[ile takich pożegnań]

nadaje sie to na cos ?

[różowe sandały...]

dziecinny wierszyk...

[ile takich pożegnań]

cofnąć się
o regał przeczytanych książek

obecność wiotczeje
coraz chłodniej
próba odgadnięcia treści
zawieszonych w ostatnim wydechu

przy zwłokach
odłożone przemilczenia
zamknięto w trumnie
słowa
połknięte przed wypowiedzeniem

za późno
czyli wcale






inspiracja: fotografie krima pt. "Opuszczony szpital"
http://www.infiltracja.pl/index2.html

[nad ranem II]

dawno mnie tu nie było, wpadłam na chwilkę i zatrzymałam się przy Twoim wierszu Maćku.
Bardzo mi się spodobał. poszedł do ulu, zabrałam go sobie i niestety znikam... buźki

[sprostać]

no skoro wszystkim brakuje czegoś w końcówce to coś tu musi być... ale ;) jakby nie było, to właśnie peel został ostatecznie z niedosytem,niespełnionymi oczekiwaniami.. ;) więc może i czytelnikowi zakończenie nie wystarcza?

jak wpadnę na pomysł, żeby coś zmienić/ dodać to być może zmienię ;)

a tymczasem Ewuniu, dzie wuszko, Perełko dziękuję za komentarze;)

[motywy pasyjne]

jaki ten rocznik '88 ma zapał... ;) ja o tej porze, jeszcze nie byłam zdecydowana jaki temat wezmę ;) :P


powodzenia :*

[sprostać]

alleno...(?) ale co po "okrzyczu" i po jakim "okrzyczu"
;)

a. mrozinski cieszę się, że udało mi się Ciebie choć trochę zaintrygować.. a że zakończenie nie zbyt ciekawe.. no cóż trudno ;)

Krzysztof rozumiem, że rozumiesz ;)



pozd. :* :* :*

[Mój]

mi nie podeszło...

przepiękne przecudne.. tak jakoś dla mnie nie bardzo :/

podobają mi się ścierające się chodniki

pozdrawiam

[sprostać]

rozgryzam ziarenka kawy - wizje przyszłościowe
wpadają między zęby
jeśli przebrnę będę się rozkoszować aromatem

za kruche jest moje zdecydowanie i siła woli
zostaję z rozstrojeniem
i przerośniętymi oczekiwaniami

[rozstanie z książką]

być może słowo 'istnień' sprawia wrażenie wyniosłego - ale jest to jedyne słowo jakie przyszło mi do głowy - na określenie wszystkiego, co w książce sobie istnieje (ludzie, zwierzęta, wiatr, droga itd :) )

dziękuję za komentarz. przemyślę jeszcze. narazie bez zmian :)

pozdrawiam

[rozstanie z książką]

podglądanie cudzych rozmyślań
umierania
zarezerwowane dla wszystkich

poza okładką

świst
odsłania kolejne plastry intymności
schowanej za parawanem minionych dialogów
portrety kreślone czarnym drukiem
na stronach istnień

wyobrażenia o okolicy
do której przeprowadzam się co wieczór
coraz pełniejsze

zamykają się tylne drzwi
ciąg dalszy którego pragnę
nie nastąpi

[poczekaj na mnie z pierścionkiem]

widzę, że różne są zdania ;) i dobrze, że nie jesteśmy jednakowi ;)

cieszę się, że niektórzy odebrali wiersz jako "lekki i przyjemny"

zachciało mi się krókich wersów tym razem ;)

dziękuję wszystkim za komentarze ;)
:*:*:*:*:*:*:*

[poczekaj na mnie z pierścionkiem]

wiersz jest potknięciem w długiej drodze, co właśnie zrozumiałam.
Zmieniłam go nieco, jednak wiem, ze nadal nie jest wiele warty. poprostu go porzucę.

Łezko - nie czekał z pierścionkiem? jestes już zaręczona? :)

Pamelo. jeśli chodzi o tytuł ma on właśnie b. dużo wspólnego z treścią...
tak myślałam że zostanę skrytykowana za te trzy słowa - odzwiercidlające w wierszu kolejne lata.
dużo czytam i dużo pisze, jak już wspomniałam na poczatku wiersz jest potknięciem - pokusa napisania o czymś, co rzeczywiście obchodzi tylko autorkę - powstaje więc wiersz nieciekawy dla czytelnika - czyli reasumując gniot.

dziękuję za komentarze ;) pozdrawiam Łezkę i Ciebie Pamelo. :*

[poczekaj na mnie z pierścionkiem]

dopiero dziewiętnasta jesień
sypie mi liście pod stopy

kolejny wrzesień
dotknięcia
przy tym samym stole
nostalgia

za nami
trzy wspólne kalendarze

kochać młodziej
nie znaczy słabiej

deklaracje na zawsze
wymagają odwagi
której mi brak

[ze strachu]

we mnie odcisnął się mocno - poczułam coś w środku
moim zdaniem naprawdę dobry

[w zawieszeniu]

nie ma co wydziwiać ;) dziękuję za komentarz Fagot :*

[w trzecią rocznicę III]

była druga część ale nikt nie zajrzał.. moze być?



w trzecią rocznicę II

ze wspomnień ostatecznie dobrych
pogodzić się


z przeprosinami dla
mężczyzny, który zniósł zmienność


roztopy przyniosły wątpliwość
rozluźniły przywiązanie
wymknęłam się

pamiętam
ważniejsze

powroty
scalają z podwójną siłą

[w zawieszeniu]

wiersz zostaje taki jak teraz ;)
dziękuję za komentarze, pozdrawiam :*

[w trzecią rocznicę III]

o to mi chodziło ;)

[w trzecią rocznicę III]

pytanie mam jedno

czy to powyżej warte jest przeczytania i nadaje się na podarunek rocznicowy? prosze nie oceniać tematu wiersza ;)

[w zawieszeniu]

stasiu również pozdrawiam :)

[w zawieszeniu]

Espeno
narazie jestem nieco oporna na Twoje sugestie, wybacz... ;) ale napewno przemyślę..

trochę żal mi rezygnować z drugiej strofki ;) - nie jestem pewna czy bez niej będzie wiadomo że adresat wiersza musi swoje uczucie udowodniać.. (?)

co do pończochy - mi osobiście źle się czyta ale jeśli dla odbiorcy byłoby to nie zbyt czytelne może zmienię - nad tym się poważnie zastanowię ;)

co do tej przerzutki - zgadzam się i wykorzystam Twój pomysł ;)

bardzio Ci dziękuję za rady i sugestie, z których napewno skorzystam ;) pozdrawiam :*


Natka podziela zdanie Espeny więc tym bardziej przemyślę, ściskam :*

alleno - rzeczywiście skomentowałaś komentarz nie mój wiersz - no. wiersza nie musisz, ale jeśli już zostawiasz slad, może coś o nim wspomnisz
pozdrawiam

[nie umiem nazwać tęsknoty inaczej niż 'tęsknota']

nawet mi się podoba, choć troszkę bym go przycięła.. wyglądałby (dla mnie) lepiej


pąkami gladioli wypełniłam dom
wolę gdy pachnie tobą
heban mebli przpomina
twoje włosy oczy
spojrzeniem ze zdjęcia wskrzeszasz
porośnięte wstydem pragnienia

wieczorny wiatr opowiada liściom półgłosem
o moich uczuciach niedorzecznych
nie nazywa ich po imieniu ==>
to zbyt banalne dla ambitnych szeptów ==> te dwa wersy mnie drażnią
(a jednak nie umiem nazwać tęsknoty inaczej)
o świcie wykwitasz imieniem na moich ustach
spragnionych

ale poza tym ok ;)

pozdrawiam

[w zawieszeniu]

dziękuję ;)

[w trzecią rocznicę III]

ze wspomnień tworzonych
trwałość


z podziękowaniem
mężczyźnie, który jest


wrześniem rzeźbiony uścisk
zacieśnił się
trzecią jesienią

odkąd przechadzamy się wspólnie
unoszę się nad kałużami

wrzosy nie kwitną przemijaniem