Tomasz_Piekło

jak przy wódce z lodówki grzybach w occie i obrazie w wierszu to dałoby się wytrzymać:]

Izka powoli staje się postacią mityczną. Puenta zajebista. Masz tę nieznośną lekkość pisania.

:)))) Próbuję I co działa?

www.rapidsharegalaxy.blogspot.com/search/label/Luis%20Bunuel tu zobacz, jest tam więcej jego filmów, oprócz tego. linki do ściągnięcia chyba działają.

biegniemy z górki - to dosłowne dość a dżdżownice pokroiłem już w przedszkolu i przedszkolanka mi z tego powodu scenę przy wszystkich dzieciach zrobiła - normalnie mam uraz, pewnie dlatego piszę podoba mi się wejście, ogólnie ok

No nie mówiłem, że nudne. Nie zmieniaj na siłę, słuchaj siebie.

No i co ja mam Ci napisać, Marta? To co wszyscy (zresztą mają rację), ale to nudne pewnie dla Ciebie już.

Ciekawy wiersz. Nie wiem czy umiem pomóc, ale tak: ładne otwarcie, ale coś by zrobił z tym "przestaje być nas widać". Może po prostu 'przestajemy być widoczni'. Może najlepiej pokażę jakbym to zrobił, bez ględzenia. szczególnie interesuje mnie ten moment zapadania zmierzchu kiedy w jednej chwili przestajemy być widoczni zazwyczaj nie ma już wtedy ptaków a drzewa przepełnia jak bębny gotująca się do krzyku cisza Dalej już nie ma większych zastrzeżeń, no, może tylko wyrzuciłbym te zaczepki "jak myślicie".

tak samo się robi tylko w takich nawiasach [ ] ale może nie rób tych kursyw bo treść ich jest słaba. wystarczy ten czwarty wers by wiersz spełniał wymogi konkursowe;) zapytana i dziwnie bym wyrzucił. pytać - zapytana to taka prosta gierka. potem zamieniłbym na później. i może zabłąkaną na zaplątaną zmienił?

w życiu jeszcze nie miałam pod wierszem tak boleśnie merytorycznej dyskusji. pod wierszem nie to prawda

że tak powiem, ech

Świat Na początku jest moja głowa w moich rękach. Następnie z tego miejsca rozchodzą się koła. Koło stół kwadratowy. Koło pokój. Koło kamienica. Koło ulica. Koło miasto. Koło kraj. I kontynent opasany kołem. Koło półkula. Koło. Koło wszystko. Na samym końcu jest maleńka kropla. Sorry, nie mogłem sobie odmówić

Pawie pióra - to mi się z poezją konfesyjną skojarzyło.

Dawno Cię nie było, i nawet rymować zacząłeś;) Dziś właśnie tak sobie pomyślałem, że premier się nic nie udziela, a tu jest... Powaga. Chyba dawno nie pisałeś, bo dość średnio to wyszło jak na Ciebie, moim zdaniem. Puenta jest dobra, ale całość nie dotyka mnie za bardzo. Pozdrawiam A w sumie po dwóch kolejnych czytaniach trochę bardziej dotyka.

Wyrazy uznania dla laureata - miło że ktoś nas godnie reprezentuje i odnosi sukcesy. pozd. dla Bogdana i Macka Myślę, że Maciej reprezentował sam siebie. Ja bym nie chciał reprezentować całego orga, chyba że w piłkę;)

Gratulacje.

niebo jest szare bure przeziębione więc - to bym ciachnął

Ciekawy wiersz. Podoba mi się.

Oblizywanie twarzy dość dziwne, wiadome, że chodzi o usta, ale wypadałoby to napisać. Jest ciekawie w sumie, ale trochę mało. Pasowałoby podkręcić. Pozdrawiam

Ładnie. Kurde co się tak wszyscy na to piekło uwzięli, co czytam wiersz to piekło się pojawia;)

"zza wachlarzy czasu" liczba mnoga dodaje więcej patosu, moim zdaniem "zza wachlarza czasu" byłoby znośniejsze. "kleknę po raz pierwszy obok kromki gdzie pleśń rozlała niebieskość" a to jest ciekawe.

Lico trochę staromodne, policzki ładniej by się prezentowały.

Po co to 'mych' w szóstym wersie.

Fajnie przeczytać coś płynnego i jasnego.

Klamra był dobra bo, czytając to "wyobrażam sobie/ jak wyglądasz przez okno" nie ma się pewności, że chodzi o wyobrażanie sobie siebie, i gdy powtarza się to na końcu to wiersz zyskuje na tym, bo całość jest napisana "do wewnątrz", a tu pojawia się próba popatrzenia na siebie z innej perspektywy. Tak to czytam. Dźwigała - generała, to tylko na razie widzę. Aha, no i czekam na to co ma mnie powalić, ja też mam jeszcze trochę "powalaczy" w sumie, niedawno odkryłem;)