[Nadzieja]

Wyglądam przez okno,
Znów widzę cienie bez dusz,
Idę wzrokiem w daleki sen.
Serce mi krwawi widząc krzywdy smutku.
Wychodzę z tego świata,
Silny spoglądam na krwawiące serca morderców czasu.
Odchodzę, widząc pustkę i obojętność.
Czasami mam chęć spalić w swoich oczach,
Chciałbym, aby przeszłość znikła.

Nikogo już nie ma.
Tam nikogo już nie widzę.
Nikogo już nic nie obchodzi.
Bez uczuć nie widzimy codzienności.
Ufam Ci kreując szczęścia trwanie.
Nie wiem, czego się wstydzisz.
Dlatego ufam Ci.
Kreuj moje zaufanie moja miłości.
Pragnę abyś nauczyła mnie znów żyć i kochać...

[Anioł apokalipsy]

Piękny głos anioła kłamstwem usłany,
Ten apokaliptyczny dźwięk toksycznej zagłady.
Miliony istnień przepadło w słodkich dźwiękach skończenia.
Nadmierna litość nie jej pisana,
Bo ona jest boginią rewolucji tych jedynych,
Ludzie cienie jej armii umysłów zatraconych.
Bo taki wszystkich los nieprawych.
Nadchodzi pani zagłady dając płacz i trwogę,
Bo takie nasze milionowe przeznaczenie czernią przesiąknięte.
Strach oczami przemawia, krew niczym lawa wypala drogę ku wygaśnięciu.
Tak tez dzień ten skończył się klęską,
Utracone dusze piekielnych czeluści...