Bartosz_Cybula

Dzisiaj na ostatniej lekcji języka polskiego (skończyła się moja kadencja ucznia w szkole średniej :)) nauczyciel zadał, wydawałoby się proste, pytanie - "Czym jest wybaczenie?". Nikt nie potrafił odpowiedzieć. Nigdy się nad tym nie zastanawiałem, jednek dzisiaj nie daje mi to spokoju. Odpowiedź na zadane pytanie wydaje mi się niewyobrażalnie trudna. Często używa się słowa "wybaczać", ale czy ktokolwiek potrafi racjonalnie wytłumaczyć jego znaczenie? Napewno rozumiemy czym jest wybaczenie dla osoby, którą obdarowujemy tymże pojęciem, uczuciem, stanem (no właściwie co to takiego jest)? Możemy rozumieć, że osobie, której wybaczamy pomagamy w jakiś sposób zagłuszyć wyrzuty sumienia. A może wybaczając dajemy do zrozumienia, że zapomnieliśmy wyrządzone nam krzywdy, rozgrzeszamy krzywdzicieli. A może wybaczając likwidujemy kłody spod nóg oprawców, a sami pogrążamy się w swojej dobrotliwości, która doprowadza nas do zguby? Czymże jest wybaczenie dla nas - wybaczających? Czy pomaga nam to w jakiś sposób zrozumieć okrucieństwa świata? Być może wybaczając czujemy się lepiej - ale dlaczego? Dlatego, że odpuściliśmy komuś winy? Dlatego, że ktoś nas skrzywdził, że zabrał nam kogoś, kogo kochaliśmy, że ktoś nas oszukał i nie poczuwa się do winy a wręcz przeciwnie nas oskarża o popełnione przez niego błędy? "Wybaczam, lecz po co? I tak zrobią to samo" a może: "nie wybaczam - nie wiem co to znaczy"

" Mając teraz na sobie starą, poznaną, przechodzoną nadzieję przychodzą mi do głowy różne myśli." - błąd stylistyczny. Kilka drobnych literówek (mała litera na początku zdania). Niepotrzebne wielokropki. O treści wiesz co myslę.

Ja... JA - wypraszam sobie jakieś 'bzdety'!!! ;))) ja.. ja przepraszam chlip, chlip . . . ;)) chlip, a wszyscy tylko o nowej maturze, a ja rocznik widmo :))

hYyy to ja też jestem konformista? "Ojacie", jak ja teraz w oczy spojrzę tym moim pięknym komentarzom. :(( Tak poważnie także uważam, że jakieś "konstruktywne" (jakie modne słowo ostatnimi czasy) są lepszym rozwiązaniem niż jakieś bzdety. Albo piszę coś sensownie albo w ogóle nie piszę (mam na myśli siebie oczywiście, że of kors).

A co powiecie na taki rodzaj muzyki jak African Ethnic? Moim zdaniem to wspaniałe, pełne rytmu, niesamowitej harmonii, bębnów (+ inne instrumenty perkusyjne) i pięknych "czarnych" chórów brzmienia. Wspaniałe. To jest muzyka nie do podrobienia, jednak potrafiąca być inspiracją dla wielu artystów. pozdrawiam :)

ad.2 tak mocno aż nie rażą ad.3 "Jednak książka nie chce, żeby ją czytano" - teraz jak najbardziej ad.4 pointa nie musi zaskakiwać, miałem na myśli, że przy czytaniu wiersza domyślałem się co będzie na końcu ad.5 nic nie sugeruję :) tak tylko sobie skromnie "gdybam" (dobrze, że mój komentarz to nie wiersz bo byłbym niekonsekwentny :)

rozdramatyzowane i rozsłodzone do granic możliwości moim zdaniem za dużo wpływu informacji telewizyjnych monolog

mnie razy sześć ty razy pięć gdy razy trzy i nie ma już nic o o o Grafomańskie, blogowe, nieświeże, nieprzemyślane, gdzie polskie znaki, to nie czat. Jestem w szoku.

"oko za oko ząb za ząb" - pierwsza zwrotka jest moim zdaniem w tym stylu Temat wiersza tak łatwy, że aż trudny i niestety nie udało się podołać zadaniu. Jest to bardziej tekst do pisenki pop niż wiersz (zawsze nadrabia melodia) Nie podoba mi się

bez "już nigdy" bez "milczącego telefonu" "odstawiłam cię na boczny tor" - nie podoba mi się, taki potocyzm ! "pociągi mych myśli" zamieniłbym na "wagony moich myśli" Wiersz kobatyński niestety i zbyt dosłowny. Pozdrawiam

Rymy - jakie nieładne i niezgrabne Powiem krótko: pomysł jest, wykonanie już gorsze, rymy (bardzo brzydkie) psują całość, niepotrzebe oddzielenie 4 zwrotki, powtórzenia (książka, wspomnienia, zasypianie), "Jednak książka nie chce, żeby być czytaną" - niestylistyczne, poprawnie powinno być "Jednak książka nie chce być czytaną" lub "Jednak książka nie chce, żeby ktoś ją czytał". Pointa wcale nie zaskakuje. Peela wyrzucą z roboty za pijaństwo podczas godzin pracy, bądź będzie musiał z 50 km przebiec jeśli jest na służbie wojskowej. Nudny wiersz, nudziłem się podczas czytania teksty tak samo jak peel z wiersza nudzi się przy czytaniu książki.

Jakie brzydkie personifikacje widzę! : ("szklanka zasnęła w oczekiwaniu ołówek zadowolony skrzypi radośnie żarówka przestała mrugać") i w dodatku wyliczanka Nie podoba mi się taki zabieg, który został zastosowany w wersyfikacji, a więc a c e g b d f h Pozdrawiam

1) W moim stylu 2) To prześcieradło i kołdra trochę wtórne ;) 3) Zasuszanie minionej nocy dwuznaczne i całkiem niezłe, jednak winogrona w rodzynkarni archaiczne 4) "kawa - - to poezja -" brzmi jak z reklamy ale "rytm nadciśnienia" pozwoli wybaczyć :) Ogólnie wiersz moim zdaniem dobry chociaż właśnie w "rytmie nadciśnienia".

A ja nadal uważam, że "błogosławiona ciekawość" jest paradoksem i nadal uważam, że jest w wierszu pewna niekonsekwencja (z jakiego powodu wcześniej wyjaśniłem).

jest paradoksem, gdyż "błogosławieni ci, którzy nie widzieli a uwierzyli" a z tym wiąże się ciekawość (oczywiście nie ciekawość = pragnienie wiedzy, nauki itp.) Nie, że będę tu wykładał jakieś frazesy religijne (wcale nie przyjmuję stanowiska wierzącego czy niewierzącego w swojej wypowiedzi), ale jeśli rozpatrujemy tekst pod względem religijności/niereligijności (czy też pod każdym innym względem) bądźmy konsekwentni w wyrażaniu swoich myśli: wierzę albo nie wierzę, zgadzam się lub się nie zgadzam, coś mi się podoba albo nie itp. itd.

Miałem tu nic nie pisać ale: skoro peel trzyma się z dala od boga to niech się trzyma ale dlaczego słyszę słowa "nie ufałbym" - to tak jakby namawianie kogoś do nie ufania "z piekłem w zanadrzu" - wyrażenie z języka codziennego, potocyzm dalej "Gdybym był pierwszym człowiekiem..." - gdybym był, jakieś niepoetyckie gdybanie "...tysiące razy zerwałbym owoc zakazany" - wyrażenie także potoczne i codzienne jak kiszone ogórki, ale skoro peel trzyma się zdala od boga to dlaczego w jego świadomości istnieje jakiś zakazany owoc? "zrywam" - czyli wychodzi na to, że peel jest pierwszym człowiekiem, bez sensu "Pełznie przez moje żyły ten wąż z rajskiego ogrodu - a może jad węża płynie? co zaszczepił nam błogosławioną ciekawość - błogosławiona ciekawość toż to paradoks! i potężne pędy do wiedzy." O dalszej części nawet nie wiem co mam myśleć. Uważam, że ten wiersz jest nieudaną próbą ukazania człowieka zbuntowanego. (tutejszy peel to tylko marniuteńki cień cienia Konrada z III cz. "Dziadów") Bardzo pretensjonalny, nieciekawy. Nie podoba mi się. Do warsztatu. Do poprawki w całej długości.

Hmm... Renata Przemyk, twórczości za bardzo nie znam, z tego co się orientuję także specyficzny styl. Głos całkiem, całkiem :) Pozdrawiam

Ze swojej strony polecam: 1. "Within The Realm Of A Dying Sun" szczególnie: "Windfall" "Xavier" "Cantara" "Persephone - The gathering of flowers" 2. "The Serpent's Egg" szczególnie: "The Host of Seraphim" "Severance" "Chant of the Paladin" "Song of Sophia" "Echolalia" 3. "Aion" "Saltarello" "The Song of the Sibyl" "Black Sun" "The Garden of Zephirus" 4. "Into The Labyrinth" "Yulunga - Spirit dance" "Ariadne" "Towards the Within" "Tell me about the Forest - You once called home" 5 "Toward The Within" "Persian Love Song" "Desert Song" "American Dreaming" 6. "Spiritchaser" "Nierika" "Indus" "Song of the Dispossessed" "Devorzhum" To tylko wybrane utwory. Pomijam tutaj dwie pierwsze płyty, czyli "Dead Can Dance" oraz "Spleen And Ideal", chociaż też je warto znać. Będę musiał się zaopatrzyć :)

Ja zostałem zachęcony do posłuchania DCD więc zapoznałem się z jedną ich piosenką pt. "Song of the Dispossessed" i uważam, że całkiem fajny klimacik(gitara hiszpańska [chyba, że źle słysze], fortepian, flet, instr. perkusyjne [rytm calypso o ile słuch mnie nie myli], wokal). Słyszałem też kawałeczek "Ullyse", "Yulunga" całkiem różne klimaty, ale fajne :). W tych piosenkach co słyszałem są proste (ubogie?) aranżacje ale za to jakie :). Mógłbym porównać DCD do grupy ERA (ta od np. "Ameno") choć może to być odważne porównanie. Mi chodzi tu o podobny styl. Mogę zachęcić do posłuchania pieśni ERY jeśli ktoś czuje takie klimaty (nieczujących tegoż także zachęcam ;)) W dobie, gdy króluje przede wszystkim muzyka techno (której o dziwo także słucham), pop czy hiP-HoP myślę, że czasami warto odpocząć przy spokojniejszej (relaksacyjnej?) a tym samym wzbogacić muzyczną półkę. Osobiście lubię także gospel (wspomniana wcześniej przeze mnie Beata Bednarz, ale nie tylko) niekoniecznie jednak ze względu na przesłanie jakie niosą teksty, ale dla samej Muzyki, aranżacji, harmonii, głosów. ...:::: Hehe no w końcu muzyka łączy pokolenia czy też łagodzi obyczaje ::::... prawda?

Byłoby to możliwe, gdyby nie jeden mały szczegół. Dead Can Dance w swoim dorobku mają masę utworów, w których wykorzystywane są chórki, a właściwie głos Lisy Gerrard nagrany na kilku ścieżkach. Na koncercie nie było żadnych chórków. wszystkie głosy były naturalne. Nie słyszałem, aby DCD korzystali kiedykolwiek z playbacku albo półplaybacku. Nie chodzi tutaj o moje uwielbienie dla tej grupy i o to, że chcę ich bronić. Oni są perfekcjonistami i artystami przez duże A. O klasie wokalnej Lisy Gerrard może świadczyć fakt, że niedługo (a może już) zacznie nagrywać płytę wspólnie ze Zbigniewem Preisnerem. Została przez pana Preisnera poproszona o nagranie partii wokalnych. Czekam z niecierpliwością na tę produkcję. W tej chwili to praktycznie niemożliwe, ale gdyby kiedyś coś, to polecam udać się na koncert DCD. Wtedy będzie zupełnie jasne o czym mówię. Powiem tylko, że pierwszy raz w życiu widziałem przeszło trzydziesto i czterdziestoletnich ludzi, którym łzy ciekły po policzkach. Obok mnie siedział jakiś pan, któremu z rąk wypadła puszka z napojem i nawet tego nie zauważył. Wiem, że mój tekst jest trochę przesłodzony, ale nie potrafię inaczej. Takie coś przeżywa się tylko raz i jest to całkowicie nowe doznanie. Słuchanie płyt nawet w połowie nie oddaje tego, co DCD prezentuje sobą na scenie. A byłbym zapomniał. Był jeden efekt: pogłos pustej katedry. Wiem o co Panu chodzi :) Także mam ulubione głosy:). Z polskich wokalistek najbardziej cenię (chodzi mi o możliwości techniczne i artystyczne nie o osoby i utwory) Panie Beatę Bednarz i Justynę Steczkowską - ogromne możliwości wokalne, bardzo szerokie skale głosu. Słyszałem wykonanie przez P. J.Steczkowską pewnej kolędy (śpiewała z siostrami) i do tej pory nie mogę się otrząsnąć. Pełen profesjonalizm i niewiarygodnie wysokie "e". Z polskich zespołów zaś cenię grupy Human i TSA. Z muzyki klasycznej nie mam ulubionych kompozytorów. Bardzo podoba mi się oratorium "Golgota świętokrzyska" Piotra Rubika a zwłaszcza ostatnia część (epilog) "Quo vadis Domine" (tą część można usłyszeć także w wykonaniu Pana Michała Bajora z jakimś chórem) [p.s. Głos Pana Bajora nie podoba mi się, za dużo w nim vibratta brzmiacego sztucznie]. Z klasycznych polskich głosów cenię Panią Małgorzatę Walewską - świetna mezzosopranistka. Pozdrawiam

Właśnie sam nie wiem jak to jest możliwe, ale zdarzają się takie przypadki. Słychać jednoczeście dźwięki niskie i wysokie. Gdy słuchałem tego na płytach, to byłem pewien, że głos był nagrany na dwóch ścieżkach. Może i był, ale taki sam efekt wokalistka osiąga podczas koncertu, a o śpiewie "z taśmy" nie ma mowy. Coś podobnego słyszałem kiedyś u Czesława Niemena. Może to polega na błyskawicznej zmianie ustawienia strun głosowych i tej zmiany ludzkie ucho nie wychwytuje, albo na jakiejś "wadzie" w budowie aparatu głosowego, niemniej fakt pozostaje faktem. Słychać dwie wysokości dźwięku w tym samym czasie. też w szoku (jeszcze) pozdrawiam. A może tylko tzw. chórki były z playbacku (tzw. półplayback), nic w tym złego. Jeśli artysta sam śpiewa chórki wtedy jest ładniejszy efekt (jak w przypadku byćmoże Pani Lisy z DCD bądź W. Houston [na 100%]). Pozdrawiam serdecznie

Panie Mirku napisał Pan "niesamowite – Lisa śpiewa dwugłosem". Jak to możliwe, że człowiek śpiewa dwugłosem? w szoku pozdrawiam

No jeśli te dodane strofy są stylizowane na modłę chóru to zmienia postać rzeczy. Spróbowałem sobie wyobrazić wykonanie Twojego utworu z muzyką i brzmiałoby to nawet nieźle (nie mówię jednak o tragedii greckeij). pozdrawiam

Sylwio wiersz w obecnej formie podoba mi się (no z wyjątkeim "jak ocean głębokim"). Czepnę się tytułu jednak. "Jeden z grzechów głównych" nie pozwala zastanowic się o czym jest wiersz. Proponowałbym tytuł "Jeden z ..." Oceniałem: "Jeden z grzechów głównych tak bardzo chciała wywołać drżenie jego dłoni pragnieniem jak ocean głębokim wzniecić żar który odbierze mu oddech chciała zbyt wiele odszedł" Pozdrawiam

Dużo czasu minęło, ale chyba nie szkodzi? Moja propozycja dotycząca wiersza pańskiego: "pulsując zaciągnąłem powietrze jak szczupak karkołomnie wskoczyłem czasami wypływam dryfując na ostatniej desce to takie zdrętwienie albo szczątki rzeczywistości wcale nie trzymam się kurczowo drapieżnie wbiję się głębiej przecinając powłokę szaleństwa zagrzebię się w tym szlamie wrócę" Tylko troszeczkę podretuszowałem, wyrzuciłem co moim zdaniem jest niepotrzebne. Zmieniłem także ostatni wers co moim skromnym zdaniem spowodowało, że peel nie jest odbierany jako ofiara okrutnego świata, nie chowa głowy w piasek, a wrećz przeciwnie jest gotowy aby stawić czoło przeciwnościom losu. Zmieniłem także wersyfikację (troszeczkę). Pozdrawiam serdecznie