Małgorzata Nasierowska

Nie jest tak zle ,jednak nie biją tu a i przychylności wiele .Jestem pod wrazeniem że wiersz się podoba . Krótko i zwiężle powiadacie Państwo ...a przewrotnie jest w nim lat dwadzieścia z życia.

Bardzo dziękuję , to zachęca zeby próbować dalej

Lepszy wróbel w garści niż byle jaka praca :). Ale podoba mi się takie zestawienie problemu. Wiersz dobry.Pozdrawiam

Nic dodać tu nie mogę. Też jestem pod wrazeniem.Jeden z lepszych jakie tu spotkałam. Gratuluję.

Cóż , ten rzeczywiście krwią napisany.. Na szczęście nie tą czerwoną. Dzięki , Agato za spojrzenie !

A jakże ! Kurtyna w dół to kurtyna w dół i wszystko na wierzchu . Ból Ból policzków mija , jaka ulga . Jaki świetny wiersz . Pozdrawiam

jedyna i pierwsza zgubiona po drodze bo nie ty wybierałeś rozstaje i walka nierówna mogłam jednak nie tracić z oczu nie musiałbyś teraz tak iść tyłem odwrócony

inwigilacja judaszy - znakomite. Świetnie wykorzystany motyw klatki schodowej , współgra z przejściowością. I nie tylko to. Ogólnie wiersz ma w sobie to coś co porusza. A szepczące schody pod dotykiem stóp zrezygnowanych ...samo słyszy się w duszy.. Pozdrawiam i zagarniam jeśli można :)

ostatnim mięśnia wysiłkiem wyginam krajobraz po mysli mojej Lubię takie kawałki które mogłyby istnieć w oderwaniu i same sens tworzą. A krajobraz wygięty po myśli..genialny ! Pozdrawiam

Ależ Pani Hanno , Ona jest jak najbardziej ! Dlatego o niej Pani pisze ! Ona jest w Pani sercu . A skoro tam jest to nie na darmo i kiedyś , może wkrótce i wreszcie zostanie odwzajemniona . Świat wtedy dopisze inne zakończenie . Najwyżej będą dwa :), a co tam.. Pozdrawiam serdecznie

Takie chwile widać tylko z daleka albo pozycji straty. Sztuką jest je dostrzec i zachować bieżąco w pamięci.Tobie Agato udało się, przynajmniej w wierszu a ja życzę Ci jeszcze by i w życiu.. Natomiast niedawno sama to napisałam tylko jak to ja : w paru słowach. I jeśli pozwolisz dołączę do życzeń dla Ciebie ** i ja kiedyś spojrzę z daleka i wtedy to małe urośnie a wielkie te na miarę epoki do tła powróci i wtedy zobaczę

Nie od razu ta druga osoba potrafi odgonić od nas samotność . Choćby nawet bardzo chciała. Sami musimy się z nim rozliczyć. A wiersz znakomity. Wspaniale opisane etapy powyższego . Miłość nie od pierwszego wrażenia ..wielka sztuka ją opisać , bo nie wiadomo gdzie, co i jak jeśli to nie grom z jasnego nieba. A tu , proszę aż ciarki przechodzą. Gratuluję i pozdrawiam

Zaproszenie , most , litość..Więc może jednak przebaczysz ?? Pozdrawiam

Nagrodą jest to że tak Pan potrafi Panie Marku ! Aż czuje się fizycznie tę kruchość pojęcia i ten balast jednocześnie. Ileż trzeba wrzucić pomiędzy żeby szale się wyrównały ! Ale czy nie o to w życiu chodzi ?? Bardzo dobry wiersz , wręcz wyśmienity!

Cóż , miejmy nadzieję że nie doprowadzi to poezji do milczenia..:) Ale z drugiej strony :milczeć poetycko..toż to dopiero wyzwanie ! Dzięki za zaineresowanie tymi paroma moimi skromnymi wierszykami. Pozdrawiam

linię uśmiechu pociągnął pędzelkiem tak lekko choć czas nie sprzyjał pomyślała talent z nadzieją na więcej nie przeczuła palety bez czerwieni

Nie, nie . Sorry , chodziło mi o sens a nie treść

Tak . przeczytałam jeszcze raz i wygląda mi na pokore.To zn. jej brak. Ale oczywiście przesłanie ukrywa /dla mnie/ gdzieś tam podkreślenie z wielką mocą znaczenia Golgoty byśmy nie zapomnieli. Nie zapomnieć w tym dobrym znaczeniu. Bo człowiekowi zawsze przyda się trochę pokory bo zawsze będzie sięgał choćby zawsze spadał.

Spróbuję obronić tytuł. Módlmy się - zamiennie do- kochajmy się. Czyli miłość po miłośći i żadnego grzechu..Kto się z tym zgodzi ??

Jak nie powiesz to i tak się domyśli.. Cóż taki Wasz los Panowie..

z grzechu poprzedniego oczyści nas ta miłość aby przyjść mogła zaniechaliśmy

Swietny wiersz. Podoba mi się. Widać i słychać w nim że się nie poddasz. Nigdy ! Albo poddasz się , co za różnica , wreszcie :)) Najważniejsze że godni siebie przeciwnicy. Pozdrawiam

Wieczne nasze te problemy z pokorą??

Jeśli to imć Złudzenie to jestem pod wrażeniem. I to pod ogromnym. A jeśli nie , bo coś innego ...to też. Zagarniam jeśli łaska..

Nadzieja jako potężny dąb w sercu...Któżby Piotrze nie chciał jej aż tyle. Bo zwiewna Pani C. z opaską na oczach , wyciągnięte ramiona dla równowagi / może być umysłu / wciąż sam wiatr łapie.. Dzięki wielkie za wgląd :)i pogląd:) . A poważnie się cieszę :).Naprawdę. Pozdrawiam serdecznie