Joanna G rabowska

Ech... i cóż ci dalej powiem? Ładnie znów, ładnie.

Nie obce są mi czasy kochanego peerelu. Gratuluję pomysłu i dzięki za przypomnienie.:)

Właśnie dodałam Cię do ulubionych poetów(poetek?Hi,hi). Coraz bardziej i więcej potrzebuję cię wchłaniać, autorko haftowanych myśli.:)(ale mi się powiedziało)

Deja-vu? Czyżbym poddawała się urojeniom zmysłowym(konkretnie wzroku). Zdaje się, że gdzieś już to czytałam. Proszę mnie poprawić jeśli się mylę.

Dziękuję za zatrzymanie sie przy tm utworku. Faktycznie, Kaju(spostrzegawcza osóbko) slowie-słowie. Chyba klawiaturka, spłatała mi figla. A niech jej tam...:) Pozdrawiam wszystkich twórców.

Bardzo ładnie, tak bezszelestnie...:)

I ładnie to zabrzmiało i wpadło do ucha. Przyznam szczeże, że celowo szukałam pana twórczości na tym forum. I otóż jestem... miło zaskoczona. Natomiast nie rozumiem, dlaczego przyszył mi pan łatkę jakiegoś innego twórcy przy moich utworach. Pozdrawiam i życzę wierszy-perełek.:)

No i piękna z tego wyszła zabawa w szukanie rymów. Urocze to, doprawdy urocze.:) Brawo dla was obojga.

A dlaczego powątpiewasz? Pan obdarzył nas łaską swoją i dał nam możliwość przyzdabiania słów, wyrażania myśli, spostrzeżeń, wyrażania samych siebie w końcu. Każdy z nas robi to po swojemu, we własnym rytmie, ale każdy z nas ma te swoje perełki wśrod tylu wierszy. Bądź poprostu sobą i twórz..., twórz. Pozdrawiam:)

To tekst do piosenki i znacznie piekniej się komponuje z oprawą muzyczną:):):)

Zupełnie jak taniec na złoconych posadzkach zamku, wśród blasku kandelabrów. Dla mnie ważne są słowa płynące z duszy człeka i pan uczynił pieszczotę ze słów. Gratuluję:)

Cała ty! Prawdziwa, liryczna. Brawo:)

Umiera w ciasnym sześcianie los spisany na krzywiźnie dłoni dusi się ciszą i pustką wokól siebie już nikt i nic go nie ochroni. Umiera już tak od lat wielu nie wie, czy szczęście to złudzenie nie wie komu się w życiu udało wie co to samounicestwienie. Umiera trafiony strzałą zobojętnienia nikt nie odczuje nawet jego braku nie ma w nim już krzty nadzieji koniec zatem ballady o żebraku.

Wrażasz to co w danej chwili czujesz i to jest całe piękno. Słowa, które płyną z ciebie. Reszta, bynajmniej dla mnie to pikuś. :)

Gdyby nagle zabrakło cię w życiu moim gdybyś okrutnie zostawił mnie samą dla siebie gdyby kto inny pieścił się losem twiom zginełabym, jak giną gwiazdy na niebie. Ty jesteś jak powietrze, którym oddycham jesteś jak woda, która gasi me pragnienie tyś cudownym marzeniem, do którego wzdycham Całym światem moim... wybawieniem. I gdybym poczuła, że krwawi ma dusza raniona gdyby czarnym płaszczem okryło mnie zwątpienie Na pewno byłbyś daleko, a ja w samotni na dnie Znosiłabym cierpienie. Jak wielkie? Bóg tylko wie.

Prawdziwy wywoływacz gęsiej skórki. Pięknie:)

Myśl goni myśl chaos w mojej głowie. Tyle bym chciała przekazać Jak sztukmistrz w jednym tylko slowie. Czas, zgubny czas siwy pierwszy włos. Tyle bym chciała przekazać Jak przywódca barykady zabrać ważny głos. Lęk, dziwny lęk zapis w pamiętniku. Tyle bym mogła przekazać jak cierpiący męki w głośnym krzyku. Śmierć, groteskowa śmierć ostatnia już strona. Tyle chciałam przecież przekazać jak geniusz wielkiego dzieła dokonać

Choć większość ludzi poczuje się tym wierszem dotknięta, to ja akurat panu pogratuluję spostrzegawczości. Ludzka natura niestety(dla niektórych stety) jest tak zaprogramowana. Uwielbia rozkoszować się w samouwielbieniu. Pozdrawiam:)

To jest szczere i takie bliskie chyba każdemu, kto z pasją przygląda się światu.Nawet brudne,szare podwórko tóż za naszym oknem może być pięknie opisane. Pozdrawiam:)

Hm.. Nie ważne jaka kawa(droga, czy tania) nie ważne nawet to smboliczne naczynie, istotą jest kto ją podaje i z jakim uczuciem. Na pewno będzie smakowała odbiorcy, jeśli zda sobie sprawę ile w tym uczucia. Kaja, tak trzymaj! :)pozdrawiam

Do mnie przemawia, dzięki za taki wierszyk. Pozdrawiam:)

Każdy dzień to dla mnie kolejne wyzwanie nowa potyczka, walka o przetrwanie. Każdego dnia wbijam nóż w pierś samotności duszę gołymi dłońmi nicość bez przytomności dolewam trucizny do depresyjnej herbaty wymierzam dziwce-chandrze karę cielesną -baty Każdego dnia ratuje mnie jednak od zapomnienia odsiecz zbrojna w gorące wspomnienia. Bez ciebie mój najdroższy(szczere wyznanie) każdy dzień to potyczka, walka o przetrwanie.

Pięknie... Poprostu perełka, wśród tylu falsyfikatów wyrażania prostych, ludzkich uczuć. Gratuluję:)

Jeszcze puste są ulice jeszcze domy śpią jeszcze flora płacze rosą wszystkie życia jeszcze śnią. Bezszelestnie wschód się rodzi wstaje nowy dzień to ja pierwsza dziś ci powiem już od dawna kocham cię.

Bardzo osobiste i bardzo prawdziwe. Warto się tutaj zatrzymać i poczytać cos tak pięknego. :)