Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Joanna G rabowska

Użytkownicy
  • Postów

    141
  • Dołączył

  • Ostatnia wizyta

    nigdy

Treść opublikowana przez Joanna G rabowska

  1. A ja wierzę w Ciebie kaju-maju. Pozdrawiam:)
  2. Trafne, bardzo trafne. Cóż giną sentymenty, już dawno zapomniano o romantykach(uważa się ich za dziwolągów) Przykre to niestety. Gratuluję utworku.:)Pozdrawiam.
  3. Dziękuję kaju-maju za tak szlachetną obronę:). I dziękuję wszystkim innym, którzy tu wpadają i wczytują się w te werseciki. Pozdrawiam:)
  4. Gratuluję;:)ŁAdnie, ciepło, lirycznie. Tak jak lubię:)
  5. A w miom ogrodzie nieskończonej wyobraźni są owe róże :) Pozdrawiam Kaju-maju:)
  6. Ech....ta nasza kaja-maja. Bardzo bogata gama twórczości. Im więcej tych twoich wierszy czytam tym bardziej kołyszę się w marzeniach. Pozdrawiam koleżankę po fachu(he, he jakolwiek to zabrzmiało)
  7. Są takie dni, kiedy zamykam się w skorupie zapomnienia. Szalem ciszy się owijam, kołyszę w marzeniach. Wracam myślami do miejsc gdzie już byłam gdzie arkana miłości pierwszy raz odkryłam. Są dni, że wyrywam się ze szponów samotności kiedy mam dosć już błądzenia w nicości. Wtapiam gorące wargi w ramię pożądania pozwalam się unosić obłokom przebaczania. Są takie dni, wokół mnie tylko ludzie-wrony Szczęście jakoś nie zagląda w moje strony. Przymykam powieki, uciekam do świata snów. Czy miłość zbudzi mnie pocałunkiem znów?
  8. Właśnie tak to mialo być według mojego informatora (wewnetrzny głos). Czyż nie taki jest sens,że nie ma sensu....? Życie własnie takie jest. Szukając sensu (rodzaj szczęścia) niejednokrotnie dochodzimy do wniosku, że go poprostu nie ma. Pozdrawiam:)
  9. Drogą skalistą, drogą kamienną idzie człowiek. Bosy, spocony w serce raniony... człowiek. Podąża nieznanym szlakiem, niesie żale Słońce wypala jego pragnienia, on idzie dalej. Idzie zbolały, a lekki wietrzyk rozwiewa jego myśli głodne. Idzie, wbrew sobie do końca wiecznego idzie w poszukiwaniu życia godnego. Zmierza ku szczęsciu. jeśli ono tylko tam jest jeśli jest...
  10. A ja się tu ładnie znów wpisuję tak od sympatii, poprostu tak czuję I szczere wyznanie me tutaj zostanie wychodzi ci Kaju-maju to liryczne pisanie.:)
  11. Cenna wskazówka. Przyjmuję ze znaną sobie pokorą. Dziękuję.
  12. Dziękuję miła poetko. I ten kochany urwis cię pozdrawia.(i ja)
  13. Mała myszka Miki pojechała do Afryki. Tam spotkała słonie aż klasnęła w dłonie. Na wielbłądzie popędziła i żyrafy zobaczyła. Nad błękitnym Nilem kąpały się dwa krokodyle. Hipopotam w bagnie leżał nosorożec niedowierzał że ta mała myszka Miki przyjechała do Afryki. Lew zaryczał, hieny wyły zebry paski pogubiły a myszka radośnie podskakuje i wszystko wokoło fotografuje I cieszy ją ta natura dzika bo taka właśnie jest ta Afryka. PS> Napisałam ten wierszyk dla synka, w chwili, gdy przekraczał próg przedszkola. Tak dla osłody, by było mu łatwiej. Dedykuję ten wierszyk wszystkim pociechom.:)
  14. Widziałam światło przepajane blaskiem kolorów radości. Widziałam ogień- tak ciepły-nasycił ciepłem moje ciało. A potem... przyszła ciemność w całej swej ciemności. Coś mnie chwyciło za ramię i do ucha podszeptało. Tu kończy się wielkie dzieło życia. Kamienna twarz pozostanie tylko twarzą. Wyzuta z tajemnic, nie mam już nic do ukrycia. Śmiech łzami odtąd, które nic już nie znaczą.
  15. Spłynie na ciebie grom z głębi serca przozdobi twoje marzenia w realną istotę wiele dziś życzeń, ciepłym zaleje cię potem. Cóż ja, mogę darować ci? Może tylko miłość... Ździebełko szczerych uczuć, coś co się już zdarzyło Może to za mało, może westchniesz- ech... Powiedz! Czy moja to wina, że tak bardzo kocham cię.
  16. A ja powiadam ci, tu i teraz, w mej pamięci pozostaniesz:)
  17. Hm.. co za chochlik mi tu się wdarł? Miało być losem twoim. No, cóż oko już nie takie bystre.:)
  18. Inspirację tchnęło we mnie to forum.Wielu tu nas, ale nie każdy ma w sobie pokorę.:)
  19. Każdy być może chce być poetą lecz nie każdy nim być może. Ci, co duszę swą uwięzioną wożą dorożką romantyzmu Ci, co tchnięci Boga tylko łaską zapadają na zawsze w naszej pamięci. Oni to dzierżąc pióro w swej dłoni przelewają myśli na białe karty. Im mają więcej w sobie pokory tym słowa są cenniejsze. A ci, co w próżności swej zatopieni nużają pióro w zawiłości atramencie Ci, w swym samouwielbieniu piszą tylko dla siebie.
  20. A aniołowie, by lepiej tego nie ujęli...:)
  21. Głębia wyraźna, jak głębia oceanu. Chciałabym, żebyś mi osobiście przeczytała, a ja przymknęła bym oczy... :)
  22. Wiem, wiem zgubne są te rymy, ale jedno ci powiem(no, może nie całkiem jedno). Skoro są w mojej głowie i tak bardzo mnie dręczą i wciąż słyszę:" użyj nas, użyj w swym wierszu" tak też robię. Wbrew konsekwencjom jakimkolwiek. Może to schiza lekka, ale podaję wiersze na tacy, takie jakie są, tu i teraz i nic już nie zmieniam.:)
  23. Ech..,jak raduje się me serce z takiej opinii. Zali dziękować ci liryczna Madonno.:)
  24. K ochany, poraz kolejny próbuję nadać prostym słowom jakiś głębszy sens. O strożnie dobieram barwy słów, tak aby żadna nie wywarła na tobie "szarego' wrażenia. C enię nade wszystko szczerość, więc nią pokryję każdą myśl. H uragan nieczułości nie odważy się zniszczyć potęgi tego wyznania. A tłasem me słowa pokryte, lśnią jak brylanty. M oże to i dlatego, że płyną z głębi mego serca. C okolwiek jednak, by się wydarzyć miało na naszej drodze szczęścia. I ktokolwiek, by na niej stanąć zechciał. E gzystencjalnie upadnie. B o tak naprawdę nie ma takiej siły. I nie ma takiej złej mocy. E ksterminacja naszej miłości nie grozi.
  25. Ucieknę wiesz? W płaszcz nocy się skryję. Ucieknę daleko w dziewiczą krainę. Na pożegnanie zabiję cień mej rozpaczy. Nikt więcej mnie tutaj już nie zobaczy. Chcę spotkać się z ciszą w jej domu. Zanurzyć się w uśpionej myśli po szyję. Nie ufać masce naiwności, nikomu... Nikomu, zanim samą siebie nie odkryję. Chcę twarz w ziemię wtulić, pókim nie zbrzydła Na krótką chwilę chcę oderwać się od ciała. Ulecieć.U ramion rozwinąć anielskie skrzydła. Poczuć co straciłam, czego już nie będę miała. Ucieknę... Ucieknę... Ucieknę...
×
×
  • Dodaj nową pozycję...