_M_arianna_

To może lepiej pieszo?...

Pean dla muzy w kolorach tęczy.Sielanka.

W takiej sytuacji,to może warto zastosować znane przysłowie:"Czym się strułeś,tym się lecz".Pozdrawiam.

Rozumiem,że każdy ma swój punkt widzenia i od miejsca też on zależy.Ze swojej strony,z tej samej,co "Nie i tak",widzę sprawy dotyczące okolicy dzwonnicy na swój sposób.Polecam serdecznie.Zakończenia mojej wypowiedzi na pewno nie da się pojąć ale dzwonnica z mojego utworu zna stosunek wartości 300/30000...,którym dokładam wlaśnie w tym miejscu ,za pozwoleniem,oczywiście.

Cóż,Ewa,jak to Ewa.Pozdrawiam.

Po to są łzy, by oczy obmyły. Po to są słowa, by umysł karmiły. Po to jest gorycz, by słodyczy znać smak. Po to jest wolność, by mówić; "nie" i "tak".

Ja...ja czasem moczę nogi w misce,jak wracam z ogrodu i do tego jeszcze czytając gazetę piję kawę z koglem-moglem i suszę umyte wlosy.

Jak dobroczynna bywa cisza,ile można dostrzec wokół siebie interesujących zjawisk i przedmiotów pomimo zwykłej codzienności,prawda?

I jak to się w sumie zakończyło?Mam nadzieję,że optymistycznie...na przykład ten hak był kompletnie skorodowany i temu władcy po dotkliwym lądowaniu na tylnej części ciała odechciało się tych popisów.

Może dlatego,że wyjątek potwierdza regułę?A może tak już jest na świecie pełnym dobra i zła.pozdrawiam.

Jesteś wrażliwa i dziwne byłoby,gdyby było inaczej.W każdym środowisku zmienia się uwarunkowanie i ty się zmieniasz.Może na przyszłość tylko dobro?

Też tak od kawy zaczynam i uwielbiam,gdy mnie budzi słońce.Trochę wiosny,takie krótkie to lato i nie zawsze pogodne,a jesień tuż za progiem.Ze slońcem zawsze przyjemniej.

I ptak,i poeta latać musi ,choćby podczas nauki łamał skrzydła.Jeśli tego nie dokona,jakim będzie ptakiem?-Nielotem?Jakim będzie poetą?Tylko zjadaczem chleba?O ptakach i drzewach to zawsze jest własciwy temat.Spoglądając w lustro oczyma wyobrażni zobaczył pan ,póżniej napisał o tym.Nic do ukrycia,zwłaszcza,że uczymy się przez całe życie.Pozdrawiam.

W wierszu czuję rozgrzeszającą akceptację,taki świąteczny utwór z życzeniami i dobrze... na przerywnik po lekturze osobowości nieznanych.

Treść pozwala się przeczytać i- na szczęście-nie do końca jest wyjaśniona.

Tak, proszę Pana Poety...przemijanie i zmagania z codziennością,wspominanie minionych już dni...Świat,który i tak musi trwać -miejmy nadzieję,że bezkresnie-pomimo zwątpienia i niedosytu jednostki.Świat,po którym buszują tłumy,piękny świat.Kto zauważy i wspomni po latach nieodwracalnie minionych,że był Pan i ja też byłam?Może uda się zatrzymać chwile na papierze dostrzegając to,co mamy wokół siebie na wyciągnięcie ręki.Ja też wychodzę i wracam do domu ,i zamiast sięgać po pigułkę wyłapuję niektóre swoje myśli i zatrzymuję na papierze. Pana poezja to dojrzałe spojrzenie za siebie i na dzień dzisiejszy,poza moją oceną.Odczytuję,że jest Pan człowiekiem myślącym.Dziekuję za chwile poświęcone moim utworom.Ech!Mazury,czasem cudne.Pozdrawiam.

A gdzie dzisiaj skrył się rym? Na ratuszu TELEBIM! Gromki krzyk, owacji deszcz, MUNDIAL 2006! POLSKA!POLSKA! - echo niesie lecz po mieście, nie po lesie. POLSKA - NIEMCY mecz już trwa, na ekranie piękna gra. Ci czy tamci zwyciężyli, aleśmy tu dzisiaj byli. Zobaczyłam TELEBIM i stąd właśnie wziął się rym.