym zamiast "pragnie" - "spragniony", w czwartej - może "majaczące motyle"?. To tylko takie moje sugestie i nie muszą być brane pod uwagę...:)) "kieszeni" zgubiło "e" :) Serdecznie pozdrawiam :)))) -Krystyna.

Zbyszku! Ogromna radość, że się podoba. Bardzo dziękuję. :))) Cieplutko pozdrawiam.

Bernadetko! Jak zwykle warto tu wdepnąć...zawsze dusza czymś wyjatkowym się pożywi do drzwi fantazja zapuka cicho ubrana w świeżość wzrok spuści skromnie język rozwiąże by tak na ucho poecie zapleść rymy w warkocze Fajnie, tylko coś mi zgrzytają te "warkocze"... jak myślisz? Może tu coś innego do rymu? Na razie nic mi nie przychodzi do głowy, ale jak wpadnie, to podrzucę... :)))) Cieplutkie pozdrówki -Krysia.

Kochana, wszystko ok. Zamierzone...w liściach ukrywa się "coś" ważnego, czego peelowi brak.. już peelka dobrze wie, co:)). Lubię spokój, ciepło i harmonię... za oknem u mnie...no, nie tak źle, tylko ciemno... Dziękuję. :)))) Ślę cieplutkie buziaki i uściski -Krysia.

gdy chmurne niebo wicher gwałtowny pochłonie radość i gromy schowasz mnie w sobie bardzo głęboko uśmiech zasłoni i zaraz mailem pociechę wyśle splecie garść wonnych marzeń razem zgubimy sobotę w białej pościeli nocka prześni aż do niedzieli

Mówisz skojarzenie z Budką Suflera? Szczerze wyznam, że gdy mi się ten wiersz pisał, wyszło tak jakoś samo...nawet to skojarzenie umknęło... Dziękuję za dostrzeżone pozytywy i zrozumienie pointy :))))) Serdecznie pozdrawiam -Krystyna.

Kasiu! Nie potrafię tak jak Ty przedstawiać doniosłych wydarzeń. Jestem pełna podziwu. Bardzo na tak. :)) Serdeczne pozdrówki na spokojną noc -Krysia.

Waldemarze! Miło takie słowa czytać przed snem :))) Dobrej nocki życzę i pachnących snów -Krystyna.

Waldemarze! na jakich fundamentach mam zbudować swój rodzinny dom który z byle błahego powodu nie runie jak ten z kart To wg mnie najważniejsze, aby ten dom przetrwał. Tu z doświadczenia bym doradziła: najlepiej budować na skale :)) i wichry go nie przewrócą i woda nie podmyje, przetrwa wszelkie nawałnice...(tak jak radzi Biblia). Bardzo ciepły i z mądrym przesłaniem wiersz. :))) Serdecznie pozdrawiam i życzę dobrej nocki Krystyna.

Jak to w izbie u Baby...i nalewka z malin i żurawiny, i jeszcze smaczek na one wody, co to wymoczą, wymasuję (jak kto uparty), szkoda tylko, że nie prasują:) Cóż? Widać za wiele chcą baby :))) Fajny klimacik i wierszyk misie bardzo... Ślę serdeczności kieliszek -Krysia.

Agato! ponad miarę nie zaczęli się i nigdy się nie skończą wszechświat i wieczność to abstrakcyjne figury Świetne zestawienie tych dwóch abstrakcji... Serdeczności:))

peel zdziwiony i to tak, że ho ho...:)) "się" zgubiło ogonek...ze zdziwienia? Serdecznie pozdrawiam księcia :)))))

No, no "wiecznochłopcy"... i szelki, skarpetki...dostalo się coponiektórym...hehe... Fajny wierszyk. Podobasie :)) Serdecznie pozdrawiam -Krysia.