Kenshin

wieczór nad stawem kwacząca cyraneczka wpłynęła w słońce

burzowa chmura zerwało się stado wron wraz z pierwszym grzmotem

naprzemiennie góry, chmury, tafla wody - lecąca ważka

Nie jestem w stanie ocenić tego haiku obiektywnie, więc napisze tylko kilka innych jego wersji;) mroźne powietrze na zachodzie łuna niknące ślady ślad na śniegu niknie wśród grubych płatków zachodzące słońce mroźne powietrze z zachodzącym słońcem niknie ślad na śniegu Żadne z tych powyższych nie jest lepsze, niczego nie wnosi, nawet nie jest poprawne, może jedynie mocniej naprowadza na jedną z interpretacji, ot takie dopełnienie do utworu. Mam nadzieje, że autorka się nie obrazi ;) Pozdrawiam

Moim skromnym zdaniem za dużo tu elementów. Po usunięciu tego, co zbędne wyglada to mniej więcej tak: światło żarówki latające ćmy trzepot skrzydeł świecąca żarówka z reguły jest ciepła, więc nie trzeba tego pisac, czy ćmy tańczą? - "tańczące ćmy" są więc antropomorfizmem, chociaż...;) "nerwowy" to Twoja ocena, skąd wiesz, że trzepot ćmich skrzydeł naprawde jest nerwowy to tak po pobieżnym przyjrzeniu się... pozdrawiam, Kenshin

A mnie i tak coś tu nie daje spokoju;) Jakby coś "fałszowało". Ciągle tylko nie wiem co, chociaż ta myśl przez pół nocy spać mi nie dawała, może więc mam przywidzenia;) A jakbyś znalazł ten link, to wklej, z chęcią poczytam...

Wcześniej nie zauważyłem tego braku harmonii... To utwór o porze roku, kiedy lato jeszcze całkiem nie odeszło, ale już widać pierwsze oznaki jesieni. Świerszcze jeszcze cykają, chcąc przepędzić nadchodzące chłody, ale jabłonie powoli szykują się do tego, co ma nadejść, ich liście powoli zaczynają brązowieć. Ta dysharmonia nie daje mi jednak spokoju, ale nie wymyśliłem jeszcze niczego, co by mnie zadowalało. Na razie więc zostawiam jak jest. Dzięki za uwagi pozdr. K

wieczór w ogrodzie z (głośnym) cykaniem świerszczy nikną jabłonie

W "Hiltonie" kucharz - Hipolit z Raciborza raz w roztargnieniu używał noża. Na obiad Paris przylazła, "pyszne" - stwierdziła i znalazła ucięty palec w daniu z węgorza.

Taa, już się chciała poddawać;) A utwór całkiem przyjemny, chociaż może rzeczywiście wymaga dopracowania.

Dzięki Chyba rzeczywiście na razie pozostanę przy pierwotnej wersji, a może kiedyś coś mi jeszcze do głowy wpadnie...

Niemłodego już Hipolita z Raciborza raz panna Ewa zaprosiła do łoża. Kiedy wchodził - ona krzyknęła, szybko kołderkę z niego zdjęła. Patrzy - a on w ręku ma węgorza.

A gdyby tak: rozgrzany asfalt w szczelinie kwiat rumianku małe słoneczko lub pęknięty asfalt rozchylający płatki kwiatek rumianku

Całkiem ładne, tylko popraw może to "rozgania", bo jakoś tak razi. Pozdrawiam, Ken-chan

Oczywiście, że można napisać np. coś takiego: ośnieżony szczyt drgnął wraz z powiewem wiatru w lustrze jeziora lub jeszcze na kilka innych sposobów, ale osobiście wolę wersję z kamykiem;) Dziękuję za komentarze pozdr. Kenshin

Dziękuję Bleblin i Grzegorzu. Przemyślę to haiku jeszcze raz, może uda mi się to ulepszyć...

rzucony kamyk zadrgał ośnieżony szczyt w lustrze jeziora

Po poprawce wygląda to tak: kwiatek rumianku nad spękanym asfaltem rozchyla płatki

Dzięki to "pośród" też mi nie pasuje, pomyślę jeszcze nad tym... a to niepotrzebne "swe" już usunąłem Pozdrawiam, Kenshin

kwiaty rumianku rozchylające płatki pośród asfaltu

Mnie się i tak wydaje, że te 17 sylab mocno Cię ogranicza i powinnaś pisywać coś bardziej rozbudowanego. Ale Twój wybór. Będę śledził postępy.

skoszona trawa ciepłym porywem wiatru drga - puch dmuchawca nie mogłem się powstrzymać :) wydaje mi się, że lepiej Ci będzie w poezji niż tutaj...

wiem, że jest ale, sam mam do tego ale... ale chyba nie da sie wymyśleć niczego lepszego na nudnym wykładzie ;)

szemrzący strumień plusk spłoszonego pstrąga łapa niedźwiedzia

krzak dzikiej róży - na dno przepaści spada czerwony owoc