jan_komułzykant

kiedy tak oczami strzela da się żuraw sponiewierać

odpust

zaś na kocię nieporadne żurawia zapuszcza żuraw.

I dlatego torbę dziergać z hamulcowym ma oferma.

A jak zjeżdżali na poręczach, to kumpel torbę rozdarł przy skrętach.

Ma na amelinium? E, jemu i Nile, Maanam

A to mazgaj, nie zaprzecza, a tak hardy był, na wiecach.

ważne, żeby wyjść nie za daleko, bo się można strasznie posunąć, albo do rzeczy posunąć strasznych się Powroty wtedy są do bani. ;)

roztaczana nad nim piecza gubi, szpeci, okalecza.

Oczajanie się do przyjemności nie należy, dlatego rozumiem, zresztą ja też czaję nie za bardzo, mimo, że raczej się nie czaję, to i tak obczajam ledwie z grubsza biorąc. Pociągający tekst, a herbatka jaka? ;)

@Henryk_Jakowiec Wzrosła na pustyni palma tak wyniosła, że w niej beduini wręcz ujrzeli posła. Ale, że kokosy marne z niej - nie dosyć, więc, jak pusta w środku legendą obrosła.

@[email protected] cóż można zebrać z jeża igieł poszum przeszłości jak liści garść w czas apopleksji z nas farsz nie wyszedł z jeża tym bardziej na szczury maść Dziękuję Grześku, serdecznie pozdrawiam. @Leszczym witam w przelocie, radości z pociech

A w elewa? No, żele i walor. A, Karola wiele żon?

by się nie przemęczał wódz, tyrać trza, nikt nie zaprzeczy.

@Cor-et-anima Pełna zgoda co do filmu, chociaż dzisiaj wiele rzeczy jest tak przejaskrawionych, że nie da się tego traktować inaczej, jak tylko z uśmiechem. I ja tak to właśnie najczęściej traktuję. Można też z uśmiechem 'pobłażania', albo i 'przez łzy'. To drugie jest coraz bardziej zauważalne. Postać, którą stworzył M. Kondrat w tym filmie, to moim zdaniem majstersztyk i NR 2 po przygodach Nikodema Dyzmy (Roman Wilhelmi).

Lis pod stacyjką w gminie Leżajsk metodą "chińską" ból uśmierza. Przy czym, jak łupi skórę za tę akupunkturę, dzieląc to z jeżem, się nie zwierza.

sierściuch

żebrak

marnotrawstwo

nie rozumiem, tu mi przeczy prócz z logiką, jak to zmóc?

@Cor-et-anima ja natomiast zgadzam się całkowicie. Nawet autor tego fragmentu "polaka" potraktował z małej litery" Celowo? Nie sądzę.

Dawno, dawno temu, na moich drzwiach zastałem taką karteczkę od starych znajomych (bardzo dobrych znajomych, dodam - bo to ważne) z napisem: "Byliśmy, nie zastaliśmy, długo czekaliśmy - CHCWD AVE CEZAR!!!" Pojechałem następnego dnia do nich, też bez zapowiedzi, z kupionym w sex shopie dorodnym penisem. Pukałem, dzwoniłem, czekałem. W końcu od ich sąsiada pożyczyłem kawałek taśmy klejącej i jedną, właśnie taką samoprzylepną, żółtą karteczkę. Taśmą przyczepiłem gadżet (ciężki, więc niestety zwisał), a na karteczce napisałem: "KOCHAM WAS - zapomnieliście wyjąć" - w tym momencie otworzyły się drzwi i ujrzałem dwie śmiejące się do rozpuku gęby. :) Dzięki za przypomnienie, piękny wiersz. Pozdrawiam.

Świetnie układasz obrazy Nato, ale dziś jakoś nie umiem sobie z nimi poradzić. Wyłapuję co najwyżej niektóre z nich, ale niekoniecznie właściwie interpretując stan jaki opisujesz. Mnie dopadło jakieś zamknięcie na skutek tego, co się wokół dzieje. Mam wrażenie, że u Ciebie peela też popada w jakieś utarte schematy, uczucie reglamentacji wolności i wszystkiego co się z tym wiąże. Rozpoznaję w wierszu oznaki świadomego działania, ale czy to nie tylko pozory. Cała reszta, która jeszcze w nas pozostała jest jak zasiedzenie, coś jednak w nas budzi. Gniew jest jak młodszy brat Zwątpienia. Podoba mi się. Pozdrawiam.

mocne, niestety prawdziwe.